Bohdan Stachlewski

Bohdan Kazimierz Stachlewski, pseud. Dan" (ur. 9 października 1891 w Koninie, zm. 1939) – pułkownik Wojska Polskiego, dwukrotnie odznaczony Orderem Virtuti Militari.

Urodził się 9 października 1891 w Koninie. W 1912 wstąpił do Związku Strzeleckiego. Został wcielony do Pierwszej Kompanii Kadrowej, a następnie przeniesiony do 1 Pułku Ułanów Polskich, awansowany do stopnia wachmistrza. W okresie kryzysu przysięgowego internowany w Szczypiornie, a potem w Łomży, gdzie wybrano go komendantem obozu.

W listopadzie 1918 brał udział w rozbrajaniu Niemców, a następnie podjął służbę w 32. Pułku Piechoty i awansowany do stopnia podporucznika. Następnie przeniesiony do 11. Pułku Ułanów, 1 maja 1920 awansowany do stopnia porucznika, a miesiąc później do stopnia rotmistrza. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej i odniósł ranę pod Kustymą. W październiku 1921 został przeniesiony do 25. Pułku Ułanów na Nowogródczyznę. Od 1926 był dowódcą Ośrodka Zapasowego w Łukowie, awansowany do stopnia majora. W 1929 został przeniesiony do 27. Pułku Ułanów w Nieświeżu na stanowisko zastępcy dowódcy, awansowany do stopnia podpułkownika. W 1931 przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza, był Inspektorem Grupy Kawalerii w Łucku, a od 1933 w Wilnie. W 1935 objął funkcje zastępcy dowódcy Straży Granicznej. W 1937 objął dowództwo 25 Pułku Ułanów Wielkopolskich w Prużanie. 19 marca 1938 awansowany do stopnia pułkownika. Dowodził pułkiem w czasie kampanii wrześniowej. Zamordowany najprawdopodobniej przez nacjonalistów ukraińskich podczas próby przedarcia się na Węgry.

Odznaczenia

• Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari (pośmiertnie)
• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Brązowy Medal Za Długoletnią Służbę
• Medal Pamiątkowy X Rocznicy Walk o Wyzwolenie Republiki Łotewskiej