Piotr Fiodotow

Piotr (Wasilewicz) Fiodotow (ros. Федотов Пётр Васильевич, ur. 18 grudnia 1900 w Petersburgu, zm. 19 września 1963 w Moskwie), funkcjonariusz radzieckich organów bezpieczeństwa, wywiadu i kontrwywiadu OGPU/Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego]/NKWD/MGB/KI/MVD. Między innymi długoletni szef kontrwywiadu, czyli szef Drugiego Zarządu Ludowego Komisariatu Bezpieczeństwa Państwowego, Pierwszego Zarządu Głównego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, i Drugiego Zarządu Głównego Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego przy Radzie Ministrów ZSRR, generał porucznik.

Służbę w organach bezpieczeństwa rozpoczął pod koniec lat 20. w Zjednoczonym Państwowym Zarządzie Politycznym OGPU. Po reorganizacji aparatu OGPU i przyłączeniu go do Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych jako Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego, stanął na czele Wydziału 2 (Tajno-Polityczny – SPO) Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego.

W 1940 roku Fiodotow brał udział w wymordowaniu polskich jeńców wojennych i więźniów, którzy dostali się do niewoli po inwazji Armii Czerwonej na Polskę 17 września 1939 roku. (zob. zbrodnia katyńska).

Po utworzeniu Ludowego Komisariatu Bezpieczeństwa Państwowego stanął na czele jego kontrwywiadu, następnie w 1946 roku, po utworzeniu Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego MGB, pozostał na stanowisku szefa kontrwywiadu, czyli II Zarządu Głównego Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego ZSRR, a we wrześniu 1946 roku stanął na czele I Zarządu Głównego, wywiadu zagranicznego, funkcję sprawował do końca maja 1947 roku. W 1947 roku po przejęciu obowiązków wywiadu zagranicznego przez nowo utworzony Komitet Informacji, został zastępcą przewodniczącego KI Wiaczesława Mołotowa, nadal kierując wywiadem zagranicznym. W 1949 roku po odejściu Mołotowa ze stanowiska przewodniczącego KI i zastąpieniu go przez Andrieja Wyszyńskiego, Fiodotow na krótko został jego zastępcą, parę miesięcy później zastąpił go Siergiej Sawczenko. Od lutego 1952 do 1953 roku, pozostawał w rezerwie MGB, następnie po likwidacji Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego, został przeniesiony do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, gdzie był członkiem kolegium. Następnie na początku marca 1953 r powrócił do kontrwywiadu, gdzie 12 marca 1953 roku, Fiodotow został szefem I Zarządu Głównego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych odpowiedzialnego za kontrwywiad, stał na jego czele aż do utworzenia Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego (KGB), i przejęcia przez niego wywiadu i kontrwywiadu. W marcu po przejściu do KGB stanął na czele II Zarządu Głównego (kontrwywiad), którym kierował do kwietnia 1956 roku. Następnie został zastępcą szefa jednego z zarządów w wyższej szkole KGB, gdzie pracował aż do odejścia na emeryturę w 1959 roku.

Odznaczenia

• Order Lenina (dwukrotnie - 20 września 1943 i 21 lutego 1945)
• Order Czerwonego Sztandaru (trzykrotnie - 29 kwietnia 1939, 3 listopada 1944 i 16 września 1945)
• Order Kutuzowa I klasy (24 lutego 1945)
• Order Czerwonej Gwiazdy (dwukrotnie, m.in. 11 lipca 1937)
• Order Znak Honoru (26 kwietnia 1940)
• Medal „Za obronę Moskwy”
• Medal za Obronę Kaukazu
• Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945
• Medal jubileuszowy XX-lecia Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej
• Medal jubileuszowy 30-lecia Radzieckiej Armii i Marynarki Wojennej
• Medal 40-lecia Sił Zbrojnych ZSRR
• Odznaka "Honorowego Funkcjonariusza Bezpieczeństwa"

-------------

Mało znanym faktem jest to, ze Peter Fiodotov 30 Pazdziernika 1942 roku jako naczelnik NKWD, podpisał wniosek po przesłuchaniu Eugeniusza Bodo, kierujący polskiego aktora do łagru na okres 5 lat tak jak wynika z dokumentów przesłanych do Polski na początku lat 90 tych z Rosji . Wniosek Fiodotova został zaakceptowany przez radę NKWD, w praktyce było to skazaniem na złe warunki i przyczyną smierci Eugeniusza Junod (Bodo) ktory umarl w 1943 w Kotlasie na skutek posłania do łagru.