Helena Bobińska

Helena Bobińska z Brunów (ur. 9 maja 1887 w Warszawie, zm. 9 czerwca 1968 w Warszawie) – polska i radziecka powieściopisarka, autorka książek dla dzieci i młodzieży oraz tłumaczka. Siostra Juliana Bruna, żona Stanisława Bobińskiego, ciotka Celiny Budzyńskiej i matka Celiny Bobińskiej.

W okresie młodości związała się z ruchem socjalistycznym i komunistycznym (nurtu SDKPiL), uczestniczyła w rewolucji 1905 r. Po rewolucyjnym przewrocie bolszewickim w 1917 pozostała w Związku Sowieckim do 1945 r. W owym okresie współpracowała z polskojęzycznymi i sowieckimi pismami literackimi i młodzieżowymi (m.in. „Trybuną”, „Komsomolskają Prawdą”, „Kulturą Mas”). W 1932 sprzeciwiła się reformie pisowni polskiej zaproponowanej m.in. przez Brunona Jasieńskiego. W 1936 objęła stanowisko kierownika literackiego Państwowego Teatru Polskiego w Kijowie. Była członkinią Związku Pisarzy Radzieckich w latach 1934-1938. Podczas II wojny światowej przebywała na terytorium ZSRR. W 1945 r. wróciła do Polski i kontynuowała pisarską działalność. Wydała wiele powieści, opowiadań i nowel, których część podporządkowywały się w formie realizmowi socjalistycznemu, z wyrazistymi akcentami dydaktyczno-społecznymi (np. O wakacyjnej zabawie w sprawiedliwą republikę z 1949 r. czy hagiograficzna powieść o młodości Stalina pt. Soso. Dziecięce i szkolne lata Stalina z 1953). Jej debiut powieściowy stanowił utwór O szczęśliwym chłopcu (1918), w której skontrastowała życie dziecka inteligenta z losem dzieci z klasy proletariackiej. W 1945 napisała powieściową biografię Maria Skłodowska-Curie. Pozostawiła po sobie również fragmenty autobiograficzne dotyczące lat 1902-1918 w postaci wspomnień pt. Pamiętniki tamtych lat, cz. 1 (1963). Dokonała przekładów z języka rosyjskiego, m.in. dzieł Antoniego Czechowa, Arkadego Gajdara i Maksyma Gorkiego. Utwory Bobińskiej tłumaczone były m.in. na rosyjski, bułgarski, słowacki, czeski, niemiecki, norweski, węgierski, bengali. Za twórczość dla dzieci i młodzieży otrzymała nagrodę prezesa Rady Ministrów (1951). H. Bobińska została pochowana na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 6D-4-21).

Odznaczona Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i sowieckim Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy.

Wybrane dzieła

• O szczęśliwym chłopcu (1918);
• Tajemnica Romka (1926);
• Zemsta rodu Kabunauri (1930);
• Ludzie Czerwonego Frontu. Powieść z życia kolektywników polskich na Białorusi (1932);
• Maria Skłodowska-Curie (1945);
• Stach Sobie-pan (1947);
• Lipniacy (1948);
• O wakacyjnej zabawie w sprawiedliwą republikę (1949);
• O kotku góralu (1949);
• Sąd pionierów (1925, wyd. krajowe 1950);
• Spisek (1952);
• Soso. Dziecięce i szkolne lata Stalina (1953);
• Pamiętniki tamtych lat, cz. 1 (1963).