Lillian Gish

Lillian Gish, właśc. Lilliana Diana de Guiche (ur. 14 października 1893 w Springfield, zm. 27 lutego 1993 w Nowym Jorku) – amerykańska aktorka, gwiazda kina niemego.

Ojciec aktorki był alkoholikiem, więc od najmłodszych lat zmuszona była pracować w przemyśle rozrywkowym, by zarobić na utrzymanie.

W 1912 Lillian została odkryta przez najsłynniejszego ówczesnego reżysera D. W. Griffitha, który od razu powierzył jej rolę w swoim filmie An Unseen Enemy. Griffith wykreował Gish na gwiazdę, dzięki roli Elsie Stoneman w głośnym filmie Narodziny narodu z 1915, będącym adaptacją powieści Thomasa Dixona.

Do historii przeszła jej rola w Męczennicy miłości z 1920, gdzie podczas kręcenia zdjęć do filmu, aktorka bez żadnych zabezpieczeń, w samej sukience, biegała przez trzy tygodnie po płynącej w kierunku wodospadu krze lodowej. Jeszcze w 1925 Gish miała podpisany kontrakt na 800 tys. dolarów z wytwórnią MGM. Za drugoplanową rolę w Pojedynku w słońcu z 1946 – w reżyserii Kinga Vidora – otrzymała w 1947 nominację do Oskara.

Po raz ostatni aktorka wystąpiła na srebrnym ekranie w filmie Lindsaya Andersona – Sierpniowe wieloryby z 1987 (po 75 latach od debiutu filmowego – co stanowi niepobity rekord) u boku innej przedwojennej gwiazdy kina Bette Davis.

W ciągu swojej kariery wystąpiła w filmach takich znakomitości jak: Victor Sjöström, King Vidor czy Charles Laughton. W 1969 opublikowała swoją autobiografię Filmy, pan Griffith i ja.

Zmarła podczas snu 27 lutego 1993 w Nowym Jorku.

Jej młodszą siostrą była Dorothy Gish, również aktorka.

Bibliografia

• "Magazyn Gazeta" – dodatek do Gazety Wyborczej z 30 marca 2000