Krystyna Bierut-Maminajszwili

Krystyna Bierut-Maminajszwili (ur. 12 lutego 1923, zm. 21 grudnia 2003) – polska inżynier architekt mieszkająca w Gruzji, córka Bolesława Bieruta.

Ukończyła szkołę średnią Robotniczego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci na Żoliborzu oraz Szkołę Żeńską Architektury im. Noakowskiego. W czasie okupacji studiowała architekturę na tajnych kompletach Politechniki Warszawskiej. Od wiosny 1943 działała w Związku Walki Młodych na Żoliborzu. Pracowała w Społecznym Przedsiębiorstwie Budowlanym. Walczyła w Powstaniu Warszawskim, będąc łączniczką i sanitariuszką (w połowie sierpnia ciężko ranna, przebywała w szpitalu powstańczym). Na przełomie 1944 i 1945 przebywała w obozie w Pruszkowie, a później znalazła się w Końskich.

W 1945 podjęła studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej (w 1951 uzyskała dyplom inżyniera magistra). Była uczennicą i pracownikiem prof. Szymona Syrkusa. W 1951 zdała egzamin na studia aspiranckie Instytucie Architektury w Moskwie, gdzie poznała przyszłego męża Bidzinie Maminajszwili. Po przyjeździe do Gruzji zatrudniona w Gruzińskiej Akademii Nauk Architektonicznych w charakterze projektanta i pracownika naukowego oraz w Instytucie Estetyki (jako projektant wnętrz i małych form architektonicznych).

W 2000 wróciła do Warszawy (wraz z mężem). W 2001 awansowana na stopień podporucznika przez Aleksandra Kwaśniewskiego. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Partyzanckim, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Medalem za Warszawę 1939-1945 oraz Złotym odznaczeniem im. Janka Krasickiego.

Była córką Bolesława Bieruta i Janiny Górzyńskiej, siostrą Jana Chylińskiego wysokiego szczebla urzędnika PRL. Z Bidzinie Maminajszwili miała dwie córki, które posiadają obywatelstwo Rzeczypospolitej Polskiej.