Józef Werobej
- Data urodzenia:
- 17.09.1890
- Data śmierci:
- 27.04.1976
- Kategorie:
- generał, uczestnik I wojny światowej, uczestnik II wojny światowej, żołnierz
- Narodowość:
- polska
- Cmentarz:
- Określ cmentarz
Józef Werobej (ur. 17 września 1890 w Zalesiu, zm. 27 kwietnia 1976 w Londynie) – oficer piechoty Armii Imperium Rosyjskiego, generał brygady Wojska Polskiego.
Po ukończeniu gimnazjum wstąpił do armii rosyjskiej, w której ukończył szkołę podoficerską i szkołę chorążych. Od 1911 był oficerem zawodowym piechoty. Brał udział w walkach frontowych podczas I wojny światowej. W grudniu 1917 wstąpił do Ligi Oficerskiej I Korpusu Polskiego w Rosji. W okresie od sierpnia 1918 do lipca 1920 dowodził kompanią i batalionem 1 Pułku Strzelców Polskich (późniejszy 43 Pułk Strzelców Legionu Bajończyków) Armii Polskiej we Francji dowodzonej przez gen. Józefa Hallera.
Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Od sierpnia 1920 do grudnia 1931 pełniący obowiązki, potem dowódca 83 Pułku Piechoty w Kobryniu. Od grudnia 1931 do grudnia 1934 dowódca 44 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych w Równem. Jako najstarszy dowódca pułku od stycznia do sierpnia 1933 pełnił obowiązki dowódcy dywizji pod nieobecność gen. brygady Edmunda Knoll-Kownackiego i w czasie choroby płk. dypl. Bronisława Regulskiego, dowódcy piechoty dywizyjnej. Od tego drugiego oficera w grudniu 1934 przejął obowiązki dowódcy piechoty dywizyjnej 13 DP i pełni je do kwietnia 1939, kiedy to otrzymał dowództwo 9 Dywizji Piechoty.
Był prezesem zarządu Wołyńskiego Okręgowego Związku Hokeja na Lodzie.
9 Dywizją Piechoty dowodził w czasie kampanii wrześniowej. W składzie Armii „Pomorze” wykonywał zadanie obrony przejść przez „korytarz pomorski” przed XIX Korpusem Guderiana. Po rozbiciu dywizji w Borach Tucholskich udało mu się wydostać z okrążenia i dołączyć do sztabu Armii „Pomorze”. 13 września formalnie objął dowództwo 4 Dywizji Piechoty. 19 września dostał się do niewoli niemieckiej.
W czasie wojny przebywał w obozie jenieckim Woldenberg, gdzie przez pewien czas kierował działalnością konspiracyjną.
Po uwolnieniu z niewoli w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie m.in. jako I zastępca dowódcy 5 Kresowej Dywizji Piechoty we Włoszech i Wielkiej Brytanii. Po demobilizacji brał aktywny udział w środowiskach kombatanckich. Zginął potrącony przez samochód w Londynie. Pochowany na cmentarzu Gunnersbury w Londynie.
Awanse
- podporucznik – 1916
- porucznik – 1916
- kapitan – 1919
- major – 1921 ze starszeństwem z 1 czerwca 1919
- podpułkownik – 9 września 1924 ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 83,5 lokatą w korpusie oficerów piechoty
- pułkownik – 1 stycznia 1929
- generał brygady – ze starszeństwem z 1 stycznia 1964
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari Nr 3749 (1921)
- Krzyż Niepodległości
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1937)
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie
- Złoty Krzyż Zasługi (1930)
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
14.02.1919 | Rozpoczęła się wojna polsko-bolszewicka
Wojna polsko-bolszewicka (wojna polsko-sowiecka, wojna polsko-rosyjska 1919-1921, wojna polsko-radziecka) – wojna pomiędzy odrodzoną Rzeczpospolitą a Rosją Radziecką, dążącą do podboju państw europejskich i przekształcenia ich w republiki radzieckie zgodnie z doktryną i deklarowanymi celami politycznymi („rewolucja z zewnątrz”) rosyjskiej partii bolszewików.
01.09.1939 | Wojska niemieckie napadły o świcie bez wypowiedzenia wojny na Polskę, rozpoczynając kampanię wrześniową a tym samym II wojnę światową
Kampania wrześniowa (inne stosowane nazwy: kampania polska 1939, wojna polska 1939, wojna obronna Polski 1939) – obrona terytorium Polski przed agresją militarną (bez określonego w prawie międzynarodowym wypowiedzenia wojny) wojsk III Rzeszy (Wehrmacht) i ZSRR (Armia Czerwona); pierwszy etap II wojny światowej. Była to pierwsza kampania II wojny światowej, trwająca od 1 września (zbrojna agresja Niemiec) do 6 października 1939, kiedy z chwilą kapitulacji SGO Polesie pod Kockiem zakończyły się walki regularnych oddziałów Wojska Polskiego z agresorami. Naczelnym Wodzem Wojska Polskiego w kampanii był marszałek Edward Rydz-Śmigły, a szefem sztabu gen. bryg. Wacław Stachiewicz. Od 3 września 1939 wojna koalicyjna Polski, Francji i Wielkiej Brytanii przeciw III Rzeszy.
05.09.1939 | Zakończyła się bitwa w Borach Tucholskich
Bitwa w Borach Tucholskich — bitwa kampanii wrześniowej, stoczona pomiędzy 1 września a 5 września 1939.