Mieczysław Batsch

Mieczysław Józef Batsch lub Bacz (ur. 1 stycznia 1900 we Lwowie, syn Jana i Marii Kogut, zm. 27 września 1977 w Przemyślu) – polski piłkarz, olimpijczyk, inżynier mechanik absolwent Wydziału Mechanicznego Politechniki Lwowskiej (1931). Po studiach pracował w okręgowej dyrekcji PKP we Lwowie.

W 1916 wstąpił do Pogoni Lwów i grał w jej I drużynie aż do 1929. W kwietniu 1920 uczestniczył w obozie przedolimpijskim polskiej reprezentacji przed olimpiadą w Antwerpii, lecz wojna polsko-bolszewicka zniweczyła możliwość olimpijskiego startu. W kadrze narodowej debiutował w meczu z Rumunią (1:1) 2 września 1923 rozegranym we Lwowie; (18 grudnia 1921 w Budapeszcie był zawodnikiem rezerwowoym. W 11 spotkaniach reprezentacyjnych strzelił 8 bramek.

Wychowanek Pogoni Lwów, czterokrotnie (w latach 1922, 1923, 1925, 1926) wraz z Pogonią zdobył mistrzostwo Polski (w 1924 rozgrywki nie odbyły się). W 1923 został królem strzelców z 17 bramkami. Przez 3 sezony grał w lidze szczebla centralnego o mistrzostwo Polski (1927 – 4. miejsce, 1928 – 6. miejsce, 1929 – 9. miejsce).

Uczestniczył w olimpiadzie w Paryżu w 1924, grając w eliminacyjnym meczu z Węgrami, przegranym 0:3. W latach 1923-1926 12-krotnie reprezentował drużynę narodową, strzelając 9 bramek. Piłkarz przebojowy, waleczny, doskonale wyszkolony technicznie, o ogromnych umiejętnościach strzeleckich. W Poznaniu 8 sierpnia 1926 r. grał w zwycięskim meczu z Finlandią 7:1 (sam Batsch strzelił 4 gole). Było to, do 1959, najwyższe zwycięstwo Polaków w meczach międzynarodowych.

Po wojnie pracował w PKP jako maszynista i kierownik parowozowni w Przemyślu.