Władysław Marian Zawadzki

Władysław Marian Zawadzki (ur. 8 września 1885 w Wilnie, zm. 8 marca 1939 w Warszawie) – polski ekonomista, polityk, działacz państwowy II Rzeczypospolitej.

Studia odbył w Moskwie, Lipsku, Krakowie i na Ecole des Sciences Politiques w Paryżu. Od 1917 roku wykładał ekonomię na Politechnice Warszawskiej, od 1918 roku również w Wyższej Szkole Handlowej, mianowany członkiem Rady Stanu w 1918 roku, od kwietnia 1919 roku profesor nadzwyczajny ekonomii politycznej na Politechnice Warszawskiej. Od października 1919 mieszkał i pracował w Wilnie. Od 1920 roku profesor zwyczajny. W latach 1919–1931 profesor Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie.

Od 1905 roku w PPS. W latach 1916–1917 prezes Związku Niepodległości.

W 1918 roku członek Komitetu Polskiego w Wilnie. W 1919 roku w misji do Paryża w celu nawiązania współpracy pomiędzy Naczelnikiem Państwa Józefem Piłsudskim a Komitetem Narodowym Polskim w związku z paryską konferencją pokojową.

Ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 roku.

Działacz Stronnictwa Prawicy Narodowej. W 1931 roku wiceminister skarbu, rok później minister bez teki, w latach 1932–1935 minister skarbu w kolejnych gabinetach. Od 1936 roku profesor Szkoły Głównej Handlowej. W latach 1929–1930 był radcą Izby Przemysłowo-Handlowej w Wilnie z nominacji Ministra Przemysłu i Handlu.

Pozostawił Dziennik, opublikowany w 2010 roku nakładem wydawnictwa „Historia Iagellonica”.

Główne prace

• „Zastosowanie matematyki do ekonomji politycznej” (1914, również po francusku),
• „Wartość i cena, wypisy ekonomiczne” (1919),
• „Teorja produkcji” (1923),
• „O potrzebach w obrębie ekonomii politycznej” Nauka Polska, t. X. 1928

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1929)