Tadeusz Wacław Korzybski

Tadeusz Wacław Korzybski (ur. 4 czerwca 1906 w Mławie, zm. 1 marca 2002 w Warszawie), polski biochemik.

Syn lekarza Alojzego Korzybskiego oraz Zofii (z domu Radzymińskiej). Mąż Marianny Bahdaj (ur. 1909, zm. 2007 w Warszawie) siostry Adama Bahdaja znanego w Polsce twórcy literatury młodzieżowej.
Po ukończeniu studiów lekarskich na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie w 1937 r. uzyskał tytuł doktora medycyny. Karierę naukową rozpoczął jako asystent w Katedrze Chemii Lekarskiej Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie pod kierunkiem prof. Jakuba Parnasa (lata 1937-1939). W okresie okupacji niemieckiej pełnił różne funkcje naukowe w katedrach i instytutach medycznych we Lwowie; np. był pracownikiem Instytutu do Zwalczania Duru Plamistego (lata 1941-1943), którym kierował prof. Rudolf Weigl. W czasie okupacji habilitował się na podstawie wykonanej w tym instytucie pracy o metabolizmie wszy na podziemnym UJK. Od 1956 r. profesor w Instytucie Biochemii i Biofizyki PAN. Od 1973 r. członek rzeczywisty PAN. Już w 1946 r. wyodrębnił polski preparat penicyliny. Wydał także liczne prace nad streptomycyną, tetracyklinami a także nad polską terminologią biochemiczną, jest współautorem monografii „Antybiotyki”.

Studia

Podczas studiów lekarskich, w Zakładzie Fizjologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, pod kierunkiem ucznia Pawłowa, Ernesta Mydella, stwierdził na psie z wygojonymi przetokami przełykową i żołądkową, że karmienie pozornie różnymi pokarmami nie wpływa na powstawanie leukocytozy trawiennej (1927-1928); praca nie została opublikowana. W tych też latach prowadził ćwiczenia z fizjologii dla studentów drugiego kursu wydziału lekarskiego i przygotowywał demonstracje wykładowe. W latach 1929-1930 w Zakładzie Histologii Uniwersytetu Jagielońskiego, kierowanym przez Stanisława Mazarskiego, prowadził ćwiczenia z histologii dla studentów wydziału lekarskiego. Podczas pracy w Klinice Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Jagiellońskiego (kierownik Józef Latkowski) oprócz zajęć lekarskich pracował w laboratorium chemicznym. Wykonał w tym czasie pracę o mechanizmie i znaczeniu reakcji ze złotem koloidowym w zastosowaniu do płynu mózgowo-rdzeniowego i surowicy krwi. Praca ta została przedstawiona na Zjeździe Lekarzy i Przyrodników Polskich we Lwowie w roku 1937.

Działalność edukacyjna

Był promotorem kilku prac doktoranckich na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, w Instytucie Biochemii i Biofizyki PAN, oraz dawnej Akademii Medycznej w Warszawie. Był recenzentem prac doktorskich i habilitacyjnych (około 70) w Instytucie Biochemii i Biofizyki PAN, Inst. Immunologii i Terapii Doświadczalnej PAN we Wrocławiu, Inst. Biologii Doświadczalnej PAN w Warszawie, Gdańsku, Lublinie, Politechnice Gdańskiej, Instytucie Antybiotyków w Warszawie.

W roku 1961 zorganizował Komisję Słownictwa Biochemicznego i kierował jej pracami zakończonymi uchwaleniem w roku 1964 reguł terminologicznych przez Polskie Towarzystwo Biochemiczne.

Przygotował artykuły z dziedziny biochemii dla Wielkiej Encyklopedii PWN. Prowadził wykłady w ramach kursów podstaw biochemii dla lekarzy i pracowników naukowych. Od 1964 roku kierował pracami naukowymi pracowników Zakładu Biochemii Porównawczej Instytutu Biochemii i Biofizyki PAN.

Był członkiem Rady Naukowej Instytutu Biochemii i Biofizyki PAN, Instytutu Antybiotyków, obecnie Instytutu Farmaceutycznego w Warszawie,a także Komitetu Badań i Prognoz Polska 2000, jak również Komisji Perspektywicznego rozwoju Podstawowych Nauk Lekarskich PAN.

Nagrody oraz Odznaczenie Państwowe

W roku 1950 otrzymał Państwową Nagrodę Naukową II stopnia za prace naukowe nad antybiotykami i za naukowe kierownictwo przy uruchomianiu fabryki penicyliny. W roku 1951 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Polski Odrodzonej, a w 1955 Medalem Dziesięciolecia i Odznaką “ Za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia”.

W roku 1965 otrzymał zespołową nagrodę Państwowej Rady dla Spraw Pokojowego Wykorzystania Energii Jądrowej za badania nad biosyntezą fosfolipidów. W roku 1968 otrzymał nagrodę zespołową I stopnia w dziedzinie nauki za udział w opracowaniu dzieła o antybiotykach “Antibiotics, origin, nature, and properties” Tom I i II.