Antoni Kępiński
Antoni Kępiński
- Data urodzenia:
- 16.11.1918
- Data śmierci:
- 08.06.1972
- Kategorie:
- filozof, lekarz, naukowiec, uczestnik II wojny światowej
- Narodowość:
- polska
- Cmentarz:
- Kraków, Cmentarz Salwatorski
Antoni Ignacy Tadeusz Kępiński (ur. 16 listopada 1918 w Dolinie, zm. 8 czerwca 1972 w Krakowie) – polski psychiatra. Był lekarzem, naukowcem, humanistą i filozofem.
Jest znany miedzy innymi jako twórca koncepcji metabolizmu energetyczno-informacyjnego i psychiatrii aksjologicznej.
Życiorys
Urodził się w Dolinie koło Stanisławowa, edukację odbył w Gimnazjum Nowodworskiego w Krakowie, które ukończył w 1936 roku. Rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, które przerwała wojna.
Jako ochotnik uczestniczył w kampanii wrześniowej, a następnie został internowany na Węgrzech, skąd uciekł, przedostając się do Francji. Po przeprawie przez Pireneje do Hiszpanii został zatrzymany przez władze hiszpańskie i uwięziony w obozie koncentracyjnym Miranda de Ebro. Po uwolnieniu udał się do Anglii, gdzie przez krótki czas wchodził w skład Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.
Ostatecznie w latach 1944-1945 skończył studia medyczne w Edynburgu i uzyskał dyplom w 1946 roku. Wkrótce wrócił do kraju. Swoje losy związał z kliniką psychiatrii Collegium Medicum UJ. Na krótko przed śmiercią w 1972 roku został mianowany profesorem tej katedry. Jego uczniem jest Zdzisław Jan Ryn, który jest jednym z najwytrwalszych kustoszów jego spuścizny.
Antoni Kępiński brał udział w programie leczenia osób więzionych w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu.
Został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.
Publikacje
Napisał ponad 140 książek. Najbardziej znane:
- Lęk
- Melancholia
- Podstawowe zagadnienia współczesnej psychiatrii
- Poznanie chorego
- Psychopatie
- Psychopatologia nerwic
- Refleksje oświęcimskie
- Rytm życia
- Schizofrenia
- Z psychopatologii życia seksualnego
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
| Imię | Rodzaj relacji | Opis | ||
|---|---|---|---|---|
| 1 |  | Zenon Klemensiewicz | kolega/koleżanka |
01.09.1939 | Wojska niemieckie napadły o świcie bez wypowiedzenia wojny na Polskę, rozpoczynając kampanię wrześniową a tym samym II wojnę światową
Kampania wrześniowa (inne stosowane nazwy: kampania polska 1939, wojna polska 1939, wojna obronna Polski 1939) – obrona terytorium Polski przed agresją militarną (bez określonego w prawie międzynarodowym wypowiedzenia wojny) wojsk III Rzeszy (Wehrmacht) i ZSRR (Armia Czerwona); pierwszy etap II wojny światowej. Była to pierwsza kampania II wojny światowej, trwająca od 1 września (zbrojna agresja Niemiec) do 6 października 1939, kiedy z chwilą kapitulacji SGO Polesie pod Kockiem zakończyły się walki regularnych oddziałów Wojska Polskiego z agresorami. Naczelnym Wodzem Wojska Polskiego w kampanii był marszałek Edward Rydz-Śmigły, a szefem sztabu gen. bryg. Wacław Stachiewicz. Od 3 września 1939 wojna koalicyjna Polski, Francji i Wielkiej Brytanii przeciw III Rzeszy.