Zdzisław Ludkiewicz

Zdzisław Ludkiewicz (ur. 17 stycznia 1883 w Poniewieżu w guberni kowieńskiej, zm. 18 lipca 1942 w Zalesiu) – polski ekonomista rolny, rektor Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego (SGGW), minister reform rolnych w II RP.

Urodził się w rodzinie ziemiańskiej. Ukończył gimnazjum w Lipawie. Następnie odbył praktykę rolniczą na Pokuciu i ukończył Wydział Chemii Politechniki Ryskiej i Akademię Rolniczą w Dublanach, uzyskując dyplom w 1910. W latach 1911 - 1912 studiował na Uniwersytecie w Lipsku ekonomię polityczną i ekonomikę rolnictwa.

Od 1908 r. pracował jako inspektor kółek rolniczych. Był sekretarzem Wileńskiego Towarzystwa Rolniczego oraz redaktorem wydawanego w Wilnie Tygodnika Rolniczego. W 1915 organizował Towarzystwo Rolników Poszkodowanych Wskutek Działań Wojennych w Mińsku. Jesienią 1915 przedostał się przez front z Mińska do Warszawy, gdzie od 1 kwietnia 1916 do 1 września 1917 był asystentem w Wyższej Szkole Rolniczej. Organizator i pierwszy dyrektor Związku Rewizyjnego Polskich Spółdzielni Rolniczych i Kasy Centralnej Stowarzyszeń Pożyczkowych w Warszawie. Był pracownikiem Rady Windykacji Strat Wojennych Tymczasowej Rady Stanu[1]. Jesienią 1917 mianowany na dyrektora Wydziału Reform Agrarnych Tymczasowej Rady Stanu.

Od grudnia 1918 był profesorem Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego (SGGW), a w latach 1925 - 1926 był rektorem uczelni. Równocześnie od 1922 był docentem Politechniki Warszawskiej, gdzie wykładał politykę agrarną. Od 19 grudnia 1923 do 3 lipca 1924 był ministrem reform rolnych w rządzie Władysława Grabskiego. W 1936 zorganizował Ligę Odrodzenia Gospodarczego Polski i został jej honorowym prezesem.

Po wybuchu II wojny światowej współpracował z ówczesnym rektorem SGGW Janem Miklaszewskim w organizowaniu tajnego nauczania. Ale z powodów zdrowotnych - latem 1940 - zrezygnował z tej działalności.

Jego bratem był Seweryn Ludkiewicz.