Lovis Corinth

Lovis Corinth (właściwie Franz Heinrich Louis Corinth) (ur. 21 lipca 1858 w Tapiau (obecnie Gwardiejsk w Prusach Wschodnich, zm. 17 lipca 1925 w Zandvoort (Holandia)), malarz i grafik niemiecki.

Początkowo tworzył pod wpływem malarstwa holenderskiego w stylu bliskim impresjonizmowi, później zbliżył się do ekspresjonizmu. Malował obrazy o tematyce mitologicznej, religijnej, pejzaże i portrety. Zajmował się grafiką, wykonywał akwaforty, litografie oraz ilustracje. Miał wpływ zarówno na impresjonizm, jak i ekspresjonizm niemiecki.

Uczęszczał 1866-1873 do gimnazjum Kneiphofa w Królewcu. Po śmierci matki w roku 1873 powrócił do rodzinnego miasta.

Ojciec jego sprzedał dom w Tapiewie i przeniósł się do Królewca, by umożliwić synowi upragnioną naukę malarstwa. Na tamtejszej Akademii sztuk Pięknych został uczniem Otto Günthera. Uzupełniał studia w Berlinie i Weimarze.

W roku 1880 rozpoczął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. W tym okresie malował w stylu naturalizmu. W latach 1882-1883 odbył służbę wojskową jako jednoroczny ochotnik. W roku 1884 studiował Corinth przez trzy miesiące w Antwerpii u Paul Eugène Gorge. Jego obraz Das Komplott (Sprzysiężenie) został nagrodzony w Londynie brązowym medalem. Kontynuował studia w paryskiej Académie Julian, gdzie doskonalił się szczególnie w malarstwie aktu.

W roku 1890 otrzymał w Paryżu nagrodę za obraz „Zdjęcie z krzyża”.

1891 zamieszkał w Monachium. W roku 1892 stworzył cykl obrazów przedstawiających wnętrze rzeźni. W roku 1896 stworzył „Autoportret ze szkieletem”. Zniechęcony brakiem powodzenia w Monachium, przeniósł się na jesieni 1901 do Berlina, gdzie założył szkolę malarstwa. 1903 poślubił swoją modelkę Charlotte Berend. 1906 rozpoczął pisanie autobiografii, która ukazała się pośmiertnie w roku 1926. W roku 1911 został wybrany prezesem berlińskiej „Secesji”.

W roku 1914 Corinth pochwalał rozpoczętą wojnę. W następnych latach stworzył obrazy gloryfikujące wojnę.

Berlińska Akademia Sztuk nadała mu tytuł profesora. 15 marca 1921 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Królewcu.

1925 został członkiem honorowym Bawarskiej Akademii Sztuk. Zmarł podczas podróży do Holandii.

W okresie hitlerowskim jego wczesne dzieła spotkały się z aprobatą, natomiast późniejsze dzieła o charakterze ekspresjonistycznym napiętnowano jako „sztukę zdegenerowaną”. 295 dzieł Corintha skonfiskowano, w tym obrazy ze zbiorów Galerii Narodowej i hamburskiej Kunsthalle. Niektóre obrazy trafiły na wystawę „Sztuki zdegenerowanej” w Monachium 1937, większość obrazów została sprzedana za granicę, zwłaszcza do Szwajcarii.