Michał Kazimierz Radziwiłł
Michał Kazimierz Radziwiłł
- Data urodzenia:
- 26.10.1625
- Data śmierci:
- 14.11.1680
- Kategorie:
- książę, urzędnik, żołnierz
- Narodowość:
- litewska, polska
- Cmentarz:
- Określ cmentarz
Michał Kazimierz Radziwiłł herbu Trąby (ur. 26 października 1625 (35?) w Nieświeżu, zm. 14 listopada 1680 w Bolonii) – książę, podkanclerzy litewski od 1668, hetman polny litewski od 1668, wojewoda wileński od 1667, kasztelan wileński od 1661, podczaszy wielki litewski od 1656, krajczy wielki litewski od 1653, stolnik wielki litewski od 1652, VI ordynat nieświeski, IV ordynat ołycki, III pan na Białej, starosta upicki, przemyski, człuchowski, kamieniecki, chojnicki, lidzki, telszewski, rabsztyński, chotenicki, homelski, ostrski, krzyczewski, propojski, gulbiński, niżyński, tędziagolski, wisztyniecki.
Był synem marszałka wielkiego litewskiego Aleksandra Ludwika Radziwiłła i Tekli Radziwiłłowej z Wołłowiczów. Żonaty z Katarzyną z Sobieskich, tym samym szwagier Jana Sobieskiego. W czasie wojen szwedzkich bronił walecznie kraju przed najeźdźcą. Był uczestnikiem konfederacji tyszowieckiej w 1655 roku. Za Michała Wiśniowieckiego należał do opozycji magnackiej, brał udział w bitwie pod Chocimem, posłował w sprawie Ligi św. do cesarza, papieża i Wenecji. Gorliwy katolik, znany był z fundacji religijnych i biegłości w naukach, zwłaszcza alchemii.
Po abdykacji Jana II Kazimierza w 1668 roku, popierał do polskiej korony kandydaturę palatyna reńskiego Filipa Wilhelma.
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
| Imię | Rodzaj relacji | Opis | ||
|---|---|---|---|---|
| 1 |  | Aleksander Ludwik Radziwiłł | ojciec | |
| 2 |  | Dominik Mikołaj Radziwiłł | brat | |
| 3 |  | Jan Mikołaj Radziwiłł | bratanek/siostrzeniec | |
| 4 |  | Mikołaj Faustyn Radziwiłł | bratanek/siostrzeniec | |
| 5 |  | Michał Antoni Radziwiłł | bratanek/siostrzeniec | |
| 6 |  | Jan III Sobieski | szwagier | |
| 7 |  | Michał Kazimierz Radziwiłł | wnuk |
11.11.1673 | Wojska polskie pod dowództwem hetmana wielkiego koronnego Jana Sobieskiego pokonały w bitwie pod Chocimiem Turków pod wodzą Husejna Paszy
Bitwa pod Chocimiem – bitwa stoczona 11 listopada 1673. Wojska koronne i litewskie pod dowództwem hetmana wielkiego koronnego Jana Sobieskiego odniosły zwycięstwo nad wojskami tureckimi pod wodzą Husejna Paszy (ok. 35 tys. umocnionych w dawnym – z czasów pierwszej bitwy chocimskiej w 1621 roku – obozie polskim). Dzięki błyskawicznemu szturmowi wojska polskie zdobyły obóz ze 120 działami i rozbiły pierwszą armię osmańską. Chocimska wiktoria, traktowana przez Polaków jako odwet za pokój buczacki, pozwoliła Sobieskiemu rok później wygrać elekcję i zasiąść na tronie Polski.