Zygmunt Pawlaczyk
- Data urodzenia:
- 19.04.1928
- Data śmierci:
- 09.05.1987
- Kategorie:
- ofiara wypadku/katastrofy, pilot
- Narodowość:
- polska
- Cmentarz:
- Warszawa, Cmentarz Powązkowski - Stare Powązki
Zygmunt Pawlaczyk (ur. 19 kwietnia 1928 w Skalmierzycach, zm. 9 maja 1987 w Warszawie) – pilot wojskowy od 1951 roku, od 1955 roku w Polskich Liniach Lotniczych LOT (PLL LOT).
Zygmunt Pawlaczyk był dowódcą załogi samolotu pasażerskiego Ił-62M SP-LBG Tadeusz Kościuszko PLL LOT w locie nr LO 5055, w czasie którego w trakcie podchodzenia do awaryjnego lądowania nastąpiła największa katastrofa w historii polskiego lotnictwa.
Młodość
Do 1949 roku mieszkał wraz z rodzicami w Jarocinie. W czasie okupacji w 1942 został przymusowo skierowany do pracy w fabryce mebli Thönet w Jarocinie. Po wojnie wraz z kolegami brał udział w akcji znoszenia broni z wojskowych transportów niemieckich. W okresie późniejszym pracował nadal w fabryce mebli, a wieczorowo ukończył szkołę podstawową i trzyletnią zawodową w Jarocinie.
W czasie wolnym wspólnie z kolegami organizował odczyty, pogadanki, zawody sportowe i amatorskie przedstawienia.
Służba wojskowa i kariera pilota
W 1949 Pawlaczyk został powołany do służby wojskowej we Wrocławiu, a następnie oddelegowany do szkoły samochodowej w Warszawie, którą ukończył z pierwszą lokatą. Po ukończeniu szkoły samochodowej w 1951 został skierowany do Jeleniej Góry, gdzie pełnił służbę jako kierowca w sztabie jednostki. Stamtąd został skierowany na kurs pilota wojskowego, który ukończył z wynikiem bardzo dobrym.
Na początku lat pięćdziesiątych XX wieku uzyskał uprawnienia na dwupłatowe samoloty Po-2. W 1955 podjął pracę w PLL LOT i po ukończeniu kolejnego kursu został pilotem cywilnym. Brał udział w akcji opylania lasów w Bułgarii w 1956, za co otrzymał odznakę Przodownika Pracy.
Szczeble uprawnień lotniczych:
- 1956 – licencja pilota sportowego na wszystkie samoloty wielosilnikowe
- 1957 – uprawnienia na samoloty serii Li-2
- 1958 – uprawnienia na samoloty serii Ił-14
- 1960 – licencja nawigatora lotniczego I klasy i mechanika pokładowego
- 1963 – uprawnienia do dowodzenia samolotem Ił-14 i uprawnienia radiotelegrafisty w służbie lotniczej
- 1966 – uprawnienia na samoloty serii Ił-18
- 1975 – uprawnienia na samoloty serii Ił-62
- 1978 – uprawnienia do dowodzenia samolotem Ił-62
Wylatał ogółem 19 745 godzin, w tym na samolotach Ił-62 5542 godziny, jako dowódca samolotu Ił-62 i Ił-62M od 11 maja 1978 roku wylatał 3725 godzin. W powietrzu pokonał ponad 10 mln km.
Katastrofa lotnicza
Kapitan Pawlaczyk był dowódcą załogi samolotu Tadeusz Kościuszko, który rozbił się podczas katastrofy w Lesie Kabackim 9 maja 1987 roku.
Komisja badająca przyczyny katastrofy oceniła, że pomimo skrajnie skomplikowanej sytuacji w jakiej znajdowała się załoga samolotu jej działanie było racjonalne i nakierowane na ratowanie życia pasażerów, a decyzje podejmowane przez Zygmunta Pawlaczyka w warunkach ekstremalnie trudnych były prawidłowe i nie miały związku przyczynowego z zaistniałą katastrofą. Kapitan Pawlaczyk poniósł śmierć w tej katastrofie.
Ostatnie zarejestrowane słowa przypisywane kapitanowi Pawlaczykowi Cześć, giniemy stały się symbolem tej katastrofy. Słowa te są również tytułem książki Jarosława Reszki Cześć, giniemy!, traktującej o największych katastrofach w Polsce w XX wieku. Imieniem kapitana Zygmunta Pawlaczyka nazwana jest jedna z ulic na warszawskim Ursynowie (Natolin).
Pozostawił żonę Alinę i syna Jacka, który jest pracownikiem PLL LOT.
Na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie znajduje symboliczna mogiła Zygmunta Pawlaczyka, który faktycznie został pochowany w grobie rodzinnym na Starych Powązkach.
Nagrody i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie)
- Odznaka I Stopnia z Trzema Diamentami Zasłużony Pracownik PLL LOT (pośmiertnie)
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
09.05.1987 | Katastrofa samolotu IŁ-62M w Lesie Kabackim
Katastrofa lotnicza w Lesie Kabackim – katastrofa lotnicza samolotu pasażerskiego Ił-62M SP-LBG Tadeusz Kościuszko Polskich Linii Lotniczych LOT, która wydarzyła się 9 maja 1987 w czasie lotu nr LO 5055 na trasie Warszawa–Nowy Jork, w trakcie podchodzenia do lądowania awaryjnego, po awarii silników.