Icchak Cukierman
Icchak Cukierman
- Data urodzenia:
- 13.12.1915
- Data śmierci:
- 17.06.1981
- Kategorie:
- uczestnik II wojny światowej
- Narodowość:
- żydowska
- Cmentarz:
- Określ cmentarz
Icchak Cukierman, ps. Antek (ur. 13 grudnia 1915 w Wilnie, zm. 17 czerwca 1981 w Lochamej HaGeta'ot) − członek Żydowskiej Organizacji Bojowej.
W 1940 roku przeprowadził się do Warszawy. W trakcie powstania w getcie warszawskim został oddelegowany na stronę aryjską gdzie pełnił rolę łącznika między ŻOB i Armią Krajową, dzięki czemu jako jeden z nielicznych przeżył likwidację getta warszawskiego po upadku powstania 16 maja 1943 r. współredagował raporty konspiracji żydowskiej dla rządu polskiego w Londynie. W 1944 roku, podczas powstania warszawskiego, dowodził plutonem żydowskim, złożonym m.in. z ocalałych żołnierzy ŻOB-u w składzie oddziałów Armii Ludowej.
Po zakończeniu wojny członek Prezydium Centralnego Komitetu Żydów Polskich. Tu m.in. organizował emigrację Żydów z Polski na zachód, ponadto - od lipca 1946 r. - wraz z Adolfem Bermanem i Bernardem Falkiem członek Komisji Budowy Pomnika Powstania w Warszawskim Getcie, który został odsłonięty 19 kwietnia 1948 roku. W tym samym roku wyjechał do Izraela. Tu 19 kwietnia 1949 r., wraz z żoną - Cywią Lubetkin, założył kibuc Lochamej HaGeta'ot (z hebr. Bojowników Getta). Był również jednym z założycieli Muzeum Bojowników Getta. W 1961 r. był świadkiem w procesie Adolfa Eichmanna.
Autor wspomnień, m.in. „Nadmiar pamięci (Siedem owych lat). Wspomnienia 1939-1946”.
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
28.07.1942 | W warszawskim getcie utworzono Żydowską Organizację Bojową
Żydowska Organizacja Bojowa (ŻOB Jidysz: ייִדישע קאַמף אָרגאַניזאַציע) – konspiracyjna organizacja zbrojnego oporu Żydów polskich w trakcie Holocaustu, najbardziej znana spośród formacji żydowskiego ruchu oporu podczas II wojny światowej.
19.04.1943 | Wybuchło powstanie w getcie warszawskim
Powstanie w getcie warszawskim (jidysz וואַרשעווער געטאָ־אויפֿשטאַנד; warszewer geto-ojfsztand) – zbrojne wystąpienie żydowskich podziemnych formacji zbrojnych, które wybuchło na terenie warszawskiego getta 19 kwietnia 1943 roku. Powstanie w getcie warszawskim trwało do połowy maja 1943 roku. Było pierwszą akcją zbrojną o dużej skali podjętą przez polskie organizacje podziemne przeciwko hitlerowcom, jak również pierwszym miejskim powstaniem w okupowanej Europie. Bezpośrednią przyczyną powstania była likwidacja getta warszawskiego i stopniowe mordowanie jego mieszkańców, dokonywane w ramach podjętego przez hitlerowców planu zagłady europejskich Żydów.