Rainier III

Rainier Louis Henri Maxence Bertrand Grimaldi, książę Monako, hrabia Polignac, książę Valentinois (ur. 31 maja 1923 w Monako, zm. 6 kwietnia 2005 tamże) – 13. książę Monako od 9 maja 1949 do 6 kwietnia 2005, syn księcia Pierre'a de Polignac i księżnej Charlotte Grimaldi.

Powiązania rodzinne i edukacja

Jego rodzicami byli Pierre de Polignac, hrabia Polignac, a później książę Valentinois oraz jego żona, Charlotte Grimaldi, księżna Valentinois, nieślubna córka Ludwika, księcia Monako. Miał starszą siostrę, Antoinette, baronową Massy (1920-2011). Jego dziadkami byli Ludwik II Grimaldi, książę Monako, Marie Juliette Louvet, Maxence de Polignac, hrabia Polignac i Susana de la Torre y Mier.

Rainer miał pochodzenie francuskie, meksykańskie, hiszpańskie, niemieckie, szkockie, angielskie, holenderskie i włoskie. Jego prababka, Mary Victoria Hamilton była potomkinią Jakuba IV Szkockiego. Inną jego przodkinią była Stephanie de Beauharnais, adoptowana córka Napoleona Bonaparte. Grimaldi jest również potomkiem Wilhelma I Orańskiego, głównego lidera holenderskiego rewolucji.

Przyszły książę pobierał nauki w Summerfields School w St. Leonards-on-Sea w Anglii, a następnie w Stowe, prestiżowej angielskiej szkole publicznej w Buckinghamshire. Następnie był studentem Instytutu Le Rosey w Rolle i Gstaad w Szwajcarii. Ukończył Uniwersytet w Montpellier we Francji, gdzie otrzymał tytuł magistra historii sztuki.

Jego dziadek ze strony matki, Ludwik II, był pułkownikiem francuskiej armii podczas I wojny światowej. We wrześniu 1944 przyszły książę dołączył do tejże armii jako oficer artylerii. Walczył podczas ofensywy niemieckiej w Alzacji. Został odznaczony Krzyżem Wielkim Legii Honorowej, Krzyżem Wojennym (franc. Croix de Guerre) i amerykańską Brązową Gwiazdą.

Książę Monako

Jego matka, Charlotte Grimaldi była nieślubną córką Ludwika II Grimaldi, ale została przez niego adoptowana i przyznano jej prawa do tronu Monako. Kobieta zrezygnowała jednak z możliwości zostania głową państwa w 1944 na rzecz swojego syna. Książę Ludwik zmarł 9 maja 1949 i wówczas to Rainier został księciem Monako.

Jako monarcha ograniczył władzę autokratyczną. W 1962 podpisał nową konstytucję i zaakceptował osiemnastoosobową Radę Narodową (parlament). Był znany z sympatii do piłki nożnej, zwłaszcza do reprezentującej księstwo w lidze francuskiej drużyny AS Monaco. W 2005 był drugim najdłużej panującym na świecie, po królu Tajlandii Ramie IX, a przed królową brytyjską Elżbietą II.

Funkcję księcia Rainier pełnił do dnia swojej śmierci – 6 kwietnia 2005. 31 marca 2005 jego obowiązki przejął jedyny syn, Albert.

Małżeństwo i rodzina

W latach czterdziestych i pięćdziesiątych książę spotykał się z gwiazdą francuskiego kina, Gisèle Pascal. Ich związek zakończył się nagle, kiedy w wyniku badań lekarskich orzeczono, że kobieta jest bezpłodna. Mimo to później wyszła za mąż i urodziła dziecko.

Podczas festiwalu w Cannes w 1955 poznał o sześć lat młodszą Grace Kelly, amerykańską aktorkę i zdobywczynię Oscara. Po roku od ogłoszenia zaręczyn zawarli związek małżeński: 18 kwietnia 1956 w uroczystości cywilnej, a dzień później kościelnej.

Dziewięć miesięcy później, 23 stycznia 1957 na świat przyszła pierwsza córka książęcej pary, Karolina, która automatycznie zastąpiła księżną Antoinette na pozycji następczyni monakijskiego tronu. 14 marca 1958 urodził się syn Albert, przyszły książę Monako. 1 lutego 1965 Grace i Rainier zostali rodzicami Stefanii. Najstarszy wnuk księcia Rainiera i księżnej Grace, Andrea Casiraghi, urodził się w 1984, a najmłodszy wnuk (nieślubny), Alexandre Coste w 2005.

13 września 1982 księżna Grace i jej córka, księżniczka Stefania, ucierpiały w wypadku samochodowym. Grace doznała ataku apopleksji i straciła panowanie nad pojazdem. Auto runęło w przepaść. Księżna trafiła do monakijskiej kliniki, a przeprowadzone badania wykazały u niej nieodwracalny uraz mózgu. Podłączono ją do aparatury podtrzymującej życie. Mózg Grace przestał jednak funkcjonować i następnego dnia o godzinie 22:10 aparatura została wyłączona. Księżniczka Stefania odniosła niewielkie obrażenia. Monakijska klinika została przemianowana na klinikę imienia księżnej Grace.

Pogrzeb księżnej odbył się 18 września 1982 w Katedrze św. Mikołaja w Monako. W ceremonii uczestniczyło czterystu gości, w tym reprezentanci zagranicznych delegacji. W imieniu brytyjskiej rodziny królewskiej do Monako przybyła księżna Walii, Diana, która sama zginęła w wypadku samochodowym piętnaście lat później. Książę Rainier, który nie ożenił się ponownie, po śmierci w 2005 został pochowany u boku swojej żony.

Książę Rainier później zaangażowany był w związek z księżną Irą von Fürstenberg, która była jego kuzynką w drugiej linii. Oboje byli bowiem potomkami lady Mary Victorii Hamilton, żony księcia Alberta I. Rainier był prawnukiem kobiety poprzez jej pierwsze małżeństwo, a Ira prawnuczką poprzez drugie małżeństwo.

Imię Rainier na cześć księcia nosi jeden z jego wnuków, Pierre Rainier Stefano Casiraghi, młodszy syn księżnej Karoliny i jej drugiego męża, Stefano Casiraghiego.

Potomkowie

Dzieci

• księżna Karolina Hanowerska (ur. 23 stycznia 1957)
• książę Albert II Grimaldi (ur. 14 marca 1958)
• księżna Stefania Grimaldi (ur. 1 lutego 1965)

Wnuki

• Andrea Casiraghi, syn Karoliny (ur. 8 czerwca 1984)
• Charlotte Casiraghi, córka Karoliny (ur. 3 sierpnia 1986)
• Pierre Casiraghi, syn Karoliny (ur. 5 września 1987)
• Jaśmina Grimaldi, córka Alberta (ur. 4 marca 1992)
• Ludwik Ducruet, syn Stefanii (ur. 26 listopada 1992)
• Paulina Ducruet, córka Stefanii (ur. 4 maja 1994)
• Kamila Gottlieb, córka Stefanii (ur. 12 lipca 1998)
• księżna Aleksandra Hanowerska, córka Karoliny (ur. 20 lipca 1999)
• Aleksander Coste, syn Alberta (ur. 24 sierpnia 2003)

Choroba i śmierć

Po 2002 zdrowie księcia Rainiera zaczęło się gwałtownie pogarszać. W 2004 trafił do szpitala z powodu problemów z układem krążenia, w październiku tego samego roku chorował na płuca. 7 marca 2005 ponownie znalazł się w klinice z powodu infekcji układu oddechowego i zawału serca i przez trzy tygodnie pozostał na oddziale intensywnej opieki medycznej. Po wielu konsultacjach prawniczych uznano, że ze względu na stan zdrowia księcia jego obowiązki może przejąć syn, Albert, co nastąpiło 31 marca 2005.

Komunikaty z monakijskiego pałacu książęcego głosiły, że stan księcia jest coraz lepszy i wraca on do zdrowia. Rainier zmarł jednak 6 kwietnia o godzinie 6:35 w wieku 81 lat. Od tego momentu księciem Monako był jego jedyny syn. Śmierć władcy Monako zbiegła się w czasie ze śmiercią papieża Jana Pawła II (2 kwietnia 2005), stąd mniejsze zainteresowanie mediów wydarzeniami w księstwie.

Pogrzeb księcia Rainiera odbył się 15 kwietnia 2005 w Katedrze św. Mikołaja. Spoczął u boku swojej żony, księżnej Grace.