Powiedz o tym miejscu
pl

Tadeusz Sawicz

Dodaj nowe zdjęcie!

Tadeusz Władysław Sawicz (ur. 13 lutego 1914 w Warszawie, zm. 19 października 2011 w Toronto) – polski generał brygady, pilot wojskowy, uczestnik II wojny światowej.

Był ostatnim żyjącym polski uczestnikiem bitwy o Anglię i ostatnim żyjącym członkiem Brygady Pościgowej, która broniła Warszawy w czasie kampanii wrześniowej.

W 1933 roku wstąpił do Wojska Polskiego. W 1934 roku ukończył kurs unitarny w Szkole Podchorążych Piechoty, a następnie rozpoczął edukację w Szkole Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie (IX promocja).

15 października 1936 roku został promowany na podporucznika i rozpoczął służbę pilota w 111 Eskadrze Myśliwskiej. W 1937 roku został przeniesiony do 114 Eskadry Myśliwskiej.

W czasie kampanii wrześniowej był od 4 września 1939 roku zastępcą dowódcy 114 Eskadry Myśliwskiej. 14 września 1939 roku wystartował samolotem PZL P.11c z lotniska w Poniatowej z zadaniem dostarczenia rozkazów dla generała Juliusza Rómmla. Tego samego dnia wylądował w oblężonej przez Niemców Warszawie. Po wykonaniu zadania i odebraniu odpowiedzi z dowództwa miasta podjął misję dostarczenia korespondencji do sztabu marszałka Edrwarda Śmigłego-Rydza. 17 września 1939 roku udało mu się dotrzeć do granicy z Rumunią i przekazać listy.

Przez Rumunię, Jugosławię i Włochy przedostał się do Francji. Tam rozpoczął szkolenie w Centrum Wyszkolenia Lotnictwa w Lyon. W czerwcu 1940 roku służył w Groupe de Chasse III/10 w Deauville. Po kapitulacji Francji uciekł samolotem Bloch MB.152 przez Morze Śródziemne do Algierii. Stamtąd przedostał się do Maroka, a następnie do Wielkiej Brytanii.

Pierwsze cztery miesiące spędził na w ośrodku szkoleniowym w Aston Down. Od października 1940 roku służył w polskich dywizjonach w Wielkiej Brytanii: 303 im. T. Kościuszki, 316 i 315.

9 listopada 1941 roku objął dowództwo eskadry A Dywizjonu 316 „Warszawskiego”, od 25 września 1942 roku dowodził Dywizjonem 315 „Dęblińskim”. 16 kwietnia 1943 roku przeniesiony został na zastępcę dowódcy 1 Skrzydła Myśliwskiego, od 3 lipca 1943 roku był oficerem łącznikowym w 12 Grupie Myśliwskiej, a od 18 października 1943 roku był instruktorem lotniczym w Rednal.

3 kwietnia 1944 roku skierowany został na staż do sztabu 9 Armii Powietrznej USAAF jako oficer łącznikowy. Przydzielony został do 61 Fighter Squadron, gdzie stworzył polską sekcję. Po służbie w lotnictwie amerykańskim 14 czerwca 1944 roku objął dowództwo III Skrzydła Myśliwskiego, a 10 października 1944 roku został dowódcą 131 Skrzydła Myśliwskiego. 16 lipca 1945 roku po raz drugi objął dowództwo III Skrzydła Myśliwskiego.

W 1947 roku w stopniu majora został zdemobilizowany. W 1957 roku przeprowadził się do Kanady, gdzie pracował w firmach lotniczych. Mieszkał w Montrealu i Etobicoke. W latach 70. na krótko powrócił do Polski. Zmarł w domu opieki w Toronto. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

Zajmuje 82 lokatę na „Liście Bajana” (3 zwycięstwa pewne, 3 i 1/2 uszkodzenia). Nie uwzględnionym na „Liście Bajana”, lecz zatwierdzonym przez Amerykanów jest dodatkowo jedno uszkodzenie (21 maja 1944; Fw 190).

Postanowieniem Prezydenta RP, Lecha Kaczyńskiego z dnia 3 maja 2006 został awansowany do stopnia generała brygady

Odznaczenia

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (nr 9381) – 12 maja 1943
  • Krzyż Walecznych – czterokrotnie: 15 lipca 1941 (podwójny), 15 lipca 1942, 15 czerwca 1945
  • Medal Lotniczy
  • Krzyż Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie
  • Polowa Odznaka Pilota
  • Distinguished Flying Cross – Wielka Brytania, 20 października 1943
  • Distinguished Flying Cross – Stany Zjednoczone, 1943
  • Air Medal – Stany Zjednoczone, dwukrotnie w 1944
  • Vliegerkruis – Holandia

 

Źródło informacji: wikipedia.org

Brak miejsc

    loading...

        01.09.1939 | Wojska niemieckie napadły o świcie bez wypowiedzenia wojny na Polskę, rozpoczynając kampanię wrześniową a tym samym II wojnę światową

        Kampania wrześniowa (inne stosowane nazwy: kampania polska 1939, wojna polska 1939, wojna obronna Polski 1939) – obrona terytorium Polski przed agresją militarną (bez określonego w prawie międzynarodowym wypowiedzenia wojny) wojsk III Rzeszy (Wehrmacht) i ZSRR (Armia Czerwona); pierwszy etap II wojny światowej. Była to pierwsza kampania II wojny światowej, trwająca od 1 września (zbrojna agresja Niemiec) do 6 października 1939, kiedy z chwilą kapitulacji SGO Polesie pod Kockiem zakończyły się walki regularnych oddziałów Wojska Polskiego z agresorami. Naczelnym Wodzem Wojska Polskiego w kampanii był marszałek Edward Rydz-Śmigły, a szefem sztabu gen. bryg. Wacław Stachiewicz. Od 3 września 1939 wojna koalicyjna Polski, Francji i Wielkiej Brytanii przeciw III Rzeszy.

        Prześlij wspomnienia

        10.07.1940 | Rozpoczęła się bitwa o Anglię

        Bitwa o Anglię lub, zwłaszcza w historiografii brytyjskiej, bitwa o Wielką Brytanię (Battle of Britain) – kampania powietrzna głównie nad południową i centralną Anglią, toczona między niemieckim lotnictwem Luftwaffe a brytyjskim RAF w czasie II wojny światowej, w okresie od 10 lipca do 31 października 1940 roku. Była to pierwsza kampania toczona wyłącznie za pomocą lotnictwa.

        Prześlij wspomnienia

        Dodaj słowa kluczowe