de

Edward Milewski

Edward Milewski (ur. 13 października 1894 w Augustowie, zm. 26 stycznia 1951 w Londynie) - pułkownik kawalerii Wojska Polskiego.

Był synem Juliana i Ksawery z Kołakowskich. Brał udział w I wojnie światowej po stronie rosyjskiej, gdzie ukończył kurs szkoły oficerskiej kawalerii. Awansowany kolejno do stopnia chorążego i następnie podporucznika. Od 1917 roku w I Korpusie Polskim w Rosji. Służył w 1 Pułku Ułanów i 24 lipca 1917 roku wziął udział w bitwie pod Krechowcami. W lipcu 1918 roku, po rozwiązaniu I Korpusu Polskiego, powrócił do kraju.

Od listopada 1918 roku w odrodzonym Wojsku Polskim. W szeregach 1 Pułku Ułanów wziął udział w wojnie z bolszewikami. Po wojnie zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku. Służbę kontynuował w macierzystym 1 Pułku Ułanów Krechowieckich na stanowisku dowódcy szwadronu. Awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 roku. W latach 1927-1929 był m.in. dowódcą szwadronu zapasowego 1 Pułku Ułanów Krechowieckich. W 1929 roku został przeniesiony do 20 Pułku Ułanów w Rzeszowie na stanowisko kwatermistrza. Z dniem 1 kwietnia 1930 roku został przesunięty na stanowisko zastępcy dowódcy 20 Pułku Ułanów im. Króla Jana III Sobieskiego. W kwietniu 1934 roku został mianowany dowódcą 3 Pułku Szwoleżerów Mazowieckich w Suwałkach.

W kampanii wrześniowej 1939 roku dowodził 3 Pułkiem Szwoleżerów Mazowieckich w składzie Suwalskiej Brygady Kawalerii, a od 22 września do 6 października 1939 roku dowodził Brygadą Kawalerii "Edward" w składzie SGO "Polesie". Po zakończonej bitwie pod Kockiem przebywał w niewoli niemieckiej. Był jeńcem Oflagu VII A Murnau. Po uwolnieniu z niewoli 29 kwietnia 1945 roku wyjechał do Włoch, gdzie wstąpił do II Korpusu Polskiego. W latach 1945-1947 był dowódcą 25 Pułku Ułanów Wielkopolskich. Po demobilizacji osiedlił się w Londynie, gdzie zmarł. Pochowany na cmentarzu Streatham Park.

Ordery i odznaczenia

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
  • Krzyż Niepodległości
  • Krzyż Walecznych – czterokrotnie
  • Złoty Krzyż Zasługi
  • "Croix de guerre"
  • Medal Międzysojuszniczy "Médaille Interalliée"
  • Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny "Médaille Commémorative de la Grande Guerra"

 

Ursache: wikipedia.org, mod.uk

Keine Orte

    loading...

        01.09.1939 | Wojska niemieckie napadły o świcie bez wypowiedzenia wojny na Polskę, rozpoczynając kampanię wrześniową a tym samym II wojnę światową

        Kampania wrześniowa (inne stosowane nazwy: kampania polska 1939, wojna polska 1939, wojna obronna Polski 1939) – obrona terytorium Polski przed agresją militarną (bez określonego w prawie międzynarodowym wypowiedzenia wojny) wojsk III Rzeszy (Wehrmacht) i ZSRR (Armia Czerwona); pierwszy etap II wojny światowej. Była to pierwsza kampania II wojny światowej, trwająca od 1 września (zbrojna agresja Niemiec) do 6 października 1939, kiedy z chwilą kapitulacji SGO Polesie pod Kockiem zakończyły się walki regularnych oddziałów Wojska Polskiego z agresorami. Naczelnym Wodzem Wojska Polskiego w kampanii był marszałek Edward Rydz-Śmigły, a szefem sztabu gen. bryg. Wacław Stachiewicz. Od 3 września 1939 wojna koalicyjna Polski, Francji i Wielkiej Brytanii przeciw III Rzeszy.

        Hinzufügen Speicher

        02.10.1939 | Kampania wrześniowa: bitwa pod Kockiem 1939

        Bitwa pod Kockiem – bitwa kampanii wrześniowej, stoczona od 2 do 6 października 1939 pomiędzy oddziałami polskiej Samodzielnej Grupy Operacyjnej "Polesie" gen. Kleeberga a niemieckimi oddziałami XIV Korpusu Zmotoryzowanego gen. von Wietersheima. Taktycznie bitwa była zwycięska dla Polaków, jednak strategicznie wygrali Niemcy. Była to ostatnia bitwa kampanii wrześniowej stoczona przez regularne wojsko.

        Hinzufügen Speicher

        Schlagwörter