Oddział Fidela Castro wylądował na Kubie; początek rewolucji kubańskiej

Zdecydowane działania przeciw dyktaturze gen. Batisty zostały podjęte przez niewielką grupę działaczy demokratycznych, zorganizowaną przez młodego adwokata Fidela Castro Ruz. 26 lipca 1953 wraz z niewielką grupą dokonał on ataku na koszary Moncada w Santiago. Akcja skończyła się totalną klęską — aresztowaniem i skazaniem Castro na 15 lat więzienia, z którego został jednak zwolniony po 2 latach w wyniku amnestii zarządzonej na czas wyborów przez Batistę. Stąd udał się on na emigrację do USA i Meksyku, gdzie szukał sponsorów.

Castro założył Ruch 26 lipca, który szybko zyskiwał na popularności, oraz zaczął organizować oddziały partyzanckie do ponownego podjęcia walki z reżimem Batisty. Drugą próbę obalenia dyktatora Castro podjął 2 grudnia 1956 r., kiedy to jego 82 partyzantów dopłynęło z Meksyku na starym amerykańskim jachcie Granma, wylądowało na wyspie i — podobnie jak 3 lata wcześniej — zostało rozgromionych przez wojska rządowe. Castro wraz ze słynnymi później dwunastoma towarzyszami znalazł schronienie w niedostępnych górach Sierra Maestra. W styczniu 1957 dokonali oni pierwszej akcji bojowej skierowanej na posterunek wojskowy La Plata. Po uzyskaniu poparcia miejscowej ludności oraz innych ugrupowań opozycyjnych, w połowie roku 1958, partyzanci Ruchu 26 lipca przystąpili do nasilonej walki, a ich oddziały rozrosły się do ponad 80 osób. Inny oddział często dokonywał ataków na różne obiekty wojskowe w prowincji Oriente i choć akcje te nie stanowiły istotnego zagrożenia dla dyktatury Batisty, dzięki nim Castro zdobył duży rozgłos i popularność. Akcje te przyczyniały się też do ogólnonarodowej niechęci do Batisty. 13 marca 1957 roku grupa ponad 100 członków Związku Studentów Kubańskich podjęła nieudaną próbę przejęcia władzy w Hawanie. Rebelianci zdołali opanować na krótko część placu prezydenckiego, ale ostatecznie oddziały wierne rządowi stłumiły zamach. 5 września 1957 doszło do buntu blisko 400 marynarzy z bazy morskiej w Cienfuegos. Rewolta była częścią szerszego spisku antybatistowskiego w armii, wybuchła jednak wcześniej niż planowano i zakończyła się porażką. W trakcie walk w Cienfuegos zginęło 200 marynarzy, 600 cywilów i ponad 100 żołnierzy z oddziałów rządowych.