Wiktor Dobrzański

Wiktor Zenon Antoni Dobrzański ps. „Wład”, „Władek” (ur. 12 września 1906 w Kołomyi, poległ 27 sierpnia 1944 w Warszawie) – kapitan obserwator balonowy Wojska Polskiego, powstaniec warszawski.

Studiował na politechnice po uzyskaniu świadectwa dojrzałości, a następnie postanowił poświęcić się służbie wojskowej. W okresie od września 1925 do sierpnia 1929 był słuchaczem Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. 15 sierpnia 1929 Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1929 i 255. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a Minister Spraw Wojskowych wcielił do 27 Pułku Piechoty w Częstochowie, w którym dowodził plutonem oraz pełnił obowiązki dowódcy kompanii. Od 1 czerwca 1931 był słuchaczem ośmiomiesięcznego kursu aplikacyjnego obserwatorów balonowych przy 1 Batalionie Balonowym w Toruniu. Z dniem 15 kwietnia 1932 został przeniesiony do korpusu oficerów aeronautycznych z równoczesnym przydziałem do 1 Batalionu Balonowego w Toruniu. Później pełnił służbę w 1 Pułku Lotniczym w Warszawie, a w 1939 w 2 Batalionie Balonowym w Legionowie.

Podczas kampanii wrześniowej 1939 walczył w obronie Warszawy i został ciężko ranny. Podczas okupacji niemieckiej działał w konspiracji – był kierownikiem referatu meteorologicznego powstałego wiosną 1940 Wydziału Lotnictwa Komendy Głównej Armii Krajowej. Jego zasługą stało się zorganizowanie w całym kraju sieci posterunków meteorologicznych. Podczas podróży po kraju przebierał się w mundur majora niemieckich wojsk kolejowych oraz używał dokumentów głównego inspektora wojskowego Deutsche Ostbahn. Przewoził również broń z Lwowa do Warszawy, a podczas jednej z takich wypraw w końcu 1943 został aresztowany we Lwowie, ale wykupiony z więzienia.

W powstaniu warszawskim był początkowo zastępcą kpt. Tadeusza Majcherczyka, a od 14 sierpnia stał na czele komisji odbioru zrzutów i od 16 sierpnia kierownikiem referatu lotnictwa w Dowództwie Grupy „Północ”. Dowodził 15 sierpnia ugaszeniem pożaru budynku przy ul. Miodowej 26. Od 18 sierpnia oficer operacyjny i zastępca Tadeusza Majcherczyka, dowódcy Batalionu AK „Chrobry I”. Walczył w rejonie Starego Miasta, Arsenału, Pasażu Simonsa. Zginął 27 sierpnia w wieżyczce pasażu Simonsa od kuli niemieckiego snajpera. Pochowany na Powązkach Wojskowych w Warszawie (kwatera B 8 rz. 6 m. 19).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Krzyż Walecznych (18 sierpnia 1944)