Jan Wróblewski

Jan Wróblewski ps. „Zabawa” (ur. 10 stycznia 1919 w Nowo-Radomsku, zm. 18 września 1944 w Warszawie) – podporucznik, uczestnik powstania warszawskiego w szeregach batalionu Parasol Armii Krajowej.

Zdał egzamin maturalny w 1937 r. w Warszawie, po czym przeprowadził się do Wilna, gdzie pracował jako praktykant w firmie Poznańskiego. Brał udział w kampanii wrześniowej. Został internowany na Syberii, skąd uciekł i samodzielnie przedarł się do Warszawy w 1940 r.

Podczas okupacji hitlerowskiej działał w polskim podziemiu zbrojnym. Do „Agatu” (późniejszego „Parasola”) wprowadził go Janusz Kobyliński (ps. „Gong”). W oddziale tym był instruktorem strzeleckim, a od stycznia 1944 r. również jednym z piętnastu instruktorów szkoleń spadochronowych. Jego przydział wynikał z ukończonego przed wojną kursu LOPP. W ramach działalności opracował konspiracyjny skrypt szkoleniowy pt. Zaprawa fizyczna strzelca spadochronowego. Brał również udział w wielu akcjach bojowych batalionu (m.in. w akcji „Stamm”, 6 maja 1944).

W powstaniu walczył w stopniu kaprala podchorążego w III plutonie 3. kompanii Parasola (awansowany na plutonowego podchorążego, zaś pośmiertnie – podporucznika).

Zginął 18 września 1944, omyłkowo śmiertelnie postrzelony przez żołnierza ze swego oddziału w piwnicy jednej z warszawskich kamienic przy ul. Wilanowskiej 7.

Miał 25 lat. Pochowany w kwaterach żołnierzy i sanitariuszek batalionu „Parasol” na Wojskowych Powązkach w Warszawie (kwatera 24A-7-8).

Odznaczony Orderem Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych.