Lucjan Rydel

Lucjan Antoni Feliks Rydel (ur. 17 maja 1870 w Krakowie, zm. 8 kwietnia 1918 w Krakowie-Bronowicach Małych) – poeta i dramatopisarz polski okresu Młodej Polski.

Był synem Lucjana (okulisty, profesora i rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego) i Heleny z Kremerów, wnukiem Józefa Kremera. W latach 1888-1894 studiował na Wydziale Prawa UJ – studia te podjął na stanowcze życzenie ojca, po uzyskaniu doktoratu poświęcił się twórczości literackiej, zagadnieniom z dziedziny historii i historii sztuki. Jesienią 1895 zamieszkał w Warszawie. Publikował felietony i artykuły z historii sztuki oraz krytyki literackie na łamach gazet warszawskich i krakowskich, między innymi w "Gazecie Polskiej". W 1896 uzyskał stypendium przyznane przez Akademię Umiejętności, dzięki któremu wyjechał do Paryża. Uczęszczał na wykłady w Collège de France, Sorbonie i École des Beaux Arts, pracował w Bibliotece Polskiej.

Po powrocie zamieszkał w Krakowie. Ślub Rydla z Jadwigą Mikołajczykówną (1883-1936), córką chłopa z Bronowic, który odbył się 20 listopada 1900, stał się tematem dramatu Wyspiańskiego pod tytułem Wesele. Po ślubie zamieszkał w podkrakowskich Toniach, w 1908 przeniósł się do Bronowic. Mieszkając tam, zakładał czytelnie, prowadził wykłady, organizował przedstawienia ludowe. Przyczynił się do odkrycia i rozwinięcia talentu wiejskiego poety-samouka Antoniego Kucharczyka. W 1907 podróżował po Grecji ; wykłady o sztuce i kulturze greckiej, które prowadził później niemal do końca życia w krakowskiej ASP, przyciągały licznych słuchaczy.

Po wybuchu I wojny światowej przebywał w Pradze i Pardubicach, po powrocie do Krakowa od września 1915 do sierpnia 1916 był dyrektorem Teatru im. J. Słowackiego. W marcu 1918 zachorował na zapalenie płuc, na które wówczas nie było ratunku. Zmarł w Rydlówce, pochowany został na Cmentarzu Rakowickim. Nagrobek ma kształt przydrożnej kapliczki z podkrakowskiej wsi, razem z pisarzem spoczywają żona, bracia Stanisław (19-letni, zm. 1909) i Adam oraz siostra Helena Lange.

Do jego najbardziej znanych utworów należą:

• Zaczarowane koło – baśń dramatyczna z 1900 (na jej podstawie Konstanty Gorski skomponował poemat symfoniczny pod tym samym tytułem)
• Betlejem polskie – jasełka wystawione w 1904
• Zygmunt August – trylogia dramatyczna z 1912 (Królewski jedynak, Złote więzy, Ostatni)
• Ferenike i Pejsidoros – opowiadanie z 1909
• Poezje – zbiór, wyd. 1899, wyd. kolejne (rozszerzone) 1901 i 1909
• jednoaktówki: dramat Matka z 1893, misterium fantastyczne Dies irae 1893, Na marne 1895
• poematy bajeczne: Bajka o Kasi i królewiczu 1903, Pan Twardowski 1906, Madejowe łoże 1909

W Warszawie (na Bielanach), Ostrowcu Świętokrzyskim, Krakowie, Szczecinie, Elblągu, Tychach, Zamościu i w Łodzi znajdują się ulice nazwane jego nazwiskiem.