Wieńczysław Gliński
- Data urodzenia:
- 10.05.1921
- Data śmierci:
- 08.07.2008
- Kategorie:
- aktor, pedagog, nauczyciel, uczestnik II wojny światowej
- Narodowość:
- polska
- Cmentarz:
- Warszawa, Cmentarz Wojskowy na Powązkach
Wieńczysław Gliński (ur. 10 maja 1921 w Astrachaniu, zm. 8 lipca 2008 w Warszawie) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, artysta kabaretowy, pedagog.
Był synem aktora Edwarda Szupelaka-Glińskiego. Na scenie zadebiutował w wieku 12. lat, grając Jasia w inscenizacji bajki braci Grimm Jaś i Małgosia. Brał udział w wileńskich Dziadach Schillera.
W czasie II wojny światowej, będąc studentem podziemnego PIST-u, pracował dorywczo jako szklarz, szatniarz i recepcjonista hotelowy. Został zaprzysiężony jako żołnierz Armii Krajowej. Pod pseudonimem "Antek" służył w grupie nr 6 kontrwywiadu Okręgu Warszawskiego przy Komendzie Głównej ZWZ AK, która zajmowała się rozpracowywaniem osób podejrzanych i ostrzeganiem sprzyjających podziemiu osób trzecich przed donosami. Aresztowany w czasie łapanki i wywieziony do obozu koncentracyjnego na Majdanku, a następnie do Sachsenhausen.
Początkowo występował w Teatrze Miniatur "Syrena" (1945) w Łodzi, następnie w teatrach warszawskich: Polskim (1946–1958), dokąd sprowadził go Arnold Szyfman, Komedii (1958–1960), ponownie Polskim (1960–1963 i 1966–1983) oraz Narodowym (1963–1966 i 1983–1990).
Od 1945 współpracował z Teatrem Polskiego Radia. Jego charakterystyczny głos zjednał mu ogromne rzesze słuchaczy. Wystąpił m.in. w Opowieści Josepha Conrada, Zrzędności i przekorze Aleksandra Fredry, Ferdydurke Witolda Gombrowicza i Potopie Henryka Sienkiewicza. Był wykładowcą na Wydziale Estradowym PWST w Warszawie.
Znany był także z udziału w wielu warszawskich kabaretach.
W 1955 zadebiutował na ekranie rolą tytułową w filmie Sprawa pilota Maresza w reż. Leonarda Buczkowskiego.
W 1981 roku potępił publicznie aktorów, protestujących przeciwko stanowi wojennemu.
Wieńczysław Gliński zmarł 8 lipca 2008. Pogrzeb aktora odbył się 15 lipca, został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Filmografia (wybór)
Aktor
- Sprawa pilota Maresza (1955) – kapitan Piotr Maresz
- Kanał (1956) – porucznik "Zadra", dowódca kompanii
- Kapelusz pana Anatola (1957) – Jerzy, szef Maniuśki
- Spotkania (1957) – pisarz Wacław Kisielecki (cz. 3.)
- Orzeł (1958) – kapitan Grabiński
- Zadzwońcie do mojej żony (1958) – Zbigniew Stępowski, mąż Ireny
- Wyrok (1961) – redaktor Henryk Opara
- Jutro premiera (1962) – reżyser Ryszard Kuryłło
- Ostatni kurs (1963) – porucznik Szymański
- Rozwodów nie będzie (1963) – świadek na ślubie Aliny i Tomka
- Echo (1964) – Henryk Głuchowski
- Lekarstwo na miłość (1965) – Janusz, szef szajki
- Gdzie jest trzeci król (1966) – profesor Gawroński
- Marysia i Napoleon (1966) – Paweł Łączyński, brat Walewskiej
- Mocne uderzenie (1966) – reżyser telewizyjny Lelewicz, przyjaciel Kuby
- Dziadek do orzechów (1967) – radca sądu najwyższego Drosselmajer, ojciec chrzestny Maryni, także E.T.A. Hoffmann
- Stawka większa niż życie (serial telewizyjny) (1968) – generał Harris (odc. 18. Poszukiwany Gruppenführer Wolf)
- Szerokiej drogi, kochanie (1971) – doktor Grzegorz Jaroń
- Bezkresne łąki (1976) – Henryk
- Romans Teresy Hennert (1978) – porucznik Julian Gondziłł
- Życie na gorąco (serial telewizyjny) (1978) – dziennikarz Carlo Lucetti (odc. 8. Rzym)
- Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy (serial telewizyjny) (1979) – sir James (odc. 1. Pułkownik cesarza)
- Ojciec królowej (1979) – markiz de Vitry, ambasador Francji
- Królowa Bona (serial telewizyjny) (1980) – Andrzej Zebrzydowski, biskup krakowski
- Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny (1982) – Andrzej Zebrzydowski, biskup krakowski
- Godność (1984) – dyrektor "Metalpolu"
- Kim jest ten człowiek (1984) – pułkownik Kuziemski
- Czas nadziei (1986) – dotychczasowy dyrektor "Metalpolu"
- Romeo i Julia z Saskiej Kępy (1988) – doktor
- Rzeczpospolitej dni pierwsze (1988) – Stanisław Grabski
- Miasteczko (serial telewizyjny) (2001) – ksiądz Sławomir, rezydent w parafii w Zagórzynie
- Wszyscy święci (2002) – ksiądz Roman, były dowódca Marii
- Entree (2007)
- Glina (serial telewizyjny) (2008) – Roman Garlicki, były mąż Sobczyńskiej
- Jeszcze nie wieczór (2008) – jako on sam
Polski dubbing
- Oliver Twist (2005)
- Rob Roy (1995) − Markiz Montrose
- Tajemnica szyfru Marabuta (1978)
- Ed, koń, który mówi (serial) (ok. 1965) − właściciel Mister Eda
- Zakochany kundel (1955) − Tramp
Odznaczenia i nagrody
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1987)
- Order Sztandaru Pracy II klasy (1963)
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)
- Złoty Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju" (1984)
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1967)
- Odznaka Zasłużony Działacz Kultury (1976)
- Srebrny Medal na I Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Moskwie (wspólnie z Bronisławem Pawlikiem i Aleksandrem Sewrukiem) za rolę Kapitana Grabińskiego w filmie Orzeł w reż. Leonarda Buczkowskiego (1959)
- "Złota Maska" w plebiscycie "Expressu Wieczornego" na najpopularniejszych aktorów (1963)
- Nagroda na XIV Miedzynarodowym Festiwalu Filmowym w Karlowych Warach za rolę Henryka w filmie Echo w reż. Stanisława Różewicza (1964)
- "Srebrna Maska" w plebiscycie "Expressu Wieczornego" na najpopularniejszych aktorów – trzykrotnie (1964, 1966, 1968)
- Nagroda Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji I stopnia za całokształt twórczości aktorskiej w Teatrze Polskiego Radia (1982)
- Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za całokształt twórczości aktorskiej (1987)
- Nagroda Specjalna Ministra Obrony Narodowej w dziedzinie teatru i filmu za całokształt twórczości teatralnej, filmowej i estradowej, szczególnie związanej z tradycjami Wojska Polskiego (1988)
- Nagroda na III Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej "Dwa Teatry" w Sopocie za rolę drugoplanową w słuchowisku Jezus we wsi (2003)
- Honorowy Wielki Splendor – nagroda Teatru Polskiego Radia za wybitne osiągnięcia aktorskie i twórczy wkład w rozwój radia artystycznego (2004)
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
20.04.1957 | Premiera filmu wojennego Kanał w reżyserii Andrzeja Wajdy
Jest to pierwszy polski film powojenny poruszający tematykę powstania warszawskiego. Oparty na opowiadaniu Jerzego Stefana Stawińskiego (uczestnika powstania, który przeszedł przez kanały podczas powstania warszawskiego) i zrealizowany według jego scenariusza. Film ukazuje jeden z końcowych epizodów walk w Warszawie.