Arkady Fiedler
- Data urodzenia:
- 28.11.1894
- Data śmierci:
- 07.03.1985
- Inne nazwiska/pseudonimy:
- Arkady Fiedler, Аркадий Фидлер, Arkady Adam Fiedler, Arkādijs Fidlers,
- Kategorie:
- oficer, pisarz, podróżnik, uczestnik II wojny światowej
- Narodowość:
- polska
- Cmentarz:
- Puszczykowo, cmentarz parafialny
Arkady Adam Fiedler (ur. 28 listopada 1894 w Poznaniu – zm. 7 marca 1985 w Puszczykowie) – polski prozaik, reportażysta, przyrodnik i podróżnik, porucznik Wojska Polskiego.
Był synem Antoniego Fiedlera, poznańskiego poligrafa i wydawcy. On to właśnie rozbudził w nim namiętne zainteresowanie przyrodą. „Uczył mnie kochać rzeczy takie, obok których inni ludzie przechodzili obojętnie” – wspomnił później pisarz o swym ojcu. Ukończył gimnazjum realne Bergera w Poznaniu a następnie studiował filozofię i nauki przyrodnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz na uniwersytecie w Poznaniu. Studia te zostały przerwane wybuchem I wojny światowej. W latach 1918-1919 brał udział w powstaniu wielkopolskim (został wybrany do Komitetu Jedenastu Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego i był kierownikiem Działu Organizacyjnego w Dowództwie Żandarmerii Krajowej).
W opublikowanej 24 września 1921 "Pierwszej liście oficerów rezerwowych WP" figurował jako porucznik rezerwy żandarmerii. W 1934 był porucznikiem rezerwy Kadry 7. Dywizjonu Taborów w Poznaniu ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 28. lokatą na liście starszeństwa oficerów taborowych oraz pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań-Miasto.
Debiutował w 1917 cyklem wierszy „Czerwone światło ogniska” na łamach poznańskiego dwutygodnika „Zdrój”. W latach 1922-1923 studiował i ukończył Akademię Sztuk Graficznych w Lipsku, zdobywając tytuł mistrza chemigrafii. W 1926 wydał pierwszą książkę „Przez wiry i porohy Dniestru”. W 1927 wyjechał w pierwszą większą podróż do Południowej Brazylii. Przywiózł z niej bogate zbiory zoologiczne i botaniczne, które bezinteresownie przekazał Muzeum Przyrodniczemu i innym naukowym placówkom w Poznaniu, i nie mniej bogate wrażenia, które opisał w książkach „Bichos, moi brazylijscy przyjaciele” i „Wśród Indian Koroadów”. W 1933 urzeczywistnia swe najgorętsze marzenie: rusza do Amazonii. Wyprawa zaowocowała książką „Ryby śpiewają w Ukajali”, która zdobyła wielkie uznanie czytelników. W 1936 wydał kolejny bestseller, „Kanadę pachnącą żywicą”.
II wojna światowa zastała Fiedlera na Tahiti. Porzucił baśniową wyspę, by wybrać żołnierski los. W lutym 1940 przez Francję dotarł do Wielkiej Brytanii, gdzie poznał polskich lotników bohatersko walczących w Bitwie o Anglię. Napisał o nich głośną książkę „Dywizjon 303” – jej przedruki krążyły w okupowanej Polsce, krzepiąc ducha. W latach 1942-1943 pływał na polskich statkach handlowych – wysiłek wojenny naszych marynarzy opisał w książce „Dziękuję ci, kapitanie”. W trakcie wojny i tuż po niej w Londynie przyszli na świat jego dwaj synowie - Marek i Arkady Radosław.
W 1946 Fiedler powrócił do kraju i zamieszkał w Puszczykowie pod Poznaniem, gdzie w 1974, zachęcony namowami czytelników, stworzył wraz z rodziną w swoim domu prywatne Muzeum-Pracownię Literacką Arkadego Fiedlera.
W swoim życiu odbył 30 wypraw i podróży. Napisał 32 książki, które ukazały się w 23 językach w przeszło 10-milionowym nakładzie. Jego książki urzekają plastyką opisu, barwnie zbliżają czytelnikowi ludzi o różnych kolorach skóry, uczą szacunku dla innych kultur i obyczajów, opiewają piękno przyrody. Obok wielu książek podróżniczych i dwóch wojennych, napisał także powieści dla młodzieży: „Mały Bizon”, „Wyspa Robinsona”, „Orinoko”, „Biały Jaguar”, oraz książki autobiograficzne – „Mój ojciec i dęby” i „Wiek męski-zwycięski”.
Zmarł 7 marca 1985 r. w Puszczykowie, pochowany został na cmentarzu w Puszczykowie. Autorem rzeźby przedstawiającej głowę pisarza i umieszczonej na jego grobie jest Adam Haupt.
Arkady Fiedler był laureatem wielu nagród, m.in. nagrody literackiej miasta Poznania i Wawrzynu Akademickiego Polskiej Akademii Literatury (1936), nagrody ministra kultury i sztuki II stopnia za literaturę podróżniczą (1963), nagrody prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży (1974) oraz nagrody państwowej I stopnia za całokształt twórczości (1978). Odznaczony został także m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1964), Orderem Uśmiechu (1969), Orderem Sztandaru Pracy I Klasy (1974) i Orderem Budowniczych Polski Ludowej (1979).
Jest patronem kilkudziesięciu szkół, a od dnia 6 lipca 2009 również patronem Wielkopolskiego Oddziału Żandarmerii Wojskowej w Poznaniu.
Od roku 1996 w Muzeum – Pracowni Literackiej Arkadego Fiedlera wręczana jest coroczna nagroda „Bursztynowego Motyla” im. A. Fiedlera dla polskiego autora książki podróżniczej.
Był synem Antoniego Fiedlera, poznańskiego poligrafa i wydawcy. On to właśnie rozbudził w nim namiętne zainteresowanie przyrodą. „Uczył mnie kochać rzeczy takie, obok których inni ludzie przechodzili obojętnie” – wspomnił później pisarz o swym ojcu. Ukończył gimnazjum realne Bergera w Poznaniu a następnie studiował filozofię i nauki przyrodnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz na uniwersytecie w Poznaniu. Studia te zostały przerwane wybuchem I wojny światowej. W latach 1918-1919 brał udział w powstaniu wielkopolskim (został wybrany do Komitetu Jedenastu Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego i był kierownikiem Działu Organizacyjnego w Dowództwie Żandarmerii Krajowej).
W opublikowanej 24 września 1921 "Pierwszej liście oficerów rezerwowych WP" figurował jako porucznik rezerwy żandarmerii. W 1934 był porucznikiem rezerwy Kadry 7. Dywizjonu Taborów w Poznaniu ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 28. lokatą na liście starszeństwa oficerów taborowych oraz pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań-Miasto.
Debiutował w 1917 cyklem wierszy „Czerwone światło ogniska” na łamach poznańskiego dwutygodnika „Zdrój”. W latach 1922-1923 studiował i ukończył Akademię Sztuk Graficznych w Lipsku, zdobywając tytuł mistrza chemigrafii. W 1926 wydał pierwszą książkę „Przez wiry i porohy Dniestru”. W 1927 wyjechał w pierwszą większą podróż do Południowej Brazylii. Przywiózł z niej bogate zbiory zoologiczne i botaniczne, które bezinteresownie przekazał Muzeum Przyrodniczemu i innym naukowym placówkom w Poznaniu, i nie mniej bogate wrażenia, które opisał w książkach „Bichos, moi brazylijscy przyjaciele” i „Wśród Indian Koroadów”. W 1933 urzeczywistnia swe najgorętsze marzenie: rusza do Amazonii. Wyprawa zaowocowała książką „Ryby śpiewają w Ukajali”, która zdobyła wielkie uznanie czytelników. W 1936 wydał kolejny bestseller, „Kanadę pachnącą żywicą”.
II wojna światowa zastała Fiedlera na Tahiti. Porzucił baśniową wyspę, by wybrać żołnierski los. W lutym 1940 przez Francję dotarł do Wielkiej Brytanii, gdzie poznał polskich lotników bohatersko walczących w Bitwie o Anglię. Napisał o nich głośną książkę „Dywizjon 303” – jej przedruki krążyły w okupowanej Polsce, krzepiąc ducha. W latach 1942-1943 pływał na polskich statkach handlowych – wysiłek wojenny naszych marynarzy opisał w książce „Dziękuję ci, kapitanie”. W trakcie wojny i tuż po niej w Londynie przyszli na świat jego dwaj synowie - Marek i Arkady Radosław.
W 1946 Fiedler powrócił do kraju i zamieszkał w Puszczykowie pod Poznaniem, gdzie w 1974, zachęcony namowami czytelników, stworzył wraz z rodziną w swoim domu prywatne Muzeum-Pracownię Literacką Arkadego Fiedlera.
W swoim życiu odbył 30 wypraw i podróży. Napisał 32 książki, które ukazały się w 23 językach w przeszło 10-milionowym nakładzie. Jego książki urzekają plastyką opisu, barwnie zbliżają czytelnikowi ludzi o różnych kolorach skóry, uczą szacunku dla innych kultur i obyczajów, opiewają piękno przyrody. Obok wielu książek podróżniczych i dwóch wojennych, napisał także powieści dla młodzieży: „Mały Bizon”, „Wyspa Robinsona”, „Orinoko”, „Biały Jaguar”, oraz książki autobiograficzne – „Mój ojciec i dęby” i „Wiek męski-zwycięski”.
Zmarł 7 marca 1985 r. w Puszczykowie, pochowany został na cmentarzu w Puszczykowie. Autorem rzeźby przedstawiającej głowę pisarza i umieszczonej na jego grobie jest Adam Haupt.
Arkady Fiedler był laureatem wielu nagród, m.in. nagrody literackiej miasta Poznania i Wawrzynu Akademickiego Polskiej Akademii Literatury (1936), nagrody ministra kultury i sztuki II stopnia za literaturę podróżniczą (1963), nagrody prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży (1974) oraz nagrody państwowej I stopnia za całokształt twórczości (1978). Odznaczony został także m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1964), Orderem Uśmiechu (1969), Orderem Sztandaru Pracy I Klasy (1974) i Orderem Budowniczych Polski Ludowej (1979).
Jest patronem kilkudziesięciu szkół, a od dnia 6 lipca 2009 również patronem Wielkopolskiego Oddziału Żandarmerii Wojskowej w Poznaniu.
Od roku 1996 w Muzeum – Pracowni Literackiej Arkadego Fiedlera wręczana jest coroczna nagroda „Bursztynowego Motyla” im. A. Fiedlera dla polskiego autora książki podróżniczej.
Podróże
- 1927 – północna Norwegia
- 1928 – południowa Brazylia
- 1933 – Amazonia i Peru
- 1935 – Kanada
- 1937 – Madagaskar
- 1939 – Tahiti
- 1940 – Francja, Wielka Brytania
- 1942 – 1943 – USA, Trynidad, Gujana, Brazylia
- 1945 – Kanada
- 1948 – Meksyk
- 1952 – 1953 – ZSRR (Gruzja)
- 1956 – 1957 – Indochiny (północny Wietnam, Laos, Kambodża)
- 1959 – 1960 – Afryka Zachodnia (Gwinea, Ghana)
- 1961 – północno-zachodnia Kanada
- 1963 – 1964 – Brazylia, Gujana
- 1965 – 1966 – Madagaskar
- 1967 – Brazylia
- 1968 – ZSRR (wschodnia Syberia)
- 1969 – Nigeria
- 1970 – Peru
- 1971 – Afryka Zachodnia
- 1972 – Kanada (Kolumbia Brytyjska, Alberta, Quebec)
- 1973 – Ameryka Południowa
- 1975 – Kanada (Ontario, Quebec)
- 1976 – 1977 – Afryka Zachodnia
- 1978 – 1979 – Peru
- 1980 – Kanada
- 1981 – Afryka Zachodnia
Bibliografia
- 1926 Przez wiry i porohy Dniestru
- 1931 Bichos, moi brazylijscy przyjaciele
- 1932 Wśród Indian Koroadów
- 1935 Kanada pachnąca żywicą
- 1935 Ryby śpiewają w Ukajali
- 1936 Zwierzęta z lasu dziewiczego
- 1937 Zdobywamy Amazonkę
- 1939 Jutro na Madagaskar
- 1940 Dywizjon 303
- 1944 Dziękuję ci, kapitanie
- 1946 Żarliwa wyspa Beniowskiego
- 1946 Radosny ptak Drongo
- 1950 Rio de Oro
- 1952 Mały Bizon
- 1953 Gorąca wieś Ambinanitelo
- 1954 Wyspa Robinsona
- 1957 Orinoko
- 1957 Wyspa kochających lemurów
- 1960 Dzikie banany
- 1962 Nowa przygoda: Gwinea
- 1965 I znowu kusząca Kanada
- 1968 Spotkałem szczęśliwych Indian
- 1969 Madagaskar, okrutny czarodziej
- 1971 Piękna, straszna Amazonia
- 1973 Mój ojciec i dęby - autobiografia zawierająca wspomnienia z okresu dzieciństwa
- 1976 Wiek męski - zwycięski
- 1980 Biały Jaguar
- 1983 Motyle mego życia
- 1985 Zwierzęta mego życia
- 1989 Kobiety mej młodości
Wspólnie z synem Markiem Fiedlerem:
- 1982 Indiański Napoleon Gór Skalistych
- 1984 Ród Indian Algonkinów
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
Imię | Rodzaj relacji | Opis | ||
---|---|---|---|---|
1 | Jan Sztaudynger | znajomy | ||
2 | Zenon Kosidowski | znajomy |
Nie określono wydarzenia