Eberhard Schöngarth

Eberhard Schöngarth (ur. 22 kwietnia 1903 w Lipsku, zm. 15 maja 1946 w Hameln) - niemiecki zbrodniarz wojenny, SS-Brigadeführer, szef SD i Policji Bezpieczeństwa (Sipo) w Krakowie i Hadze.

Po I wojnie światowej żołnierz Freikorpsów. W 1922 wstąpił do NSDAP i SA, jednak już rok później został wydalony z partii nazistowskiej. W 1924 rozpoczął studia prawnicze w Lipsku (otrzymał tytuł doktora prawa w 1929). Do 1932 Schöngarth pracuje jako asesor sądowy w Magdeburgu, Erfurcie i Torgau. W 1933 został ponownie przyjęty do NSDAP, stał się także w tym samym roku członkiem SS. W 1935 rozpoczął służbę w pruskim Gestapo, następnie pełni służbę jako szef Gestapo w Dortmundzie, Münster i Bielefeldzie. Od listopada 1936 do października 1939 pracował jednocześnie w Głównym Urzędzie SD (SD-Hauptamt).

W październiku 1939 Schöngarth został szefem SD i Policji Bezpieczeństwa w Dreźnie, a od stycznia 1940 sprawował identyczne stanowisko w Reichenbergu. W marcu 1941 przeniesiono go do okupowanej Polski, gdzie do czerwca 1943 sprawował stanowisko dowódcy Sicherheitspolizei i Sicherheitsdienst na Generalne Gubernatorstwo (niem. Befehlshaber der Sicherheitspolizei und des SD), był odpowiedzialny za terror stosowany wobec polskiej i żydowskiej ludności cywilnej. Dowodził również w lipcu i sierpniu 1941 Einsatzgruppe "Galizien" (Einsatzkommando zur besonderen Verwendung), oddział ten wymordował około 4 tysięcy Żydów galicyjskich, prowadził także akcję aresztowania i zamordowania dwudziestu pięciu polskich profesorów uczelni lwowskich na Wzgórzach Wuleckich we Lwowie[1].

20 stycznia 1942 wziął udział w Konferencji w Wannsee - na której zapadły decyzje co do przeprowadzenia Holocaustu - ludobójstwa ludności żydowskiej w okupowanej przez III Rzeszę Europie.

Następnie od lipca 1943 do lipca 1944 Schöngarth pełnił służbę w 4 Dywizji SS, która stacjonowała w Grecji. W lipcu 1944 został szefem SD i Sipo w Hadze, a od 10 marca do kwietnia 1945 zastępował Hansa Rautera na stanowisku Wyższego Dowódcy SS i Policji regionu "Nordwest" (obejmującego terytorium okupowanej Holandii).

Po zakończeniu wojny został aresztowany przez aliantów i postawiony przed brytyjskim Trybunałem Wojskowym w Enschede pod zarzutem zamordowania zestrzelonego lotnika alianckiego (wydarzenie to miało miejsce 21 listopada 1944). Schöngarth został skazany na karę śmierci 11 lutego 1946. Wyrok wykonano przez powieszenie w Hameln w maju 1946.