Odilo Globocnik

Odilo (Otto) Lotario Globocnik (ur. 21 kwietnia 1904, zm. 31 maja 1945) – zbrodniarz wojenny, funkcjonariusz niemieckich hitlerowskich organizacji NSDAP i SS, dowódca SS i policji na Dystrykt LublinGeneralnego Gubernatorstwa, SS-Gruppenführer und Generalleutnant der Polizei / Staatssekretär / Gauleiter a.D.

Życiorys

Urodzony w austriackiej rodzinie słoweńskiego pochodzenia w Trieście, Globocnik początkowo pracował jako handlowiec. Od 1922 był aktywnym członkiem pronazistowskich karynckich organizacji paramilitarnych. W 1931 wstąpił do austriackiego NSDAP, a w 1934 stał się członkiem SS. Między 1933 a 1935 był aresztowany cztery razy przez austriackie władze za aktywność w nielegalnej NSDAP oraz za zdradę. W sumie spędził w więzieniu 11 miesięcy.

Uważany za niezwykle energiczną i dynamiczną osobę, Globocnik, będąc w szeregach NSDAP, szybko doczekał się awansu. Stał się jednym z wiodących austriackich narodowych socjalistów, który pomagał w organizacji przewrotu austriackiego rządu i tym samym umożliwił Anschluss Austrii do III Rzeszy. W nagrodę za wsparcie 22 maja 1938 Adolf Hitler uczynił Globocnika Gauleiterem Wiednia.

Jednak wkrótce jego działalność zaczęła prowadzić go ku upadkowi. Jedną z jego przyczyn było stosowanie przeróżnych sztuczek, przede wszystkim w sprawach finansowych. Kolejną z przyczyn był jego upór oraz niezwykła zdolność do przysparzania sobie nowych przeciwników i wrogów w szeregach partii. Co ważniejsze,Hermann Göring usiłował usunąć Globocnika z jego wysokiej posady partyjnej. 30 czerwca 1939 Globocnik został zawieszony w obowiązkach Gauleitera. Hitler wyznaczył na jego następcę Josefa Bürckela.

Globocnik wkrótce zgłosił się na ochotnika do Waffen-SS i rozpoczął służbę jako niedyplomowany oficer SS-Standarte Germania od marca do listopada 1939, walcząc z wyróżnieniem podczas agresji Niemiec naPolskę.

9 listopada 1939 Globocnik został mianowany Dowódcą SS i Policji (SS- und Polizeiführer) w dystrykcie lubelskim Generalnego Gubernatorstwa.

Przy linii kolejowej w Bełżcu, na początku istnienia obozu zagłady – w tle przybywa transport, pośrodku dwóch pasów torów nie ma jeszcze płotu rozdzielającego

13 października 1941 Globocnik otrzymał od Heinricha Himmlera ustny rozkaz rozpoczęcia natychmiastowej budowy pierwszego obozu zagłady w Generalnym Gubernatorstwie, który miał mieścić się w Bełżcu. Budowa dwóch kolejnych obozów zagłady, w Sobiborze i Treblince rozpoczęła się w 1942 r. Globocnik był odpowiedzialny za śmierć ponad 1,5 miliona Żydów, Polaków, Słowaków, Czechów, Holendrów, Francuzów, Rosjan, Niemców i Austriaków w obozach śmierci Operacji Reinhard, którą organizował i nadzorował. Wykorzystywał Żydów jako niewolniczą siłę roboczą w obozach pracy i zgromadził własność i kosztowności zamordowanych Żydów.

Na początku listopada 1941 roku na rozkaz Globocnika wysiedlono dwa tysiące polskich chłopów z sześciu wsi w powiecie zamojskim, a na ich miejsce osiedlono volksdeutschów sprowadzonych w ramach akcji Heim ins Reich z Besarabii. Były to pierwsze wysiedlenia z całej serii tzw. wysiedleń z Zamojszczyzny. Dnia 12 listopada 1942 Heinrich Himmler wydał rozporządzenie nr 17C, które wyznaczało do realizacji wysiedleń Globocnika, który był wówczas dowódcą SS i policji na Dystrykt Lublin. Jako strefę wysiedleń tzw. pierwszy obszar osadniczy w Generalnym Gubernatorstwie przeznaczono powiaty Zamojszczyzny: biłgorajski,hrubieszowski, tomaszowski i zamojski. W wyniku tych wysiedleń na Zamojszczyźnie wybuchło tzw. powstanie zamojskie, którego pacyfikację Globocnik w czerwcu 1943 nadzorował w ramach akcji Wehrwolf.

Po klęsce Mussoliniego Globocnik został przeniesiony z Generalnego Gubernatorstwa do regionu Friuli-Venezia Giulia w niemieckiej strefie okupacyjnej we Włoszech we wrześniu 1943. Wyznaczono mu stanowisko w jego rodzinnym mieście, Trieście. Został mianowany Wyższym Dowódcą SS i policji w Strefie Operacyjnej Regionu Wybrzeża Adriatyku.

Jego głównym zadaniem było organizowanie walki z partyzantami, jednakże znów odegrał wiodąca rolę w prześladowaniu włoskich Żydów. Wraz z natarciem oddziałów alianckich, Globocnik powrócił do austriackiej Karyntii i ostatecznie ukrył się wysoko w górach w alpejskiej chacie niedaleko Weißensee w towarzystwie najbliższych członków swojej załogi.

Wyśledzony i schwytany przez Brytyjczyków 31 maja 1945, tego samego dnia popełnił samobójstwo rozgryzając kapsułkę z cyjankiem.