Boris Berman

Boris Dawydowicz Berman (ros. Борис Давыдович Берман, ur. 15 maja 1901 we wsi Andrianowka w. Czyty, zm. 22 lutego 1939 w Moskwie) - funkcjonariusz radzieckich organów bezpieczeństwa, komisarz bezpieczeństwa państwowego III rangi, ludowy komisarz spraw wewnętrznych Białoruskiej SRR (1937-1938).

Urodzony w rodzinie żydowskiej, był bratem Matwieja Bermana. Do 1917 uczył się w szkole miejskiej w Czycie, później pracował w magazynach i sklepach, od maja 1918 należał do Gwardii Czerwonej, 1919-1920 przebywał w Mandżurii, od lutego 1921 był funkcjonariuszem gubernialnej Czeki w Irkucku, a 1922-1923 politrukiem w Armii Czerwonej. Od sierpnia 1923 członek RKP(b), 1928-1931 funkcjonariusz GPU w Środkowej Azji, później w Wydziale Zagranicznym (INO) OGPU, rezydent OGPU w Niemczech, od 8 kwietnia 1934 pomocnik, a od 1 czerwca do 10 lipca 1934 II zastępca szefa INO OGPU ZSRR. Od 10 lipca 1934 II zastępca, a od 21 maja 1935 do 31 sierpnia 1936 I zastępca INO Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego, od 31 sierpnia do 25 grudnia 1936 zastępca szefa Wydziału Tajno-Politycznego Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego. Od 25 grudnia 1936 do 4 marca 1937 zastępca szefa Wydziału IV Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego, od 4 marca 1937 do 22 maja 1938 ludowy komisarz spraw wewnętrznych Białoruskiej SRR i równocześnie szef Wydziału Specjalnego Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego Białoruskiego Okręgu Wojskowego, od 14 marca 1937 komisarz bezpieczeństwa państwowego III rangi, od 25 maja do 24 września 1938 szef Zarządu III NKWD ZSRR. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 1 kadencji. Odpowiedzialny za masowe represje na Białorusi, w tym za tzw. operację polską NKWD.

24 września 1938 aresztowany, 22 lutego 1939 skazany na śmierć przez Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR i rozstrzelany.

Odznaczenia

• Order Lenina (19 grudnia 1937)
• Odznaka "Honorowy Funkcjonariusz Czeki/GPU (V)"
• Odznaka "Honorowy Funkcjonariusz Czeki/GPU (XV)"
•