Mieczysław Cygan

Mieczysław Cygan (ur. 2 sierpnia 1921 w Koniuszkach, zm. 7 kwietnia 2006 w Warszawie) – polski dowódca wojskowy, generał brygady Wojska Polskiego, doktor nauk wojskowych, wojewoda gdański (1982–1988), Sekretarz Generalny Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa (1989–1990).

Kształcił się we Lwowie. W 1940 usiłował przedostać się przez Węgry do Wojska Polskiego we Francji, jednak został aresztowany przez sowiecką służbę graniczną i zesłany do Komi ASSR (rodzina do Kazachstanu) i pracował przy wyrębie tajgi. W 1943 dotarł do miasta Łalsk i zgłosił się do służby w 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Przeszedł szlak bojowy 2 Dywizją Piechoty jako oficer polityczny 2 Pułk Artylerii Lekkiej. W 1944 ukończył Oficerską Szkołę Artylerii i pełnił służbę w tejże dywizji na stanowiskach liniowych.

Po wojnie ukończył Akademię Sztabu Generalnego w Rembertowie i SGPiS w Warszawie. Zajmował wiele stanowisk dowódczych, administracyjnych oraz w wyższym szkolnictwie wojskowym, był m.in. dowódcą pułku piechoty na Śląsku, dowódcą 1 Dywizji Zmechanizowanej im. Tadeusza Kościuszki, zastępcą dowódcy – kwatermistrzem Marynarki Wojennej, kwatermistrzem Warszawskiego Okręgu Wojskowego, szefem Sztabu Głównego Kwatermistrzostwa WP – zastępcą Głównego Kwatermistrza WP, komendantem Ośrodka Szkolenia Służb Kwatermistrzowskich w Poznaniu, dyrektorem Departamentu Wojskowego w Ministerstwie Przemysłu Lekkiego (1967–1969), szefem katedry tyłów w ASG w Rembertowie (1969–1978) oraz w latach 1978–1982 szefem Zespołu Naukowego Sztabu Generalnego WP. Po wprowadzeniu stanu wojennego był w latach 1982–1988 wojewodą gdańskim.

W październiku 1964 awansowany uchwałą Rady Państwa PRL do stopnia generała brygady. Akt nominacyjny wręczył mu w Belwederze Przewodniczący Rady Państwa PRL Edward Ochab.

Od 1957 wiceprezes CWKS Legia Warszawa do spraw administracyjno-finansowych. Członek PPR oraz PZPR. W latach 1982–1988 członek Egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku. W 1985 został powołany w skład Komisji Planowania przy Radzie Ministrów. W latach 1985–1990 członek Rady Naczelnej ZBoWiD. Od 1988 członek, a w latach 1989–1990 Sekretarz Generalny Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.

22 listopada 1989 został oficjalnie pożegnany przez ministra obrony narodowej gen. armii Floriana Siwickiego w związku z zakończeniem zawodowej służby wojskowej. Na początku 1990 został przeniesiony w stan spoczynku. W Wojsku Polskim służył przez 47 lat, z czego aż 26 lat w stopniu generała brygady.

Autor opublikowanej w 1968 przez Wydawnictwo MON książki autobiograficznej Poczta polowa 19–358.