Roman Bogucki
- Data urodzenia:
- 24.12.1904
- Data śmierci:
- 14.02.1943
- Kategorie:
- komunista, oficer, partyzant, pedagog, nauczyciel, uczestnik II wojny światowej
- Cmentarz:
- Określ cmentarz
Roman Bogucki pseud. Suchy, Roman (ur. 24 grudnia 1904 w Warszawie, zm. 14 lutego 1943 tamże) – działacz komunistyczny, oficer GL.
Studiował na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego, jednak w 1926 za radykalne poglądy został usunięty z uczelni i powołany do wojska. Służył w 44 pułku piechoty w Równem, gdzie otrzymał stopień podporucznika. W 1927 wstąpił do KPP. Wkrótce za działalność komunistyczną został zwolniony z wojska i przeniósł się na Wołyń, gdzie był nauczycielem. W 1934 wrócił do Warszawy i otrzymał posadę w Szkole Robotniczej Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. Nadal aktywnie działał w KPP, za co był kilkakrotnie aresztowany i więziony. W 1940 był współzałożycielem Stowarzyszenia Przyjaciół ZSRR. Członek PPR od momentu jej powstania. Skierowany do pracy w warszawskim sztabie GL jako instruktor wojskowy, prowadził wykłady i ćwiczenia w szkole GL w Chylicach pod Warszawą, gdzie przygotowywano żołnierzy pierwszego oddziału partyzanckiego GL. Od połowy 1942 członek warszawskiego sztabu GL. Niedługo potem wszedł w skład spec-grupy Sztabu Głównego GL i brał udział w akcjach bojowych. 24 października 1942 na czele trzyosobowej grupy dokonał zamachu na przeznaczoną dla Niemców kawiarnię Café Club, wrzucając do lokalu wiązkę granatów. Od jesieni 1942 był kierownikiem centralnej "techniki" GL. 14 lutego 1943 został osaczony przez hitlerowców w restauracji na Starym Mieście. Początkowo ostrzeliwał się, a kiedy stwierdził, że sytuacja jest bez wyjścia, popełnił samobójstwo.
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
24.10.1942 | Żołnierze GL dokonali pierwszego zamachu bombowego na Café Club w Warszawie w ramach odwetu za publiczną egzekucję 50 więźniów Pawiaka
Zamachy Gwardii Ludowej na Café Club – dwa zamachy na kawiarnię przeznaczoną tylko dla Niemców w okupowanej Warszawie, wykonane przez członków Gwardii Ludowej, w odwecie za masowe egzekucje więźniów Pawiaka. W ich wyniku rannych zostało kilku Niemców.