Powiedz o tym miejscu
pl

Tadeusz Makowski

Dodaj nowe zdjęcie!
Data urodzenia:
29.01.1882
Data śmierci:
01.11.1932
Kategorie:
artysta, malarz
Narodowość:
 polska
Cmentarz:
Montmorency, Cmentarz Les Champeaux

Tadeusz Makowski (ur. 29 stycznia 1882 w Oświęcimiu, zm. 1 listopada 1932 w Paryżu) – polski malarz działający w Paryżu, przedstawiciel École de Paris.

Studiował w latach 1902-1906 filologię klasyczną i polską na Uniwersytecie Jagiellońskim, 1903-1908 malarstwo w ASP w Krakowie u J. Stanisławskiego i J. Mehoffera. Na przełomie 1908/1909 wyjechał do Paryża, gdzie pozostał do końca życia. We wczesnych pracach był wierny swoim nauczycielom. W Paryżu malował początkowo pod wrażeniem fresków P. C. Puvis de Chavannes'a, a poznawszy grupę kubistów z Montparnasse'u, uległ ich wpływowi. Zaproszony przez W. Ślewińskiego, spędził okres wojny w Bretanii, gdzie później wracał kilkakrotnie. Od tego czasu datuje się jego odejście od kubizmu i zwrot ku studiom z natury. Malował pejzaże ze sztafażem w duchu naiwnego realizmu i podobnie stylizowane kompozycje figuralne. Wykorzystując i przetwarzając w poetyckiej wyobraźni wpływy dawnego malarstwa niderlandzkiego i holenderskiego, kubizmu, polskiej sztuki ludowej i współczesnych naiwnych realistów, wypracował indywidualny styl metaforyczny, emanujący lirycznym nastrojem. Częstym tematem jego obrazów były dzieci w scenach z życia wiejskiego, teatralnych, maskaradowych i karnawałowych, w prymitywizowanej i częściowo geometryzowanej formie. Uprawiał grafikę (m.in. drzeworytnicze ilustracje książkowe). W 1912-1931 prowadził dziennik (wydany w 1961 w Warszawie).

Został pochowany na cmentarzu Les Champeaux w Montmorency.

Za Wnętrze – jeden z trzech nieznanych obrazów Tadeusza Makowskiego, które sprzedano 20 marca 2011 roku podczas aukcji w Warszawie – prywatny nabywca zapłacił 620 tys. zł

Wybrane dzieła

  • Astry i cynie w glinianym dzbanku, 1917, olej na płótnie, 73 x 42,5 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
  • Autoportret z paletą i ptaszkiem, ok 1919, olej na płótnie, 61 x 50 cm, Muzeum Narodowe w Krakowie
  • Chłopcy z fujarkami, ok. 1928, olej na płótnie, 81 x 49 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
  • Dziad i baba, 1930, olej na płótnie, 82 x 99 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
  • Dzieci z turoniem, 1929, olej na płótnie, 80,5 x 100 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
  • Dziecinne ZOO, ok. 1929, olej na płótnie, 32,5 x 46 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
  • Jazz, 1929, olej na płótnie, 132 x 163 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
  • Kapela dziecięca, 1922, olej na płótnie, 114 x 146 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
  • Kwiaty przed chatą, 1900, olej na płótnie, 57,5 x 64,7 cm, Muzeum Narodowe w Krakowie
  • Mali pierroci, 1930, olej na płótnie, 54,5 x 65 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
  • Mała Gioconda, 1920, olej na płótnie, 73 x 50 cm, Muzeum Narodowe w Krakowie
  • Maskarada, 1928, olej na płótnie, 80 x 100 cm, Muzeum Narodowe w Poznaniu
  • Na plaży, 1930, olej na płótnie, 65 x 81 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
  • Odlot jaskółek, 1931. olej na płótnie, 39,5 x 26,5 cm, Muzeum Narodowe w Krakowie
  • Portret męski z fajkami, ok. 1930, olej na płótnie, 81 x 66 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
  • Promień słońca, ok. 1930, olej na płótnie, 72,5 x 50 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
  • Rybak, 1930, olej na płótnie, 100 x 80 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
  • Skąpiec, 1932, olej na płótnie, 117,5 x 89 cm. Muzeum Narodowe w Warszawie
  • Słoneczniki, 1907, olej na płótnie, 120 x 135 cm, Muzeum Narodowe w Poznaniu
  • Szermierze, ok. 1931, olej na płótnie, 100 x 81,5 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
  • Szewc, 1930, olej na płótnie, 105,5 x 81,5 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
  • Teatr dziecięcy, 1931, olej na płótnie, 54 x 65 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
  • Troje dzieci pod drogowskazem, ok. 1930, olej na płótnie, 24,5 x 35,3 cm, Muzeum Śląskie w Katowicach
  • Ukwiecone okno, ok. 1926, olej na płótnie, Muzeum Narodowe w Warszawie
  • W oberży, 1931, olej na płótnie, 46,5 x 55,2 cm, Muzeum Narodowe w Poznaniu
  • Wiejskie podwórko, 1928, olej na płótnie, 81 x 100 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie

W oczach krytyków

  • "Było w nim coś z niewinnego dziecka – jakaś świeżość, niewinność, a jednocześnie to był bardzo wykształcony człowiek". (Marcel Gromaire)
  • "Makowski, prawdziwy talent malarski, jego kolor, to sama wrażliwość". (Guillaume Apollinaire)
  • "Makowski sprowadza człowieka do brył i figur, ale pozostawia mu jego duszę". (Mieczysław Wallis)
  • "O obrazach Tadeusza Makowskiego poeci piszą wiersze. Nie dziwię się temu. Każdy z jego obrazów jest bowiem jak wiersz, tyle w nim czystej poezji, czystego liryzmu i wzruszenia". (Ignacy Witz)
  • "Jego płótna żyją przede wszystkim dziwnym światłem, które ożywia, światłem tajemniczym, feerycznym, świadczącym o mądrej technice, precyzyjnym warsztacie, o pracowitych i owocnych rozmyślaniach malarza nad wszystkimi środkami i możliwościami, nad wiecznym cudem koloru". (Roger Brielle)
  • "Malarstwo Makowskiego – to dokument doskonałego zespolenia „europejskości” z polskością, to szkoła niezawodna artystycznego sumienia". (Juliusz Starzyński)
  • "Pewno nie umiał bić się o swoje miejsce, nawet trudno mu było chyba z ludźmi obcować. Był pochłonięty swoim widzeniem świata, swoją poezją kameralną, której i dla której do śmierci szukał wyrazu". (Józef Czapski)
  • "Zgeometryzowane formy postaci, przypominających wyciosane z drewna kukiełki, umiał nasycić ekspresją spojrzeń i gestów jak najbardziej ludzkich. Figurki Makowskiego zbudowane z kul, stożków, ostrosłupów i sześcioboków urzekają wdziękiem i poetyckim czarem". (Przemysław Trzeciak)

 

Źródło informacji: wikipedia.org

Brak miejsc

    loading...

        ImięRodzaj relacjiData urodzeniaData śmierciOpis
        1Jan StanisławskiJan Stanisławskinauczyciel24.06.186006.01.1907
        2Józef MehofferJózef Mehoffernauczyciel19.03.186908.07.1946

        Nie określono wydarzenia

        Dodaj słowa kluczowe