de

Kazimierz Plisowski

Persan haben keine Bilder. Fügen Sie neue Bilder.

Kazimierz Plisowski (ur. 11 lutego 1896 w Nowosiółce, zm. 22 grudnia 1962 w Warszawie) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego.

Urodził się w miejscowości Nowosiółka, powiat Bałta na Podolu. Jego starszym bratem był gen. Konstanty Plisowski. Uczył się w Korpusie Kadetów w Sumach, gdzie uzyskał w 1915 roku maturę. Następnie od czerwca 1915 kontynuował naukę w Mikołajewskiej Szkole Jazdy w Petersburgu, którą ukończył w styczniu 1916 roku. Następnie od lutego 1916 do listopada 1917 pełnił służbę w 12 Achatyrskim Pułku Huzarów.

W grudniu 1917 wszedł w skład polskiego szwadronu jazdy w Odessie, wraz z którym po dotarciu w rejon Bobrujska wszedł w skład 3 Pułku Ułanów I Korpusu Polskiego. Po kapitulacji I Korpusu Polskiego przedostał się do 4 Dywizji Strzelców Polskich, w której służył od września 1918 roku i wraz z nią wrócił do Polski.

Brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej w Galicji Wschodnie, a następnie w wojnie polsko-bolszewickiej dowodząc szwadronem w 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich. Ranny 7 czerwca 1920 roku[2].

Następnie pełnił funkcje: adiutanta dowódcy 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich (od grudnia 1922 – do sierpnia 1924, dowódcy szwadronu zapasowego pułku (od sierpnia 1924 – do maja 1925), komendanta Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii i Podoficerów Zawodowych w DOK VI Lwów (9 maja 1925 – 24 grudnia 1928). W okresie od października do grudnia 1927 ukończył dwumiesięczny kurs w Centralnej Szkole Strzelania w Toruniu. Kwatermistrz 3 Pułku Szwoleżerów Mazowieckich w Suwałkach (24 grudnia 1928 – 11 lipca 1929), zastępca dowódcy 13 Pułku Ułanów Wileńskich w Nowej Wilejce (11 lipca 1929 – 10 listopada 1932). W okresie marzec – maj 1931 roku odbył kurs oficerów sztabowych w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. W okresie od 10 listopada 1932 do 13 marca 1937 roku był dowódcą 10 Pułku Strzelców Konnych w Łańcucie. W okresie 31 marca – 30 lipca 1933 ukończył kurs dowódców w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie.

13 marca 1937 roku objął stanowisko dowódcy 2 Pułku Ułanów Grochowskich i pułkiem tym dowodzi w czasie kampanii wrześniowej do dnia 9 września 1939 roku. Został wtedy dowódcą Suwalskiej Brygady Kawalerii i funkcję tę pełnił do 22 września. Następnie do 6 października dowodził Brygadą „Plis” w składzie Dywizji Kawalerii „Zaza”. Jako dowódca tej brygady brał udział w bitwie pod Kockiem, gdzie 6 października 1939 roku dostał się do niewoli niemieckiej.

W latach 1939 – 1945 przebywa w obozach jenieckich, w kwietniu 1945 roku został uwolniony z oflagu VIIA Murnau przez wojska amerykańskie. Po uwolnieniu wyjechał do Wielkiej Brytanii i zamieszkał w Londynie. We wrześniu 1962 roku wrócił do Polski, już wtedy był ciężko chory. Zmarł 22 grudnia 1962 roku w Warszawie i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kw. B II 30 rz. 2 m. 19).

Awanse

  • chorąży (1916)
  • podporucznik (1916)
  • porucznik (1917)
  • rotmistrz (1920)
  • major (1924)
  • podpułkownik (1931)
  • pułkownik (1936)

Odznaczenia i ordery

  • Order Virtuti Militari kl. IV
  • Order Virtuti Militari kl. V
  • Order Polonia Restituta kl. IV
  • Krzyż Niepodległości z Mieczami
  • Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
  • Złoty Krzyż Zasługi
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 „Polska Swemu Obrońcy”
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
  • Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”

 

Ursache: wikipedia.org

Keine Orte

    loading...

        01.09.1939 | Wojska niemieckie napadły o świcie bez wypowiedzenia wojny na Polskę, rozpoczynając kampanię wrześniową a tym samym II wojnę światową

        Kampania wrześniowa (inne stosowane nazwy: kampania polska 1939, wojna polska 1939, wojna obronna Polski 1939) – obrona terytorium Polski przed agresją militarną (bez określonego w prawie międzynarodowym wypowiedzenia wojny) wojsk III Rzeszy (Wehrmacht) i ZSRR (Armia Czerwona); pierwszy etap II wojny światowej. Była to pierwsza kampania II wojny światowej, trwająca od 1 września (zbrojna agresja Niemiec) do 6 października 1939, kiedy z chwilą kapitulacji SGO Polesie pod Kockiem zakończyły się walki regularnych oddziałów Wojska Polskiego z agresorami. Naczelnym Wodzem Wojska Polskiego w kampanii był marszałek Edward Rydz-Śmigły, a szefem sztabu gen. bryg. Wacław Stachiewicz. Od 3 września 1939 wojna koalicyjna Polski, Francji i Wielkiej Brytanii przeciw III Rzeszy.

        Hinzufügen Speicher

        02.10.1939 | Kampania wrześniowa: bitwa pod Kockiem 1939

        Bitwa pod Kockiem – bitwa kampanii wrześniowej, stoczona od 2 do 6 października 1939 pomiędzy oddziałami polskiej Samodzielnej Grupy Operacyjnej "Polesie" gen. Kleeberga a niemieckimi oddziałami XIV Korpusu Zmotoryzowanego gen. von Wietersheima. Taktycznie bitwa była zwycięska dla Polaków, jednak strategicznie wygrali Niemcy. Była to ostatnia bitwa kampanii wrześniowej stoczona przez regularne wojsko.

        Hinzufügen Speicher

        Schlagwörter