Ludwik Starski
- Data urodzenia:
- 01.03.1903
- Data śmierci:
- 29.02.1984
- Kategorie:
- pisarz, scenarzysta
- Narodowość:
- żydowska
- Cmentarz:
- Warszawa, Cmentarz Wojskowy na Powązkach
Ludwik Starski, właściwie Ludwik Kałuszyner (ur. 1 marca 1903 w Łodzi, zm. 29 lutego 1984 w Warszawie) – polski scenarzysta, autor tekstów piosenek, pisarz.
Urodził się w polskiej rodzinie żydowskiego pochodzenia; był bratem Adama Ochockiego.
Przed wojną był sekretarzem redakcji „Expressu Wieczornego Ilustrowanego”.
Napisał m.in. teksty piosenek dla kabaretów Qui Pro Quo, Gong, Morskie Oko, Perskie Oko, oraz filmów Zakazane piosenki, Skarb, Halo Szpicbródka ..., Kariera Nikodema Dyzmy.
W latach 1948-1948 kierował zespołem filmowym „Warszawa”, a od 1955 do 1963 zespołem filmowym „Iluzjon”.
Poślubił Marię Bargielską (1911-1986); z tego małżeństwa pochodzi scenograf Allan Starski.
Piosenki
- „Karuzela” (muz. Witold Krzemiński, wyk. Maria Koterbska)
- „Warszawa, ja i ty” (muz. Jerzy Harald, wyk. Adam Wysocki, Irena Santor
Wybór filmografii
- 1934 Pieśniarz Warszawy
- 1936 Będzie lepiej
- 1936 Dwa dni w raju
- 1936 Jadzia
- 1937 Piętro wyżej
- 1938 Moi rodzice rozwodzą się
- 1938 Paweł i Gaweł (film)
- 1938 Robert i Bertrand
- 1938 Szczęśliwa trzynastka
- 1938 Zapomniana melodia
- 1939 Ja tu rządzę
- 1939 O czym się nie mówi...
- 1939 Sportowiec mimo woli
- 1946 W chłopskie ręce
- 1946 Zakazane piosenki
- 1948 Skarb
- 1948 Ulica Graniczna
- 1950 Pierwszy start
- 1953 Przygoda na Mariensztacie
- 1956 Nikodem Dyzma
- 1962 Klub kawalerów
- 1966 Mocne uderzenie
- 1978 Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
Imię | Rodzaj relacji | Opis | ||
---|---|---|---|---|
1 | Adam Ochocki | brat |
08.01.1947 | Premiera pierwszego polskiego powojennego filmu fabularnego "Zakazane piosenki" w reżyserii Leonarda Buczkowskiego
Zakazane piosenki – polski muzyczny film fabularny z 1946 roku, w reżyserii Leonarda Buczkowskiego według scenariusza Ludwika Starskiego. Film upamiętnia antyniemiecką i partyzancką twórczość muzyczną czasów II wojny światowej, jednocześnie przedstawiając w epizodach historię okupacji niemieckiej od kapitulacji wrześniowej, aż po wkroczenie Armii Czerwonej do Warszawy. Przedstawione w nim piosenki są w większości oparte na autentycznej twórczości wykonawców ulicznych i orkiestr podwórkowych.