ua

Józef Werobej

Józef Werobej (ur. 17 września 1890 w Zalesiu, zm. 27 kwietnia 1976 w Londynie) – oficer piechoty Armii Imperium Rosyjskiego, generał brygady Wojska Polskiego.

Po ukończeniu gimnazjum wstąpił do armii rosyjskiej, w której ukończył szkołę podoficerską i szkołę chorążych. Od 1911 był oficerem zawodowym piechoty. Brał udział w walkach frontowych podczas I wojny światowej. W grudniu 1917 wstąpił do Ligi Oficerskiej I Korpusu Polskiego w Rosji. W okresie od sierpnia 1918 do lipca 1920 dowodził kompanią i batalionem 1 Pułku Strzelców Polskich (późniejszy 43 Pułk Strzelców Legionu Bajończyków) Armii Polskiej we Francji dowodzonej przez gen. Józefa Hallera.

Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Od sierpnia 1920 do grudnia 1931 pełniący obowiązki, potem dowódca 83 Pułku Piechoty w Kobryniu. Od grudnia 1931 do grudnia 1934 dowódca 44 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych w Równem. Jako najstarszy dowódca pułku od stycznia do sierpnia 1933 pełnił obowiązki dowódcy dywizji pod nieobecność gen. brygady Edmunda Knoll-Kownackiego i w czasie choroby płk. dypl. Bronisława Regulskiego, dowódcy piechoty dywizyjnej. Od tego drugiego oficera w grudniu 1934 przejął obowiązki dowódcy piechoty dywizyjnej 13 DP i pełni je do kwietnia 1939, kiedy to otrzymał dowództwo 9 Dywizji Piechoty.

Był prezesem zarządu Wołyńskiego Okręgowego Związku Hokeja na Lodzie.

9 Dywizją Piechoty dowodził w czasie kampanii wrześniowej. W składzie Armii „Pomorze” wykonywał zadanie obrony przejść przez „korytarz pomorski” przed XIX Korpusem Guderiana. Po rozbiciu dywizji w Borach Tucholskich udało mu się wydostać z okrążenia i dołączyć do sztabu Armii „Pomorze”. 13 września formalnie objął dowództwo 4 Dywizji Piechoty. 19 września dostał się do niewoli niemieckiej.

W czasie wojny przebywał w obozie jenieckim Woldenberg, gdzie przez pewien czas kierował działalnością konspiracyjną.

Po uwolnieniu z niewoli w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie m.in. jako I zastępca dowódcy 5 Kresowej Dywizji Piechoty we Włoszech i Wielkiej Brytanii. Po demobilizacji brał aktywny udział w środowiskach kombatanckich. Zginął potrącony przez samochód w Londynie. Pochowany na cmentarzu Gunnersbury w Londynie.

Awanse

  • podporucznik – 1916
  • porucznik – 1916
  • kapitan – 1919
  • major – 1921 ze starszeństwem z 1 czerwca 1919
  • podpułkownik – 9 września 1924 ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 83,5 lokatą w korpusie oficerów piechoty
  • pułkownik – 1 stycznia 1929
  • generał brygady – ze starszeństwem z 1 stycznia 1964

Ordery i odznaczenia

  • Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari
  • Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari Nr 3749 (1921)
  • Krzyż Niepodległości
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1937)
  • Krzyż Walecznych – czterokrotnie
  • Złoty Krzyż Zasługi (1930)

 

Джерело: wikipedia.org

немає місць

    loading...

        14.02.1919 | Rozpoczęła się wojna polsko-bolszewicka

        Wojna polsko-bolszewicka (wojna polsko-sowiecka, wojna polsko-rosyjska 1919-1921, wojna polsko-radziecka) – wojna pomiędzy odrodzoną Rzeczpospolitą a Rosją Radziecką, dążącą do podboju państw europejskich i przekształcenia ich w republiki radzieckie zgodnie z doktryną i deklarowanymi celami politycznymi („rewolucja z zewnątrz”) rosyjskiej partii bolszewików.

        Розмістити спогади

        01.09.1939 | Wojska niemieckie napadły o świcie bez wypowiedzenia wojny na Polskę, rozpoczynając kampanię wrześniową a tym samym II wojnę światową

        Kampania wrześniowa (inne stosowane nazwy: kampania polska 1939, wojna polska 1939, wojna obronna Polski 1939) – obrona terytorium Polski przed agresją militarną (bez określonego w prawie międzynarodowym wypowiedzenia wojny) wojsk III Rzeszy (Wehrmacht) i ZSRR (Armia Czerwona); pierwszy etap II wojny światowej. Była to pierwsza kampania II wojny światowej, trwająca od 1 września (zbrojna agresja Niemiec) do 6 października 1939, kiedy z chwilą kapitulacji SGO Polesie pod Kockiem zakończyły się walki regularnych oddziałów Wojska Polskiego z agresorami. Naczelnym Wodzem Wojska Polskiego w kampanii był marszałek Edward Rydz-Śmigły, a szefem sztabu gen. bryg. Wacław Stachiewicz. Od 3 września 1939 wojna koalicyjna Polski, Francji i Wielkiej Brytanii przeciw III Rzeszy.

        Розмістити спогади

        05.09.1939 | Zakończyła się bitwa w Borach Tucholskich

        Bitwa w Borach Tucholskich — bitwa kampanii wrześniowej, stoczona pomiędzy 1 września a 5 września 1939.

        Розмістити спогади

        Ключові слова