Zygmunt Michałowski

Zygmunt Antoni Franciszek Michałowski (ur. 10 marca 1918 w Krakowie, zm. 11 lipca 2010 tamże) – polski dziennikarz, publicysta, komentator. Dyrektor Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa w Monachium w latach 1976-1982.

Syn Zygmunta Michałowskiego (1881-1947) i Marii z d. Wodzickiej (1885-1979). Miał troje rodzeństwa: Krzysztofa (przeora i opata w Tyńcu), Marię (1916-1993, m.in. pracownicę "Tygodnika Powszechnego") i Annę (zamężną Balloux).

Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (studia przerwane przez wybuch II wojny światowej). Po wejściu do Polski wojsk sowieckich przedostał się w październiku 1939 r. przez Rumunię, Węgry, Grecję i Jugosławię do Francji, korzystając z pomocy udzielanej uchodźcom polskim przez placówki dyplomatyczne RP. Wcielony do stworzonych we Francji Polskich Sił Zbrojnych brał udział w kampanii francuskiej w 1940 r. Po klęsce Francji ewakuowany do Anglii.

Uzyskał urlop z wojska na dokończenie studiów prawniczych. Studiował najpierw na Universytecie St. Andrew w Szkocji, a następnie na Polskim Wydziale Prawa Uniwersytetu w Oxfordzie (tu w 1944 r. uzyskał stopień magistra). Po odbyciu kursu dyplomatyczno-konsularnego w Londynie wstąpił do służby w ministerstwie spraw zagranicznych Rządu na Uchodźstwie. Po wyzwoleniu Belgii, od końca 1944 do 5 lipca 1945 pełnił funkcję attaché poselstwa RP w Brukseli. Był aktywnym działaczem Polskiego Ruchu Wolnościowego "Niepodległość i Demokracja" (NiD), do którego należeli m.in. Jerzy Lerski, Jan Nowak-Jeziorański, Rowmund Piłsudski, czy Piotr Wandycz. W 1947 przystąpił do Zjednoczenia Polskiego Uchodźstwa Wojennego. Był sekretarzem komitetu wykonawczego Zjednoczenia w Brukseli (od 1947 do 1948) i Paryżu (od 1948 do 1950). Następnie wyemigrował do Australii, gdzie od 1950 do 1952 pracował w przemyśle.

W 1954 powrócił do Europy i objął stanowisko korespondenta Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa w Berlinie. Następnie przeniesiony został przez ówczesnego dyrektora Rozgłośni Polskiej RWE Jana Nowaka-Jeziorańskiego do biura RWE w Paryżu, gdzie współpracował m.in. z Maciejem Morawskim.

W 1962 poślubił Marię Louise Annę Douglas von Lagenstein (1921-1963), która zmarła w rok po urodzeniu ich syna, Aleksandra.

Wezwany do centrali RWE w Monachium, był m.in. asystentem dyrektora Rozgłosni Polskiej (od 1 maja 1967) i zastępcą dyrektora (od 1 września 1972). Po odejściu Jana Nowaka-Jeziorańskiego, w latach 1976-1982 z jego rekomendacji objął stanowisko dyrektora Rozgłośni Polskiej RWE.

W 1982 przeszedł na emeryturę. Zamieszkał w Belgii. W ostatnich latach życia wrócił do Krakowa, gdzie mieszkał przy pl. Sikorskiego 3, w dawnym mieszkaniu swojej matki.

Kawaler Honoru i Dewocji Związku Polskich Kawalerów Maltańskich (od 1993).

Pogrzeb odbył się 16 lipca 2010 na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Podczas uroczystości przekazano na ręce rodziny Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, nadany Michałowskiemu postanowieniem z 11 grudnia 2009.