Stefan Ossowiecki

Stefan Ossowiecki (ur. 22 sierpnia 1877 w Moskwie, zamordowany 5 sierpnia 1944 w Warszawie) – polski inżynier zajmujący się zjawiskami paranormalnymi, uważany za jasnowidza. Ukończył studia inżynierskie w Petersburskim Instytucie Technologicznym. Napisał książkę Świat mego ducha i wizje przyszłości (1933).

Biografia

Jego ojcem był polski szlachcic Jan Ossowiecki z okolic Mohylewa, inżynier i wynalazca, asystent Mendelejewa, właściciel dużych zakładów chemicznych. Matka jasnowidza Bona z Newlin-Nowohońskich pochodziła z Kowieńszczyzny. Stefan miał pięcioro rodzeństwa, dwie siostry (Wiktorię i Wandę) i trzech braci (Stanisława, Henryka i Eugeniusza).

W 1917 roku Ossowiecki został uwięziony przez bolszewików i skazany na śmierć. Po sześciu miesiącach egzekucja została wstrzymana, dzięki wstawiennictwu wysokiego rangą urzędnika, kolegi z młodości. Ossowiecki został pozbawiony majątku i przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował jako inżynier.

Był dwukrotnie żonaty, nie miał jednak dzieci.

Zginął w powstaniu warszawskim – najprawdopodobniej zamordowany przez gestapo w dniu 5 sierpnia 1944, podczas jednej z masowych egzekucji przeprowadzanych w ruinach gmachu Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych (Aleje Ujazdowskie 3/5). Jego grób na Cmentarzu Powązkowskim jest symboliczny, gdyż zwłok nie odnaleziono.

Zdolności paranormalne

Według relacji samego Ossowieckiego oraz osób z jego otoczenia, posiadał on następujące umiejętności paranormalne:

• telepatię,
• telekinezę,
• bilokację,
• eksterioryzację,
• postrzeganie aury.

Zdolności Ossowieckiego miały rozwijać się stopniowo: w wieku 14 lat zauważał u siebie telepatyczne odbieranie myśli, na studiach ujawniły się zdolności jasnowidzenia i telekinezy, zaś w wieku 35 lat pozostało jedynie jasnowidzenie i bilokacja. Za osobę, która zauważyła rzekome zdolności Ossowieckiego i nauczyła go technik ich rozwoju uważa się Worobieja, żydowskiego kabalistę.

Seanse z Ossowieckim cieszyły się wielką popularnością. Bywały na nich znane osobistości takie jak: Ignacy Paderewski czy Józef Piłsudski. Jego doświadczeniami interesowali się również Karol Szymanowski, Kazimierz Sosnkowski, Juliusz Osterwa.

Seanse psychometryczne z Ossowieckim wykorzystał Jeremi Wasiutyński, przygotowując swoją monografię o Koperniku, co spotkało się z dużą krytyką, jako metoda nienaukowa. Stefan Ossowiecki opierając się na tej metodzie wygłaszał w Instytucie Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego tezy na temat prehistorycznych form życia.

Jedną z osób badających zdolności Stefana Ossowieckiego był prof. Charles Richet – laureat Nagrody Nobla.

Ossowiecki częściowo przepowiedział swoją śmierć. Poinformował przyjaciół, że gdy umrze, nie odnajdą jego ciała.