Zbigniew Pietrzykowski

Zbigniew Pietrzykowski (ur. 4 października 1934 w Bestwince zm. 19 maja 2014 w Bielsku-Białej) – polski bokser, czterokrotny mistrz Europy, trzykrotny medalista olimpijski, trener, poseł na Sejm II kadencji.

Ukończył w 1959 Technikum Przemysłu Spożywczego w Szopienicach.

Jako bokser walczył w trzech kategoriach – lekkośredniej, średniej i półciężkiej, najdłużej w tej ostatniej. Trzykrotnie startował w letnich igrzyskach olimpijskich, za każdym razem zdobywając medal. W Melbourne w 1956 wywalczył medal brązowy w kategorii lekkośredniej, po przegranej w półfinale z Węgrem László Pappem. Cztery lata później w Rzymie w 1960 dotarł do finału wagi półciężkiej, przegrywając z rozpoczynającym swą karierę Cassiusem Clayem (Muhammadem Ali). Podczas igrzysk w Tokio w 1964 zdobył brązowy medal w wadze półciężkiej (pokonał go Rosjanin Aleksiej Kisielow).

Pięciokrotnie wystąpił na Mistrzostwach Europy, uzyskując pięć medali. Rozpoczął od brązowego medalu podczas mistrzostw Warszawie w 1953 w wadze lekkośredniej, następnie czterokrotnie zdobywał złote medale: w Berlinie Zachodnim w 1955 w wadze lekkośredniej, w Pradze w 1957 w wadze średniej, a w Lucernie w 1959 i w Moskwie w 1963 w wadze półciężkiej.

Jedenaście razy zdobywał mistrzostwo Polski: w wadze lekkośredniej w 1954, 1955 i 1956, w średniej w 1957 i w półciężkiej w latach 1959–1965. Żaden polski pięściarz nie zdobył więcej tytułów mistrza Polski, a jego rekord wyrównał w 2005 Andrzej Rżany.

Pozostaje również rekordzistą pod względem występów w reprezentacji Polski. Walczył w niej 44 razy, wygrywając 42 pojedynki i 2 przegrywając. Łącznie odbył 350 walk, z których 334 wygrał, 2 zremisował i 14 przegrał. Przez niemal całą karierę sportową reprezentował BBTS Bielsko-Biała (1950–1968) z przerwą w latach 1955–1956, gdy był zawodnikiem Legii Warszawa. Po zakończeniu kariery w 1968 został trenerem.

W latach 1993–1997 sprawował mandat posła na Sejm II kadencji, wybranego z listy Bezpartyjnego Bloku Wspierania Reform. Został później członkiem zarządu Polskiego Komitetu Olimpijskiego.

W 1986 był pierwszym laureatem Nagrody im. Aleksandra Rekszy. W 2003 w plebiscycie zorganizowanym w związku z 80-leciem Polskiego Związku Bokserskiego zajął pierwsze miejsce, wyprzedzając m.in. dwukrotnego mistrza olimpijskiego Jerzego Kuleja.

Zmarł 19 maja 2014 w Bielsku-Białej. Został pochowany na cmentarzu Parafii Opatrzności Bożej w Bielsku-Białej.