Piotr Nurowski

Piotr Jan Nurowski (ur. 20 czerwca 1945 w Sandomierzu, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – polski działacz sportowy i społeczny, przedsiębiorca.

Syn Czesława i Janiny Nurowskich. W 1967 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Przez krótki czas był sprawozdawcą sportowym w Polskim Radiu. W czasie studiów rozpoczął działalność w Związku Młodzieży Socjalistycznej, na początku jako szef koła ZMS na Wydziale Prawa UW, szef organizacji dzielnicowej na warszawskim Żoliborzu, a następnie kierownik wydziału propagandy i prasy Zarządu Głównego.

W 1972 został wiceprezesem Polskiego Związku Lekkiej Atletyki ds. młodzieżowo-wychowawczych. Rok później jako najmłodszy na świecie szef narodowego związku sportowego został wybrany prezesem PZLA. Tę funkcję pełnił do 1976 oraz w latach 1978–1980.

Członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W drugiej połowie lat 70. pełnił funkcję kierownika wydziału propagandy i kultury Komitetu Wojewódzkiego PZPR, nadzorował m.in. stołeczną prasę i telewizję. W latach 1973–1976 sprawował mandat radnego Rady Narodowej miasta stołecznego Warszawy.

Od 1981 pracownik Ministerstwa Spraw Zagranicznych: I sekretarz ambasady w Moskwie (1981–1984), pracownik Departamentu Azji, Afryki i Australii w MSZ (1984–1986), radca ambasady w Rabacie (Maroko, 1986–1991).

Po 1991 związał się z Zygmuntem Solorzem i zajął się działalnością biznesową w jego spółkach. W latach 1991–1992 dyrektor biura handlowego spółki Solpol. W 1992 zaangażował się w tworzenie stacji telewizyjnej Polsat, członek Zarządu Polskiej Telewizji Satelitarnej Polsat S. A. (1992–1998), członek Rady Nadzorczej Telewizji Polsat S. A. (od 1998). Pełnił również funkcję prezesa Zarządu Elektrimu.

W lutym 2005 wybrany na stanowisko prezesa Polskiego Komitetu Olimpijskiego. Funkcję tą pełnił społecznie - nie pobierał za nią wynagrodzenia.

Zginął 10 kwietnia 2010 w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku. 16 kwietnia 2010 został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

8 października 2010 na skwerze im. Olimpijczyków i Sław Sportu Ziemi Raciborskiej w Raciborzu odsłonięto tablicę pamiątkową upamiętniającą ofiary katastrofy w Smoleńsku, w tym szczególnie Piotra Nurowskiego.

W listopadzie 2010 roku został pośmiertnie odznaczony Orderem Zasługi Europejskiego Komitetu Olimpijskiego, w sierpniu 2011 roku natomiast ta sama organizacja ustanowiła ku jego pamięci nagrodę dla Najlepszego Młodego Zawodnika Europy (Best European Young Athlete).

Był bratem Marcina Nurowskiego.

Współpraca z wywiadem wojskowym PRL

W latach 1986–1990, przebywając na placówce w Maroku, wykonywał zadania związane z obronnością kraju jako współpracownik Zarządu II Sztabu Generalnego o pseudonimie operacyjnym "TUR"; współpraca zakończyła się w listopadzie 1990 roku.

Kwestia współpracy z WSI

W styczniu 2007 w programie 30 minut postawiono mu zarzut współpracy z Wojskowymi Służbami Informacyjnymi jako kadrowy oficer pod przykryciem (OPP) pseud. "TUR". Redakcja programu Misja Specjalna ujawniła szczegóły jego współpracy z WSI: w 1997 "Tur" przekazywał informacje o pobycie Włodzimierza Cimoszewicza w Izraelu i "był zaangażowany" w sprawę lustracyjną Józefa Oleksego. Według akt WSI, Nurowski miał sugerować, że pomagał Oleksemu w "minimalizowaniu skutków" jego procesu lustracyjnego; miał też zadbać, by Polsat "naświetlał właściwie" ten proces. Józef Oleksy i jego adwokat – mec. Wojciech Tomczyk zaprzeczyli temu w materiale Misji specjalnej.

Sąd Okręgowy w Warszawie w 2009 orzekł w nieprawomocnym wyroku, że Ministerstwo Obrony Narodowej ma przeprosić Piotra Nurowskiego, za nieprawdziwe twierdzenia zawarte w ujawnionym w lutym 2007 raporcie z weryfikacji WSI, jakoby w latach 90. był on ich tajnym współpracownikiem Wyrok uprawomocnił się 3 marca 2010, a 22 października 2012 Minister Obrony Narodowej wydał odpowiednie ogłoszenie.

***