Jan Kajus Andrzejewski

Jan Kajus Andrzejewski ps. „Jan”, „Jan Ż”, „Jan Żelechowski” (ur. 20 stycznia 1913 w Villmanstrand (obecnie Lappeenranta) w Finlandii, zm. 31 sierpnia 1944 w Warszawie) – harcmistrz, podpułkownik uczestnik powstania warszawskiego, dowódca pułku Oddziału Dyspozycyjnego „Broda” Kedywu.

Od 1922 mieszkał w Polsce. Absolwent Szkoły Podchorążych Piechoty i Szkoły Podchorążych Inżynierii. Uczestnik kampanii wrześniowej 1939, walczył także w Obronie Warszawy. Działał w zbrojnym podziemiu od zakończenia wojny obronnej: początkowo w Służbie Zwycięstwu Polski, Związku Odwetu, następnie w Oddziale „Osjan” i ostatecznie w Brygadzie Dywersji „Broda 53" Armii Krajowej. Był wykładowcą na tajnej Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty „Agricola”. Podczas okupacji hitlerowskiej używał przybranego nazwiska Jan Zawada.

5. dnia powstania warszawskiego 1944 uczestniczył w wyzwoleniu obozu „Gęsiówki”. Dnia następnego, 6 sierpnia poprowadził część batalionu „Zośka” do odzyskania wolskich cmentarzy Kalwińskiego i Ewangelickiego. 11 sierpnia został odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy, rozkazem Dowódcy AK nr 502 z 11 VIII 1944. Uzasadnienie nadania mu VM brzmiało: „odznaczył się w walkach na terenie Grupy «Północ»”. Nr krzyża: 13170. Odznaczony także trzykrotnie Krzyżem Walecznych. 20 sierpnia mianowano go harcmistrzem.

Poległ 31 sierpnia w walce w rejonie ul. Bielańskiej na Starym Mieście, podczas próby przebicia ze Starówki do Śródmieścia. Miał 31 lat. Wraz z nim zginęli wtedy m.in.: Ewaryst Jakubowski, Józef Hłasko, Czesław Nantel, Stefan Kowalewski, Maria Dziak.