Stefan Gorazdowski

Stefan Gorazdowski (ur. 5 lutego 1911 – zm. 1 lutego 1962), młodszy brat Tadeusza, kapitan żeglugi wielkiej, wykładowca Państwowej Szkoły Morskiej komendand "Daru Pomorza".

Urodził się w Sartanie (dziś dzielnica Mariupola w obwodzie donieckim) na Ukrainie w rodzinie ziemiańskiej. W roku 1932 ukończył Wydział Nawigacyjny Państwowej Szkoły Morskiej w Gdyni, a w 1934 Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie.

W roku 1937 otrzymał patent kapitana ż.w., a wkrótce potem został syndykiem Związku Armatorów Polskich. Do wybuchu wojny pływał na "Darze Pomorza", jednocześnie studiując zaocznie na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. W sierpniu 1939 roku został zmobilizowany z przydziałem do 2 Batalionu Strzelców w Tczewie.

Po kampanii wrześniowej zdołał przedostać się (przez Węgry i Jugosławię) do Francji, a po jej klęsce do Wielkiej Brytanii, gdzie zgłosił się w kierownictwie Marynarki Handlowej. Jego pierwszym zadaniem było wyprowadzenie z Port Lyautey w Maroku internowanych tam jednostek szkolnych "Iskry" i "Wilii". Gorazdowski wywiązał się z zadania: wraz z kpt. Mikołajem Deppiszem i kilkoma ludźmi załogi przeprowadził "Iskrę" do Gibraltaru, a "Wilię" do Liverpoolu.

Od stycznia 1943 roku – gdy "Wilię" przemianowano na "Modlin" i przekazano do PMH – był dowódcą tego statku. W czerwcu 1944 roku "Modlin" został zatopiony jako element sztucznego falochronu podczas lądowania w Normandii, a Gorazdowskiego, w stopniu podporucznika rezerwy wcielono do Marynarki Wojennej. Do zakończenia wojny służył jako oficer nawigacyjny na niszczycielu ORP "Garland".

Do Polski wrócił w 1945 roku. Był komendantem "Daru Pomorza" i wykładowcą Państwowej Szkoły Morskiej w Szczecinie. Jednak w roku 1952, w ramach czystek stalinowskich, został usunięty z "Daru". Na morze powrócił po zmianach politycznych w roku 1956. Został dowódcą drobnicowca MS "Monte Cassino", na którym pływał do nagłej śmierci (pęknięcie wrzodu dwunastnicy) w rejsie na Morzu Śródziemnym.

Kapitan Stefan Gorazdowski był autorem podręczników "Sygnalizacja morska", "Morskie pomoce nawigacyjne", Międzynarodowe przepisy o zapobieganiu zderzeniom na morzu" i "Międzynarodowe prawo drogi morskiej". Był odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych (dwukrotnie), brytyjskimi 1939-45 Star, Africa Star, Atlantic Star, Defence Medal i szwedzkim Orderem Wazów.

Został pochowany na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni.