Heinrich Müller

Heinrich Müller (ur. 28 kwietnia 1900 w Monachium, prawdopodobnie zm. maj 1945)- zbrodniarz hitlerowski, SS-Gruppenführer i generał-porucznik policji, radca i dyrektor kryminalny Rzeszy (Reichskriminaldirektor), od 27 września 1939 do końca II wojny światowej szef Gestapo - Urzędu IV w Głównym Urzędzie Bezpieczeństwa Rzeszy (RSHA).

Kariera w SS

Członek SS (nr 107043) od 1934, członek NSDAP od 1938. Jeden z ludzi Reinharda Heydricha, cieszący się też szczególnym zaufaniem Heinricha Himmlera. Jego kariera w SS rozwinęła się po tzw. nocy długich noży 30 czerwca 1934. Jako przywódca gestapo Müller był odpowiedzialny tylko przed Heydrichem, a po jego śmierci przed Ernstem Kaltenbrunnerem.

Heinrich Müller był bezpośrednio odpowiedzialny za zbrodnie popełnione przez gestapo podczas wojny. Z polecenia Himmlera zaplanował i kierował prowokacją w Gliwicach 31 sierpnia 1939. Uczestniczył w konferencji w Wannsee. Osobiście przesłuchiwał też co ważniejszych więźniów Gestapo m.in. w 1943 generała "Grota" Roweckiego. 4 marca 1944 wydał rozporządzenie znane pod nazwą Kugelerlass (pol. "dekret o kulkach"), nakazujący zabijanie polskich i radzieckich jeńców wojennych, złapanych po nieudanej ucieczce. Kierował też specjalną komisją śledczą w RSHA, badającą sprawę za zamachu na Hitlera z 20 lipca 1944. Jego podwładnym był Adolf Eichmann, który należał do głównych "architektów" planów Holocaustu.

W opisach mu współczesnych

Był szczupłym, niewielkiego wzrostu mężczyzną o szaroniebieskich oczach i „ujmującej powierzchowności” (według relacji oficera brytyjskiego wywiadu Payne'a Besta). W rozmówcę wpatrywał się badawczo, cechowała go skupiona uwaga i niezwykłe opanowanie. Unikał rozgłosu, rzadko pojawiając się publicznie, mało udzielał się w życiu towarzyskim elity III Rzeszy.

Spekulacje wokół zaginięcia i śmierci

Po zakończeniu wojny Müller zniknął i został uznany za zmarłego w 1945. Istnieją jednak różne hipotezy jego zaginięcia i śmierci:

• został przejęty przez Amerykanów i służył CIA jako cenne źródło informacji wywiadowczej,
• działał w tzw. Organizacji Gehlena, służby wywiadowczej poprzedzającej Federalną Służbę Wywiadowczą (Informacyjną),
• przeszedł na stronę Rosjan i uciekł do nich pod koniec kwietnia 1945 (podobno widziano go nawet w połowie lat pięćdziesiątych na honorowej trybunie w Moskwie podczas którejś z uroczystych parad pierwszomajowych),
• ukrywał się w Ameryce Południowej (podobno jeszcze w 1972 mieszkał w Peru),
• popełnił samobójstwo w ostatniej kwaterze Gestapo w podziemiach kościoła św. Trójcy w Berlinie (relacja Hansa Baura, osobistego pilota Hitlera).

W 1963, po rozkopaniu grobu, w którym był rzekomo pochowany, okazało się, że znajdują się w nim szczątki trzech mężczyzn, z których, jak wykazały badania, żadne nie należały do dawnego szefa gestapo.

Peter Malkin doświadczony agent Mossadu, który brał udział w akcji schwytania Adolfa Eichmanna w swojej książce "Schwytałem Eichamanna" utrzymuje, że rozpoznał Müllera w Brazylii w latach 50 podczas obserwacji jego syna przebywającego tam na urlopie.

Przebieg służby

• lipiec 1918 - funkcjonariusz Wydziału VI (ds. ścigania przestępstw politycznych) monachijskiej Dyrekcji Policji w Bawarii,
• marzec 1933 - pracownik monachijskiej centrali Bawarskiej Policji Politycznej,
• początek 1934 - pracownik Centralnego Urzędu Policji krajowej,
• koniec kwietnia 1934 - funkcjonariusz Centralnego Urzędu Policji krajowej i jednocześnie kierownik podwydziału II 1A (ds. zwalczania lewicowego radykalizmu) w Pruskim Tajnym Urzędzie Policji Państwowej,
• lipiec 1934 - kierownik Wydziału II (ds. Krajowej Policji Politycznej) w Pruskim (od października 1936 w Niemieckim) Tajnym Urzędzie Policji Państwowej,
• 1938-1939 – inspektor Policji Bezpieczeństwa w Wiedniu i Pradze,
• 27 września 1939 - szef Urzędu IV (Gestapo) w Głównym Urzędzie Bezpieczeństwa Rzeszy – RSHA,
• od 1 maja 1945 - miejsce pobytu nieznane.