Rafał Hadziewicz

Rafał Hadziewicz (ur. 13 października 1803 w Zamchu, zm. 7 września 1886 w Kielcach) – polski malarz.

Uczęszczał w latach (1816-1822) do Szkoły Zamoyskich w Szczebrzeszynie. Studiował od 1822 r. w Oddziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego w Warszawie u Antoniego Brodowskiego i Antoniego Blanka. Po otrzymaniu stypendium Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w 1829 r. wyjechał do Drezna, później do Paryża, gdzie uczył się we francuskiej szkole École des Beaux-Arts u Antoine-Jeana Grosa.Następnie studiował i rysował w Akademii Francuskiej w pracowni Bertela Thorvaldsena. W Rzymie przebywał do 1833 r. Podczas pobytu w Rzymie dużo czasu spędzał w muzeach, galeriach i pracowniach znanych włoskich artystów. Wykonał wtedy wiele szkiców, według malarstwa szczególnie mu bliskiego Rafaela. W 1834 przyjechał do Krakowa, gdzie malował obrazy do kościołów. W Krakowie ożenił się w 1835 r. z Anastazją Głowacką. W 1835 r. przebywając w Medyce wykonał 30 obrazów w cerkwi w Starzawie. W Krakowie przebywał do roku 1839.

W 1839 r. wyjechał do Moskwy. Był tam profesorem rysunku na Wydziale Matematyki Uniwersytetu Moskiewskiego w latach (1839-1844). W 1844 przeprowadził się do Warszawy, gdzie w latach (1846-1864) był profesorem w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Wykształcił między innymi: Władysława Czachórskiego, Józefa Brodowskiego (młodszego), Franciszka Kostrzewskiego, Pantaleona Szyndlera, Henryka Redlicha, Ignacego Jasińskiego oraz Alfreda Kowalskiego-Wierusza. W Warszawie przebywał do 1871. Pod koniec życia, w 1871 przeniósł się do Kielc.

Był współzałożycielem "Zachęty". Jego obrazy widnieją w kościele Świętego Mikołaja w Szczebrzeszynie. Jest też autorem obrazów przedstawiających: (ukrzyżowanego Jezusa Chrystusa, Świętego Mikołaja oraz Świętego Józefa) w kościele w Lisowie, które wykonał w 1870. Kilka obrazów Hadziewicza znajduje się w kościele w Siemkowicach pod Wieluniem i w farze w Łęczycy. Był twórcą obrazów: ołtarzowych, religijnych i portretów. Malował też kompozycje historyczne, czerpiąc wzory ze sztuki renesansowej i barokowej Włoch. Interesował się kulturą starożytną.

Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Dzieła

Obrazy Rafała Hadziewicza znajdują się w zbiorach Lwowskiej Galerii Sztuki we Lwowie, Muzeum Narodowym w Kielcach i kolekcjach prywatnych.

• Portret Świętego Norberta (1826)
• Portret Antoniny Czyszkowskiej (1828)
• Święty Jan Chrzciciel według Rafaela (1831)
• Portret żony – Anastazji z Głowackich (1834)
• Salome z głową Świętego Jana Chrzciciela (1835)
• Święta Prakseda – rycina
• Święty Walenty pielęgnujący chorych (1839)
• Ugolino (1843) – ilustracja do Boskiej komedii Dantego – piekło
• Śmierć generała Henryka Kamieńskiego pod Ostrołęką
• Portret Michała Wiszniewskiego
• Portret matki artysty (1850)

Wykonał kilka akwafort według własnych obrazów i rysunków:

• Judyta z głową Holofernesa
• Stary Żyd
• Autoportret

Obrazy zaginione podczas II wojny światowej (1939 – 1945):

• Portret Józefy z Trukolaskich – Ledóchowskiej (1829)
• Ludwik Rostawiecki (1838)
• Święty Piotr (1855)
• Dysputa Świętego Augustyna
• Portret Antoniego Brodowskiego