Kazimierz Sheybal
- Data urodzenia:
- 04.05.1920
- Data śmierci:
- 08.07.2003
- Kategorie:
- oficer, pedagog, nauczyciel, reżyser filmowy, uczestnik II wojny światowej, uczestnik walk wyzwoleńczych, żołnierz
- Narodowość:
- polska
- Cmentarz:
- Określ cmentarz
Kazimierz Antoni Sheybal ps. „Antek” (ur. 4 maja 1920 w Zgierzu - zm. 8 lipca 2003 w Warszawie – reżyser, oficer Armii Krajowej, uczestnik Powstania warszawskiego.
Syn Stanisława Bronisławy z domu Kotula. We wrześniu 1939 uczestniczył w wojnie obronnej. Plutonowy podchorąży Armii Krajowej, w batalionie „Zośka”. Od 5 sierpnia w batalionie pancernym "Zośki". Następnie organizował przejścia i przeprowadzał grupy kanałami na Żoliborz. Po upadku Starówki zastępca dowódcy, a następnie dowódca plutonu 230, w Zgrupowaniu "Żniwiarz. We wrześniu awansowany do stopnia podporucznika.
Za czyny podczas powstania z rozkazu dowódcy 8 Dywizji Piechoty AK z 30 września 1944, został odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari (nr krzyża 12876), oraz dwukrotnie Krzyżem Walecznych. Po Powstaniu był jeńcem obozów jenieckich Altengrabow i Sandbostel oraz więźniem obozu koncentracyjnego Neuengamme.
Po wojnie, w 1946 ukończył Kurs Przeszkolenia Filmowego w Instytucie Filmowym w Krakowie. Od 1946 do 1949 pracował jako asystent reżyserów Jerzego Zarzyckiego i Leonarda Buczkowskiego w Dziale Produkcji Filmów Fabularnych Przedsiębiorstwa Państwowego "Film Polski", następnie do 1950 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi. W 1952 ukończył studia na Wydziale Reżyserii PWSF w Łodzi, zaś dyplom uzyskał w 1956.
Od 1950 do 1957 pracował jako drugi reżyser w Wytwórni Filmów Fabularnych w Łodzi. Od 1958 do 1961 był reżyserem filmów krótkometrażowych, zaś do 1962 do 1986 reżyserem filmów dokumentalnych i wojskowych szkoleniowych w Wytwórni Filmowej "Czołówka". W 1986 przeszedł na emeryturę, współpracując nadal z różnymi wytwórniami.
Brat aktora Władysława Sheybala.
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
01.09.1939 | Wojska niemieckie napadły o świcie bez wypowiedzenia wojny na Polskę, rozpoczynając kampanię wrześniową a tym samym II wojnę światową
Kampania wrześniowa (inne stosowane nazwy: kampania polska 1939, wojna polska 1939, wojna obronna Polski 1939) – obrona terytorium Polski przed agresją militarną (bez określonego w prawie międzynarodowym wypowiedzenia wojny) wojsk III Rzeszy (Wehrmacht) i ZSRR (Armia Czerwona); pierwszy etap II wojny światowej. Była to pierwsza kampania II wojny światowej, trwająca od 1 września (zbrojna agresja Niemiec) do 6 października 1939, kiedy z chwilą kapitulacji SGO Polesie pod Kockiem zakończyły się walki regularnych oddziałów Wojska Polskiego z agresorami. Naczelnym Wodzem Wojska Polskiego w kampanii był marszałek Edward Rydz-Śmigły, a szefem sztabu gen. bryg. Wacław Stachiewicz. Od 3 września 1939 wojna koalicyjna Polski, Francji i Wielkiej Brytanii przeciw III Rzeszy.
01.08.1944 | O 17:00 (Godzina "W") wybuchło powstanie warszawskie
Powstanie warszawskie (1 sierpnia – 3 października 1944) – wystąpienie zbrojne przeciwko okupującym Warszawę wojskom niemieckim, zorganizowane przez Armię Krajową w ramach akcji „Burza”, połączone z ujawnieniem się i oficjalną działalnością najwyższych struktur Polskiego Państwa Podziemnego.
08.01.1947 | Premiera pierwszego polskiego powojennego filmu fabularnego "Zakazane piosenki" w reżyserii Leonarda Buczkowskiego
Zakazane piosenki – polski muzyczny film fabularny z 1946 roku, w reżyserii Leonarda Buczkowskiego według scenariusza Ludwika Starskiego. Film upamiętnia antyniemiecką i partyzancką twórczość muzyczną czasów II wojny światowej, jednocześnie przedstawiając w epizodach historię okupacji niemieckiej od kapitulacji wrześniowej, aż po wkroczenie Armii Czerwonej do Warszawy. Przedstawione w nim piosenki są w większości oparte na autentycznej twórczości wykonawców ulicznych i orkiestr podwórkowych.