Polskie oddziały partyzanckie dokonały rzezi ludności ukraińskiej we wsiach: Bachów, Brzuska i Sufczyn

Zbrodnia w Bachowie - zbrodnia dokonana 11 kwietnia 1945 na ukraińskiej ludności wsi Bachów przez oddziały poakowskie (przypuszczalnie ze Zgrupowania Warta) i BCh wraz z okolicznymi polskimi chłopami.

Zamordowały one około 100 mieszkańców Bachowa. Osoby, które ocalały, zostały wysiedlone na Ukrainę.

Większa część ofiar zbrodni została pochowana przez rodziny na cmentarzu, a pozostałe osoby zakopano w dole w centralnej części wsi. W 1971 roku, gdy budowano w tym miejscu studnię koło szkoły, zwłoki dwóch osób wykopano, przeniesiono na cmentarz i zakopano we wspólnej mogile. Przez lata nikt się mogiłą nie zajmował i dopiero w 1999 roku została odnowiona. Usypano wtedy wysoki kopiec z ziemi i postawiono na nim drewniany krzyż .

Zbrodnia w Brzusce – zbrodnia dokonana 11 kwietnia 1945 na ukraińskiej ludności wsi Brzuska przez oddziały poakowskie (przypuszczalnie ze Zgrupowania Warta) i BCh wraz z okolicznymi polskimi chłopami.

Zamordowały one około 180 mieszkańców Brzuski, z czego prawie połowę stanowiły kobiety i dzieci. Zamordowano również siekierami miejscowego greckokatolickiego proboszcza, Ołeksija Biłyka, wraz z rodziną. Osoby ocalałe z pogromu zostały wysiedlone na obszar radzieckiej Ukrainy.

Zbrodnia w Sufczynie - zbrodnia dokonana 11 kwietnia 1945 na ukraińskiej ludności wsi Sufczyna przez oddziały poakowskie (przypuszczalnie ze Zgrupowania Warta) i BCh wraz z okolicznymi polskimi chłopami.

Zamordowały one 26 mieszkańców Sufczyny. Osoby ocalałe z pogromu zostały wysiedlone na Ukrainę.

Wcześniej, w styczniu 1945 r. doszło do napadu UPA na nauczycielską rodzinę Sugierów w Sufczynie. Zbrodnia ta odbiła się szerokim echem na terenie przemyskiego. Ciała ofiar, Jana Sugiera, jego żony Anieli i synów Zbigniewa i Mieczysława znaleziono w piwnicy. Zostały tam zawleczone po torturach zadanych im w mieszkaniu. Rodzinę Sugierów pochowano w Birczy.