Mieczysław Wilczek

Mieczysław Wilczek (ur. 25 stycznia 1932 w Sandomierzu, zm. 30 kwietnia 2014 w Warszawie) – polski przedsiębiorca, chemik, prawnik, innowator i autor wielu patentów z dziedziny chemii, minister przemysłu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1988-1989.

Młodość i edukacja

Młodość spędził w Bielsku-Białej. W czasie II wojny światowej pracował jako parobek na niemieckiej farmie krów. Po 1945 roku eksternistycznie ukończył szkołę podstawową. Później kształcił się w gimnazjum i technikum chemicznym. Studiował chemię na Politechnice Śląskiej, ekonomię w Wyższym Studium Ekonomiki Przemysłu i prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz na Uniwersytecie Warszawskim.

Podczas studiów politechnicznych jako wyróżniający się student otrzymał asystenturę i był, mimo braku zakończenia studiów, pracownikiem naukowym uczelni. Specjalizował się w chemii organicznej: syntetykach zapachowych, kremach i proszkach do prania. W 1952 roku wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

Praca zawodowa

W 1956 roku, po ukończeniu studiów z dziedziny chemii został dyrektorem fabryki kosmetyków Viola w Gliwicach. W 1958 roku wyjechał na półroczne stypendium zagraniczne do Wielkiej Brytanii. Po powrocie do Polski został skierowany na stanowisko dyrektora technicznego zakładów Pollena w Warszawie. W latach 1965-1969 pełnił funkcję dyrektora Zjednoczenia Przemysłu Chemicznego. Dał się poznać jako zdolny organizator i racjonalizator w państwowym przemyśle chemicznym. Znając kilka języków obcych zaczął podróżować służbowo po Europie Zachodniej i nawiązywać kontakty z zagranicznymi przedsiębiorstwami. Podjął współpracę z koncernem Shell. Wprowadził w Polsce innowacyjny program detergentowy. W 1965 roku wdrożył do produkcji proszek do prania Ixi 65.

W 1969 roku odszedł z posady państwowej. Za zaoszczędzone pieniądze kupił kilkunastohektarowe gospodarstwo rolne we wsi Ołdakowizna. Założył fermę perliczek. W latach siedemdziesiątych XX wieku sprzedał z zyskiem posiadane patenty z dziedziny chemii. Dzięki znajomościom oraz uzyskanym ze sprzedaży praw autorskich pieniądzom założył w 1973 roku pod Stanisławowem fabrykę produkcji koncentratów paszowych z odpadów porzeźnianych. W krótkim czasie zbudował kilka zakładów przetwórstwa mięsnego stając się jednym z najbogatszych ludzi w Polsce.

W latach osiemdziesiątych XX wieku oprócz posiadanych zakładów przetwórstwa i utylizacji był wiceprezesem polsko-japońskiej spółki Polnippon oraz właścicielem przedsiębiorstwa futrzarskiego Lavil w Stanisławowie. Prowadził w tym czasie interesy głównie z przedstawicielstwami handlowymi Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.

Minister przemysłu

Od 1985 roku Mieczysław Wilczek był doradcą komisji sejmowych. W 1988 roku został wytypowany na ministra przemysłu w rządzie Mieczysława Rakowskiego.

Jako minister przemysłu stał się rzecznikiem gruntownej reformy polskiej gospodarki. Zaproponował zamknięcie wielu państwowych zakładów pracy, które uważał za nierentowne z punktu widzenia ekonomicznego. Rozpoczął w Polsce zmiany prawne mające na celu wprowadzenie gospodarki wolnorynkowej. W 1988 roku przeforsował w Sejmie liberalną ustawę o przedsiębiorczości, która spowodowała aktywizację drobnych przedsiębiorców w ostatnich miesiącach istnienia Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

W 1989 roku podczas obrad Okrągłego Stołu Mieczysław Wilczek był przedstawicielem strony rządowej w zespole ds. gospodarki i polityki społecznej. Podczas wyborów do parlamentu w 1989 roku był kandydatem na senatora z okręgu siedleckiego. Przegrał jednak walkę o mandat z Gabrielem Janowskim.

Przedsiębiorca

Po zmianach ustrojowych Mieczysław Wilczek wycofał się z życia politycznego. Powrócił do działalności gospodarczej. Został współwłaścicielem grupy przedsiębiorstw Polish Farmeat, których głównym udziałowcem było włoskie przedsiębiorstwo Fortrade Financing. Później prowadził Kancelarię Lobbyingową w Warszawie. Zasiadał też w radzie nadzorczej przedsiębiorstwa budowlanego Mostostal Warszawa.

Laureat Nagrody Kisiela w 1990 roku, wielokrotnie wymieniany na liście 100 najbogatszych Polaków tygodnika Wprost. W 2008 roku został uhonorowany przez Centrum im. Adama Smitha tytułem Jego Przedsiębiorczości.

Śmierć

30 kwietnia 2014 Mieczysław Wilczek popełnił samobójstwo. Ciało zostało znalezione przed jednym z bloków na warszawskiej Saskiej Kępie. Śmierć nastąpiła w wyniku upadku. Ustalono iż Mieczysław Wilczek otworzył okno znajdujące się na wysokim piętrze budynku i rzucił się z niego na chodnik. Prokuratura odstąpiła od wykonania sekcji zwłok. Pochowany na miejscowym Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Odznaczenia

Wybrane medale i odznaczenia:

• Medal 10-lecia Polski Ludowej (uchwałą Rady Państwa z dnia 22 lipca 1955 na wniosek Ministra Budownictwa Przemysłowego)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 2014)