Władysław Majcher
Władysław Majcher
- Data urodzenia:
- 03.03.1920
- Data śmierci:
- 22.05.1944
- Kategorie:
- oficer, uczestnik II wojny światowej
- Narodowość:
- polska
- Cmentarz:
- Monte Cassino, Polski Cmentarz Wojenny
Władysław Majcher (ur. 3 marca 1920 w Bażanówce, zm. 22 maja 1944 pod Monte Cassino) – podporucznik, oficer Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, odznaczony pośmiertnie Krzyżem Wojennym Orderu Virtuti Militari.
W 1938 ukończył Gimnazjum Męskie w Sanoku (w jego klasie był m. in. późniejszy ksiądz Zdzisław Peszkowski). Po wybuchu II wojny światowej nie został objęty poborem wojskowym z uwagi na młody wiek. Na początku 1940 przedostał się przez Węgry do Syrii. Wstąpił do Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich i odbył z nią kampanię libijską. Został ranny podczas obrony Tobruku w 1941. W 1942 walczył w bitwie pod Gazala. Po zakończeniu kampanii został skierowany do szkoły podchorążych w Egipcie, którą ukończył w 1943. Został przydzielony do 3 kompanii 5 batalionu strzelców, został mianowany dowódcą pierwszego plutonu i w tej funkcji pozostał do końca życia (dowódcą kompanii był także sanoczanin, kpt. Adam Puzoń). Służył jako podchorąży, następnie został awansowany do stopnia podporucznika.
Od 20 grudnia 1943 brał udział w kampanii włoskiej w składzie 2 Korpusu Polskiego. Podczas walk nad rzeką Sangro pełnił służbę patrolową. W trakcie bitwie o Monte Cassino w dniach 12-18 maja 1944 był dowódcą grupy szturmowej. 18 maja 1944 jako jeden z pierwszych piechurów wszedł na teren klasztoru, likwidując żołnierzy nieprzyjacielskich bądź biorąc do niewoli jeńców. Po otrzymaniu 21 maja rozkazu dla 5 batalionu ataku na Piedimonte, 3 kompania dokonała 22 maja natarcia na dominujące nad pozycjami wzgórze 553, zaś pluton Władysława Majchra zdobył w tym czasie pięć bunkrów niemieckich. Podczas ataku na szczyt nastąpiło przeciwuderzenie Niemców, po którym z uwagi na brak amunicji Władysław Majcher zarządził odwrót. Podczas wycofania został śmiertelnie ranny osłaniając odwrót plutonu.
Został pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym na Monte Cassino (taras I, sektor C, nr 11).
Był jednym z trzech wychowanków sanockiego gimnazjum, którzy polegli pod Monte Cassino i zostali pośmiertnie odznaczeni Orderem Virtuti Militari (dwaj pozostali to Romuald Ochęduszko i Leopold Żołnierczyk).
Odznaczenia
- Srebrny Krzyż Wojenny Orderu Virtuti Militari V klasy (pośmiertnie, za męstwo w bitwie pod Monte Cassino)
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
15.03.1944 | Kampania włoska: rozpoczęła się trzecia bitwa o Monte Cassino.
15 marca (operacja „Dickens”) rozpoczęło się trzecie, najbardziej krwawe z dotychczasowych, natarcie tymi samymi siłami, poprzedzone bombardowaniem: w ciągu trzech i pół godziny 575 ciężkich i średnich bombowców oraz 200 myśliwców bombardujących zrzuciło na miasto i okolice blisko 1100 ton bomb, a artyleria wystrzeliła ponad 10 000 pocisków. Po tym przygotowaniu ogniowym, w trakcie którego Cassino zostało zrównane z ziemią, na pozycje niemieckie uderzyły ponownie trzy dywizje: 4. hinduska (trzy brygady piechoty), 2. nowozelandzka (również trzy brygady) i 78. brytyjska (dwie brygady piechoty i brygada pancerna).
18.05.1944 | Kampania włoska: 2. Korpus Polski zdobył Monte Cassino
Bitwa o Monte Cassino (zwana także bitwą o Rzym) – w rzeczywistości cztery bitwy stoczone przez wojska alianckie z Niemcami, które miały miejsce w 1944 roku w rejonie klasztoru na Monte Cassino. Bitwa ta uznawana jest za jedną z najbardziej zaciętych (obok walk pod Stalingradem, na Łuku Kurskim, lądowania w Normandii i powstania warszawskiego) w czasie II wojny światowej. Brytyjski historyk Matthew Parker napisał: Bitwa o Cassino – największa lądowa bitwa w Europie – była najcięższą i najkrwawszą z walk zachodnich aliantów z niemieckim Wehrmachtem na wszystkich frontach drugiej wojny światowej. Po stronie niemieckiej wielu porównywało ją niepochlebnie ze Stalingradem.