Ryszard Strzelecki

Ryszard Strzelecki (ur. 31 stycznia 1907 w Warszawie, zm. 10 stycznia 1988 tamże) – działacz państwowy w okresie PRL, inżynier mechanik.

Syn Romana i Aleksandry. Pochodził z rodziny robotniczej. Przed wojną pracował jako robotnik metalowiec, działał w organizacjach związkowych; podczas okupacji w konspiracji (Gwardia Ludowa i Armia Ludowa). Od 1942 działał w Polskiej Partii Robotniczej. Był członkiem Komitetu Okręgowego PPR Warszawa Lewa Podmiejska. Od 1943 kierował Centralną Techniką PPR. Uczestniczył w powstaniu warszawskim jako członek kierownictwa Armii Ludowej. Później należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Należał do władz obu partii, w latach 1945–1948 był zastępcą członka Komitetu Centralnego PPR, w 1948 członkiem Biura Organizacyjnego PPR, w latach 1948–1971 członkiem KC PZPR, w 1964 zastępcą członka Biura Politycznego KC, w latach 1964–1970 członkiem Biura Politycznego KC, w latach 1960–1970 sekretarzem KC. Pełnił także funkcje kierownicze w organizacjach lokalnych – w latach 1945–1946 II sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PPR w Katowicach, w latach 1946–1948 I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PPR w Krakowie, w latach 1948–1950 I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PZPR ponownie w Katowicach. W 1945 był także zastępcą kierownika Wydziału Organizacyjnego KC PPR.

W latach 1950–1951 podsekretarz stanu w Ministerstwie Komunikacji, w 1951 (od lutego do września) podsekretarz stanu w Ministerstwie Kolei; w latach 1951–1957 minister kolei, w 1957 minister transportu drogowego i lotniczego, w latach 1957–1960 minister komunikacji. W latach 1961–1972 był członkiem Rady Państwa. Wieloletni poseł na Sejm PRL (I, III, IV i V kadencji), wcześniej także do KRN i na Sejm Ustawodawczy (mandat pełnił w latach 1945–1956 i 1961–1972); w latach 1961–1965 przewodniczący Komisji Mandatowo-Regulaminowej w Sejmie III kadencji. Odszedł z życia politycznego wraz z upadkiem ekipy Władysława Gomułki po wydarzeniach grudnia 1970.

W latach 1968–1971 członek Prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. W 1969 został odznaczony Orderem Budowniczych Polski Ludowej. Odznaczony także m.in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy I klasy, Orderem Krzyża Grunwaldu II klasy, Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Medalem za Warszawę 1939-1945, Krzyżem Partyzanckim i innymi odznaczeniami państwowymi.

Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A 4 Tuje m. 7). W pogrzebie udział wziął ówczesny I sekretarz KC PZPR, przewodniczący Rady Państwa gen. armii Wojciech Jaruzelski oraz członek Biura Politycznego KC PZPR, sekretarz KC gen. broni dr Józef Baryła.