Friedrich Kirchner
Friedrich Kirchner
- Data urodzenia:
- 26.03.1885
- Data śmierci:
- 06.04.1960
- Kategorie:
- generał, uczestnik I wojny światowej, uczestnik II wojny światowej, żołnierz
- Narodowość:
- niemiecka
- Cmentarz:
- Określ cmentarz
Friedrich Kirchner (ur. 26 marca 1885 Zöbigker, zm. 6 kwietnia 1960 Fulda) – niemiecki generał z okresu II wojny światowej, odznaczony Krzyżem Rycerskim z Liśćmi Dębu i Mieczami
W dniu 1 maja 1899 wstąpił do armii jako kandydat na oficera do 8 saskiego królewskiego pułku piechoty „Prinz Johann Georg”. W 1906 roku został oficerem w tym pułku, gdzie służył do 1911 roku. W 1911 roku przeszedł do 17 pułku kawalerii, gdzie był dowódcą szwadronu.
Po wybuchu I wojny światowej nadal dowodził szwadronem w 17 pułku ułanów. Wraz z pułkiem brał udział w walkach na froncie wschodnim, zajmując różne stanowiska w tym pułku.
Po zakończeniu I wojny światowej pozostał w wojsku będąc oficerem w 12 pułku kawalerii, gdzie służył do 1928 roku. W latach 1928 – 1932 roku był oficerem w sztabie 2 Dywizji Kawalerii Reichswehry we Wrocławiu. W 1932 roku został przeniesiony na stanowisko dowódcy szkoły pułkowej w 10 pułku kawalerii. W 1933 roku został dowódcą 11 pułku kawalerii i stanowisko te pełnił do 1935 roku. Wtedy został dowódcą nowo utworzonego zmotoryzowanego 1 pułku strzeleckiego, a w 1938 roku dowódcą 1 Brygady Strzelców.
Jako dowódca 1 Brygady Strzelców wchodzącej w skład 1 Dywizji Pancernej wziął udział w atak na Polskę w 1939 roku. Po zakończeniu walk nadal dowodził brygadą, a w dniu 17 listopada 1939 roku został dowódcą 1 Dywizji Pancernej, którą dowodził w kampanii francuskiej w 1940 roku a następnie w ataku na ZSRR w składzie Grupy Armii „Północ” na kierunku północnym.
15 listopada 1941 roku został dowódcą LVII Korpusu Armijnego, którym dowodził także po przekształceniu w korpus pancerny do końca wojny. Korpus ten walczył froncie wschodnim, na Węgrzech i w końcowym okresie wojny na Śląsku i Łużycach.
Po kapitulacji III Rzeszy dostał się do niewoli amerykańskiej i przebywał w obozie jenieckim do 1947 roku. Po zwolnieniu z obozu zamieszkał w Fuldzie, gdzie zmarł.
Awanse
- podporucznik (Leutnant) (27 stycznia 1907)
- porucznik (Oberleutnant) (11 czerwca 1913)
- rotmistrz (Rittmeister) (24 czerwca 1915)
- major (Major) (1 lutego 1928)
- podpułkownik (Oberstleutnant) (1 grudnia 1932)
- pułkownik (Oberst) (1 listopada 1934)
- generał major (Generalmajor) (1 marca 1938)
- generał porucznik (Generalleutnant) (1 kwietnia 1940)
- generał wojsk pancernych(General der Panzertruppe) (1 lutego 1942)
Odznaczenia
- Krzyż Rycerski z mieczami i liśćmi dębu (26 stycznia 1945)
- Krzyż Rycerski z liśćmi dębu (12 lutego 1944)
- Krzyż Rycerski (20 maja 1940)
- Krzyż Żelazny kl. I (26 września 1917)
- Krzyż Żelazny kl. II (1 października 1914)
- Okucia do Krzyża Żelaznego kl. I (4 października 1939)
- Okucia do Krzyża Żelaznego kl. II (22 września 1939)
- Złoty Krzyż Niemiecki (22 kwietnia 1942)
- Krzyż Rycerski Orderu Wojskowego św. Henryka (19 lipca 1918)
- Krzyż Rycerski I klasy Orderu Albrechta z mieczami i koroną
- Krzyż Pamiątkowy Weterana I wojny światowej
- Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
01.09.1939 | Kampania wrześniowa: bitwa pod Mokrą
Bitwa pod Mokrą – jedno z pierwszych starć zbrojnych Wojska Polskiego podczas drugiej wojny światowej, które miało miejsce 1 września 1939 roku w pobliżu wsi Mokra, 5 km na północ od miasta Kłobuck, 23 km na północny zachód od Częstochowy. Wołyńska Brygada Kawalerii pod dowództwem płk. Juliana Filipowicza powstrzymywała przez cały dzień niemiecką 4 Dywizję Pancerną gen. Reinhardta, wspieraną przez lotnictwo, m.in. bombowce nurkujące Stuka.
01.09.1939 | Wojska niemieckie napadły o świcie bez wypowiedzenia wojny na Polskę, rozpoczynając kampanię wrześniową a tym samym II wojnę światową
Kampania wrześniowa (inne stosowane nazwy: kampania polska 1939, wojna polska 1939, wojna obronna Polski 1939) – obrona terytorium Polski przed agresją militarną (bez określonego w prawie międzynarodowym wypowiedzenia wojny) wojsk III Rzeszy (Wehrmacht) i ZSRR (Armia Czerwona); pierwszy etap II wojny światowej. Była to pierwsza kampania II wojny światowej, trwająca od 1 września (zbrojna agresja Niemiec) do 6 października 1939, kiedy z chwilą kapitulacji SGO Polesie pod Kockiem zakończyły się walki regularnych oddziałów Wojska Polskiego z agresorami. Naczelnym Wodzem Wojska Polskiego w kampanii był marszałek Edward Rydz-Śmigły, a szefem sztabu gen. bryg. Wacław Stachiewicz. Od 3 września 1939 wojna koalicyjna Polski, Francji i Wielkiej Brytanii przeciw III Rzeszy.
22.06.1941 | Atak Niemiec na ZSRR - operacja Barbarossa
Operacja Barbarossa (niem. Unternehmen Barbarossa) – agresja III Rzeszy na ZSRR w trakcie II wojny światowej. Pierwotny plan przewidywał atak 15 maja 1941, ale z powodu obalenia proniemieckiego rządu księcia Pawła Hitler musiał interweniować na Bałkanach, w Jugosławii, a także w Grecji. Przełożono więc atak na 22 czerwca 1941 roku. Plan ataku był przygotowany i podpisany przez Adolfa Hitlera już 18 grudnia 1940 (dyrektywa nr 21). Była to największa i najważniejsza operacja niemiecka w czasie wojny, której porażka zdecydowała ostatecznie o niemieckiej przegranej w całej wojnie. Bitwy na froncie wschodnim, gdzie realizowano operację „Barbarossa”, okazały się być jednymi z najbrutalniejszych i najbardziej wyniszczających potyczek dla obu stron. Nazwa „Barbarossa” wywodzi się od przydomku cesarza rzymsko-niemieckiego Fryderyka I Barbarossy.