Gebhard Leberecht von Blücher

Gebhard Leberecht von Blücher (Gebhard Leberecht Fürst Blücher von Wahlstatt) (ur. 16 grudnia 1742 w Rostocku, zm. 12 września 1819 w Krieblowitz k. Wrocławia) – feldmarszałek pruski, dowódca armii pruskiej w bitwie pod Waterloo, Kaczawą, Lipskiem, Budziszynem, Lützen, Brienne-le-Château, Craonne, Laon, a także kampanii sześciodniowej.

Jeden z najważniejszych pruskich dowódców okresu wojen napoleońskich. Był człowiekiem wielkiej odwagi – brał czynny udział w walkach pomimo podeszłego wieku; był wielokrotnie ranny. Jego żołnierze nazywali go papą Blücherem. Za zwycięstwo nad Napoleonem Bonaparte otrzymał gwiazdę do Wielkiego Krzyża Żelaznego, co było najwyższym odznaczeniem wojskowym Prus. Odznaczenie to nazywało się od nazwiska feldmarszałka – Blücherstern. Od jego nazwiska nazwę bierze też typ pruskiej szabli (Blüchersäbel).

W 1760 roku wstąpił do armii pruskiej, do elitarnego 8 Regimentu Huzarów w Słupsku, dowodzonego przez generała Wilhelma von Bellinga. W tym czasie prowadził hulaszczy tryb życia, nic więc dziwnego, że dopiero w 1771 r. awansowano go zaledwie do stopnia kapitana kawalerii. Gdy wniósł zażalenie, został ukarany kilkumiesięcznym aresztem. Wobec braku perspektyw i niejako zmuszony, w 1773 r. rozstał się z armią. Ponownie wstąpił do wojska w 1787 r. Został przyjęty w stopniu majora kawalerii do swojej starej jednostki, którą później w latach 1794-1819 dowodził. Był to późniejszy słynny 5 Pomorski Regiment Husarski, zwany od koloru kurtek Regimentem Czerwonych Huzarów. W roku 1807 mianowano Blüchera dowódcą okręgu pomorskiego i gubernatorem, dwa lata później zaś skierowano go do Stargardu i awansowano do stopnia generała broni. Tam zajmował się modernizacją i szkoleniem armii.

W czasie ofensywy Napoleona w 1806/1807 brał czynny udział. W czasie VI koalicji antynapoleońskiej i odwrocie armii Napoleona został wybrany głównym wodzem armii Prus. W bitwie pod Lipskiem dowodził prawym skrzydłem koalicji. Po zwycięstwie i rozpoczęciu kongresu wiedeńskiego utrzymywał armie Prus. Pod Waterloo w 1815 głównodowodzący prawym skrzydłem koalicji. Po kongresie otrzymał dom pod Krobielowicami (poprzednio klasztor). Zmarł w swoim domu.

Od 1816 honorowy obywatel miasta Hamburga.

6 lutego 1782 wstąpił do stargardzkiej loży wolnomularskiej Augusta pod złotą koroną.

Nazywany był Marschall Vorwärts („Marszałkiem Naprzód”).