Walery Maliszewski

Walery Maliszewski h. Godziemba ur. 17.12.1910 na Ukrainie Zadnieprzanskiej w Nowgorodzie Siewierskim, zmarl w Montrealu -7.05.2016 w wieku 95 lat. Pochowany na St.Sauveur Cementery.

W 1921 r. po wojnie polsko-bolszewickiej, transportem ewakuacyjnym, wraz z rodzicami, przybył do Baranowicz. Kolejne etapy pobytu w Polsce: Chełm Lubelski, Łowicz, Toruń. W 1931 r ukończył gimnazjum humanistyczne im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. Po odbyciu obowiązkowej, jednorocznej służby wojskowej w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty #2 w Biedrusku koło Poznania, zdał egzamin konkursowy do Szkoły Podchorązych Inżynierii, wydział lączności w Warszawie, którą ukończył w 1935 r. Jako podporucznik dostał przydział do Kompanii Lączności 17 Dywizji Piechoty w Gnieznie. W 1939 r. bierze udzial w wojnie niemiecko polskiej przez cały wrzesien 1939 w tejże 17 Dywizji Piechoty, wchodzącej w sklad Armii "Poznań”, pod dowództwem gen. Tadeusza Kutrzeby. W odwrocie i w walkach osłonowych, a potem w zwrocie zaczepnym na tyły Armii Niemieckiej. Armie „Poznań” i „Pomorze”stoczyły krwawą bitwę z Niemcami nazwaną Bitwą Kutnowską. Kolejne etapy bitwy to Łęczyca, Góra Św. Małgorzaty, Sochaczew, Puszca Kampinowska, Palmiry, obrona Warszawy. Odznaczony Krzyżem Walecznych. Po kapitulacji Warszawy dostał sie do niewoli Niemieckiej i w okresie 5 i pół roku przebywa w różnych obozach jenieckich, tak zwanych oflagach. Po oswobodzeniu przez I Armie Amerykanską, 1 kwietnia 1945 r. przebywa przez dwa lata w strefie amerykańskiej Niemiec, w Centrum Wyszkolenia odzialów wartowniczych w Mannheim – Kaefertal, w Polskim obozie im. Tadeusza Kościuszki jako adjutant. W tym to czasie zostalo zorganizowanych i przeszkolonych do służby okupacyjnej 126 000 wartowników. Po likwidacji obozu Kosciuszkowskiego przechodzi do International Refugee Organization, IRO, w Ludwigsburgu jako zastepca oficera transportu na strefę okupacji amerykanskiej. W 1948 r. wyemigrował do Kanady i tam pracował w Consulting Engineering w Montrealu przy planowaniach instalacji elektrycznych. Od 1954 w Canadian National Headquaters również przy planowaniach tychże instalacji, aż do przejscia na emeryture w 1975 r. Byłczlonkiem Stowarzyszenia Polskich Kombatantow. W pażdzierniku 1957 r. w Hotelu Ritz-Carlton, na Błękitnym Balu Polskich Lotnicków poznał Zofię Gieysztor z którą 28.12.1957 się ożenił.