Powiedz o tym miejscu
pl

George Sand

Dodaj nowe zdjęcie!
Data urodzenia:
01.07.1804
Data śmierci:
08.06.1876
Inne imiona lub nazwisko panieńskie:
Amantine Aurore Lucile Dupin, primo voto Dudevant
Inne nazwiska/pseudonimy:
George Sand, Жорж Санд, Žorža Sanda Амандина Аврора Дюпен, Аврора Дюдеван, Aurore Lucile Dupin de Francueil, d'Amantine Aurore Lucile Dupin, Baroness (French: baronne) Dudevant, Amantine, Lucile Aurore Dupin, Žor
Kategorie:
pisarz
Cmentarz:
Cimetière de Nohant, Indre, France

George Sand, urodzona jako Amantine Aurore Lucile Dupinprimo voto Dudevant (ur. 1 lipca 1804 w Paryżu, zm. 8 czerwca 1876 w Nohant) – francuska pisarka epoki romantyzmu.

Była córką napoleońskiego oficera, który szybko ją osierocił, prawnuczką Maurycego Saskiego, nieślubnego syna Augusta II Mocnego. Dzieciństwo, poza trzyletnim pobytem na pensji w Paryżu, spędziła w Nohant. W 1822 wyszła za mąż za barona Casimira Dudevanta, z którym żyła 8 lat i miała dwójkę dzieci:

  • Maurice'a (1823–1889)
  • Solange (1828–1899).

Po separacji w 1831 przybyła do Paryża. W tym też roku zaczęła wydawać swoje utwory, początkowo pisane wspólnie z Jules'em Sandeau, od którego nazwiska wzięła swój męski pseudonim artystyczny. Publikowała także na łamach „Le Figaro”, z którego redaktorem, Henrim de Latouche, pozostawała w zażyłych stosunkach.

Była w centrum ówczesnego artystycznego życia Paryża. W 1834 zaprzyjaźniła się z poetą Alfredem de Musset, którego porzuciła podczas podróży w Wenecji, by potem kilkakrotnie do niego wracać. Romansowała z Prosperem Mérimée, przyjaźniła się z Lisztem.

Była znana z ekscentrycznego zachowania, paliła cygara i fajkę, ubierała się po męsku i przeklinała. Męski ubiór nie był jednak pierwotnie wyrazem kontestacji ówczesnej społecznej roli kobiety – założyła go po raz pierwszy z ostrożności, wybierając się na premierę jednej ze sztuk Aleksandra Dumas i chcąc uniknąć problemów w razie spodziewanego zamieszania. Odtąd często zakładała męskie ubrania, czując się w nich wygodnie; ten strój umożliwiał jej także aktywność niedostępną innym kobietom jej stanu.

W 1838 zaprzyjaźniła się z Chopinem, który wkrótce został jej kochankiem. Przez długi czas była dlań oparciem i inspiracją, jednakże zerwała z nim w 1847, co prawdopodobnie przyspieszyło śmierć kompozytora (1849). Jednym z pierwszych wspólnych wyjazdów George Sand i Chopina była podróż dla poprawy zdrowia Chopina na Majorkę, do miejscowości Valldemossa w 1838. Dwa lata po powrocie z Majorki George Sand opublikowała wspomnienia z pobytu na wyspie zatytułowane Zima na Majorce (wydane w języku polskim po prawie 167 latach). Od 1839 do 1846 każde lato Chopin spędzał w posiadłości George Sand w Nohant, tam napisał swoje najwybitniejsze dzieła.

Pisała i publikowała prawie do samej śmierci. Jednymi z jej ostatnich utworów były napisane dla wnuków baśnie Contes d'une grand'mère.

Twórczość 

Wykształcenie Sand opierało się przede wszystkim na samodzielnie dobieranych, dość przypadkowych lekturach; z tego też powodu w swoich utworach kopiowała raczej cudze systemy ideologiczne niż starała się sformułować własne przesłanie, wzorem innych francuskich autorów romantycznych. Pisała przy tym z ogromną łatwością, publikując następnie utwory w wersji pierwotnej – nigdy nie wprowadzała poprawek redakcyjnych po zakończeniu pracy.

Wczesne powieści Sand: Indiana (1831), Walentyna (1832), Lelia (1833) miały charakter feministyczny – ukazane w nich bohaterki były idealnymi postaciami kobiecymi, skontrastowanymi z miernymi intelektualnie, niezdecydowanymi mężczyznami. Utwory te utrzymane były w duchu melodramatycznym; późniejsza krytyka literacka uznała je za mało wartościowe z powodu sztucznego języka i patosu oraz jednowymiarowości postaci. Od 1836 w jej powieściach zaczął pojawiać się nowy typ bohatera: szlachetny republikanin, pochodzący z ludu, walczący o sprawiedliwość społeczną. Inspiracją dla tego rodzaju postaci był jeden z kochanków Sand, Michel de Bourges. Pierwszą powieścią, która w ten sposób głosiła pochwałę socjalizmu utopijnego, były Listy podróżnika. Z czasem Sand rozwinęła wątki socjalistyczne o apoteozę życia wiejskiego; w powieściach Grzech pana Antoniego i Młynarz z Angibault dokonywała idealizacji ludu wiejskiego i jego zwyczajów.

Inną inspiracją dla twórczości Sand był spirytualizm i mistyka chrześcijańska, którą na krótko zainteresowała się w końcu lat 30. XIX wieku. W 1839 napisała osnutą wokół tego motywu powieść Spirydion, jedno ze swoich najlepszych dzieł, którego bohaterami są mnisi pragnący poprzez mistykę dokonać odnowy duchowej swojego klasztoru. W latach 1842–1844 powstał natomiast cykl Konsuelo, poświęcony losom wędrownej śpiewaczki (postać tytułowa), której postać Sand oparła na Pauline Viardot oraz sobie samej, ukazując część swoich przeżyć związanych z romansem z Fryderykiem Chopinem. Adam, Lerminer i Morot-Sir są zdania, że wielowątkowość Konsuelo, mimo sztuczności fabuły powieści, czyni z niej najlepszy utwór Sand, jedyny, który daje się porównywać z twórczością najsłynniejszych pisarzy jej czasów.

W okresie II Cesarstwa, zawiedziona panującym ustrojem, Sand wycofała się z życia publicznego i opracowała dwa dzieła autobiograficzne, Historię mojego życia oraz Ona i On, jednak w utworach tych przedstawiała swoje życie w sposób bardzo swobodny. Kilkakrotnie próbowała, bez powodzenia, pisać dramaty. Wróciła wówczas do powieściopisarstwa, rezygnując z nadawania swoim dziełom jakiejkolwiek wymowy ideologicznej, pragnąc jedynie czynić je interesującymi dla czytelnika. Napisane w tym okresie (od końca lat 50.) powieści stoją na dobrym poziomie pod względem psychologii postaci, nie posiadają już jednak elementów nowatorskich na tle rozwoju literatury francuskiej.

Korzystała m.in. z pomocy wydawnictwa Juliusza Hetzela.

Utwory

Manuskrypt Zimy na Majorce

  • Le commissionnaire (z Jules'em Sandeau) (1830)
  • Rose et Blanche (z Jules'em Sandeau, powieść, 1831)
  • La fille d'Albano (1831)
  • Valentine (powieść, 1831)
  • Indiana (powieść, 1832)
  • Lélia (powieść, 1833)
  • Aldo le Rimeur (1833)
  • Une conspiration en 1537 (1833)
  • Journal intime (1834)
  • Jacques (powieść, 1834)
  • Le secrétaire intime (powieść, 1834)
  • La Marquise (powieść, 1834)
  • Garnier (baśń, 1834)
  • Lavinia (1834)
  • Métella (1834)
  • André (powieść, 1835)
  • Mattéa (1835)
  • Leone Leoni (powieść, 1835)
  • Simon (powieść, 1836)
  • Mauprat (1837)
  • Dodecation, ou le Livre des douze. Le Dieu inconnu (1837)
  • Les maîtres mozaïstes (powieść, 1838)
  • La dernière Aldini (powieść, 1838)
  • L'Orco (1838)
  • L'Uscoque (powieść, 1838)
  • Gabriel (dialog, 1839)
  • Spiridion (powieść, 1839)
  • Les Sept Cordes de la lyre (sztuka teatralna, 1840)
  • Cosima, ou la Haine dans l'amour (sztuka teatralna, 1840)
  • Pauline. Les Mississipiens (powieść, 1840)
  • Le compagnon du tour de France (powieść, 1841)
  • Mouny Roubin (1842)
  • Georges de Guérin (1842)
  • Horace (1842)
  • Un hiver à Majorque (wspomnienia, 1842)
  • La comtesse de Rudolstadt (powieść, 1843)
  • La sœur cadette (1843)
  • Kouroglou (1843)
  • Carl (1843)
  • Jean Zizka (powieść historyczna o Janie Žižce, 1843)
  • Consuelo (powieść, 1843)
  • Jeanne (powieść, 1844)
  • Le meunier d'Angibault (powieść, 1845)
  • La mare au diable (powieść, 1846)
  • Isidora (powieść, 1846)
  • Teverino (powieść, 1846)
  • Les noces de campagne (powieść, 1846)
  • Evenor et Leucippe. Les Amours de l'Âge d'or (1846)
  • Le péché de monsieur Antoine (1847)
  • Lucrézia Floriani (powieść, 1847)
  • Le Piccinino (powieść, 1847)
  • La Petite Fadette (powieść, 1849)
  • François le Champi (powieść, 1850)
  • Le Château des Désertes (powieść, 1851)
  • Histoire du véritable Gribouille (1851)
  • Le mariage de Victorine (sztuka teatralna, 1851)
  • La fauvette du docteur (1853)
  • Mont Revèche (1853)
  • La filleule (1853)
  • Les maîtres sonneurs (1853)
  • Adriani (1854)
  • Flaminio (sztuka teatralna, 1854)
  • Histoire de ma vie (autobiografia, 1855)
  • Autour de la table (1856)
  • La Daniella (1857)
  • Le diable aux champs (1857)
  • Promenades autour d'un village (1857)
  • Ces beaux messieurs de Bois-Doré (1858)
  • Elle et lui (opowieść autobiograficzna o związku z Mussetem, 1859)
  • Jean de la Roche (1859)
  • L'homme de neige (1859)
  • Narcisse (1859)
  • Les dames vertes (1859)
  • Constance Verrier (1860)
  • La ville noire (1861)
  • Valvèdre (1861)
  • La famille de Germandre (1861)
  • Le marquis de Villemer (1861)
  • Tamaris (1862)
  • Mademoiselle La Quintinie (1863)
  • Les dames vertes (1863)
  • Antonia (1863)
  • La confession d'une jeune fille (1865)
  • Laura (1865)
  • Monsieur Sylvestre (1866)
  • Le Don Juan de village (sztuka teatralna, 1866)
  • Flavie (1866)
  • Le Dernier Amour (1867)
  • Cadio (théâtre, 1868)
  • Mademoiselle Merquem (1868)
  • Pierre qui roule (1870)
  • Le Beau Laurence (1870)
  • Malgré tout (1870)
  • Césarine Dietrich (1871)
  • Journal d'un voyageur pendant la guerre (1871)
  • Francia. Un bienfait n'est jamais perdu (1872)
  • Nanon (1872)
  • Contes d'une grand'mère cz. 1 (1873)
  • L'orgue du Titan (1873)
  • Ma sœur Jeanne (1874)
  • Flamarande (1875)
  • Les Deux Frères (1875)
  • La tour de Percemont (1876)
  • Contes d'une grand'mère cz. 2 (1876)
  • Marianne (1876)
  • Légendes rustiques (La Reine Mab. La Fée qui court. Fanchette) (1877)
  • Les ailes du courage

Genealogia

August II Mocny – prapradziad George Sand 4. Charles Louis Dupin de Francueil (1716-1780)           2. Maurice Dupin (1778-1808) 5. Marie-Aurore de Saxe (1748-1821) (córka Maurycego Saskiego)               1. George Sand(1804-1876) 6. pan Delaborde         3. Sophie Victoire Delaborde (1773-1837)     7. pani Delaborde        

Aurora Dudevant miała brata Auguste Luisa, urodzonego w roku 1808 i w tym samym roku zmarłego.

Sand w kinematografii 

Kilka powieści Sand zostało zekranizowanych, m.in. Indiana (1920), La mare au diable (1923 i 1972), La Petite Fadette (1912, 1915, 1979, 2004), Mauprat (1926, 1972).

Postać George Sand pojawia się w fabułach filmów traktujących o życiu artystów, z którymi była związana, przede wszystkim Chopina (Pamiętna pieśń, USA 1945 czy Chopin. Pragnienie miłości, pol. 2002) oraz Musseta (Les enfants du siècle, 1999, z Juliette Binoche w roli Sand). Filmami, w których jest centralną postacią, są m.in. George qui? (franc., 1973) i Notorious Woman (USA, 1974).

 

***

Źródło informacji: wikipedia.org

Brak miejsc

    loading...

        ImięRodzaj relacjiData urodzeniaData śmierciOpis
        1August II MocnyAugust II Mocnyprzodek12.05.167001.02.1733
        2Fryderyk ChopinFryderyk Chopinmąż po ślubie cywilnym01.03.181017.10.1849
        3Maurycy SaskiMaurycy Saskipradziadek28.10.169630.11.1750
        4Maria Aurora von KönigsmarckMaria Aurora von Königsmarckdaleki krewny08.05.166216.02.1728
        5Pauline ViardotPauline Viardotprzyjaciel18.07.182117.05.1910
        6Prosper  MériméeProsper Mériméeprzyjaciel28.09.180323.09.1870
        7Franciszek LisztFranciszek Lisztprzyjaciel22.10.181131.07.1886
        8Michaił  BakuninMichaił Bakuninznajomy18.05.181401.07.1876
        9Heinrich HeineHeinrich Heineznajomy13.12.179717.02.1856
        10Honoré de BalzacHonoré de Balzacznajomy20.05.179918.08.1850

        Nie określono wydarzenia

        Dodaj słowa kluczowe